شاعر‌پارسی اشعار محمد شیرین زاده

[AINAZ.R]

دلم گرفته

شبیه ابری که

با خودش برد

هر چه باران داشت ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

رفتن تو

چیزی را در دلم

فعال کرده

چیزی که یک روز

همه چیز را نابود می کند

باید ترسید

از آتشفشانی

به ظاهر خاموش

که داغی در دل دارد ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

و جدایی ام از تو

جدایی

گلی بود از شاخه

که عمر کوتاهش را

کوتاه تر می کرد ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

پاییز ، با برگ های زردش

تو ، با موهای طلائی ات

و آسمان

با غروب سرخ اش

مرا هم

دیوانه ای بدانید

که جنون اش تماشائی ست ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

تکرار هیچ اتفاقی

به اندازه صبح

دلنشین نیست

وقتی بوسه

بهانه ای باشد

برای بیدار کردنت ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

هنوز از صدف های ساحل

صدای موج دریا

می آید

از قلب من

دوست داشتن تو ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

چه چیز می توانست

دریا را

تا این حد

طوفانی کند

جز نسیم ملایمی که

از میان موهای تو

گذشته بود ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

حتی اگر

دور ترین باشی

در شهامت لب هایم

بوسه ایست

بی هیچ مرزی ...



((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

شاید 6 شهریور

توموهایت را

رها کرده بودی

در باد

که عطرش

دیوانه وار

پای مرا

به این جهان کشاند ...


((محمد شیرین زاده))

 

[AINAZ.R]

مثل پاییزی که

زودتر از موعدش می آید

هنوز نرفته بود

دلتنگش بودم


((محمد شیرین زاده))