شاعر‌پارسی اشعار محمد علی بهمنی

[nhirqm˙]

در این زمانه بی های و هوی لال پرست
خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست
چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خود را
برای این همه ناباور خیال پرست
به شب نشینی خرچنگ های مردابی
چگونه رقص کند ماهی زلال پرست
رسیده ها چه غریب و نچیده می افتند
به پای ه*رز علف های باغ کال پرست
رسیده ام به کمالی که جز اناالحق نیست
کمال دار برای من کمال پرست
هنوز زنده ام و زنده بودنم خاری ست
به چشم تنگی نامردم زوال پرست

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[nhirqm˙]

همیشه منظر دریا و کوهروح افزاست
و منظر تو تلاقی کوه با دریاست
نفس ز عمق تو و قله تو می گیرم
به هرکجا که تو باشی هوای من آنجاست
دقایقی است تو را با من و مرا با تو
نگاه ثانیه ها مات بر دقایق ماست
من و تو آینه ی روبروی هم شده ایم
چقدر این همه با هم یکی شدن زیباست
خوشا به سینه تو سرنهادن و خواندن
که همدلی چو من آنجا گرفته و تنهاست
بدون واسطه همواره دیدمت آری
درون آینه ی روح جسم ناپیداست
همیشه عشق به جرم نکرده می سوزد
نصیب ما هم از این پس لهیب تهمت هاست
بیا ولی که بخوانیم بی هراس از هم
که همسرایی مرغان عشق بی پرواست

 

[nhirqm˙]

دلواپسی ام نیست چه باشی چه نباشی
احساس تو کافی ست چه متن و چه حواشی
از خویش گذشتم ببرم خاک کن اما
شعرم چه نه بی ذوق مبادا شده باشی
می خواستم از تو بنویسم که مدادم
خندید چه مانده است مرا تا بتراشی
مجموعه آماده ی نشرم خبر بد
یک خالی پر خط به خطش روح خراشی
شصت و سه غزل له شده در زلزله ی من
شصت و سه نفس شصت و سه حس متلاشی
نفرین نه سؤال است چگونه دلت آمد
بارانم اسیدانه به من زخم بپاشی

 

[Kalŏn]

فكر كردن به تو يعنى غزلى شورانگيز
كه‌ همين‌ شوق مرا ، خوب‌ترينم كافى‌ست

محمدعلی بهمنی

 

[Kalŏn]

تو تنها می توانی
آخرین درمان من باشی
و بی شک دیگران،
بیهوده می جویند تسکینم...

محمدعلی بهمنی

 

[Kalŏn]

حرف بزن! ابر مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی ام

حرف بزن، حرف بزن، سال هاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام

 

[Kalŏn]

فکر کردن به تو یعنی
غزلی شورانگیز
که همین شوق مرا
خوبترینم کافی ست

محمدعلی بهمنی

 

[Kalŏn]

آغوش
من
و
عشق
تو و لحظه‌ی دیدار
رویای
قشنگی
‌ست
و اما شدنی نیست

محمدعلی بهمنی

 

[Kalŏn]

دریا شده است خواهر و من هم برادرش
شاعرتر از همیشه نشستم برابرش

خواهر سلام! با غزلی نیمه آمدم
تا با شما قشنگ شود نیم دیگرش

می خواهم اعتراف کنم هر غزل که ما
با هم سروده ایم جهان کرده از برش

دریا سکوت کرده و من حرف می زنم
حس می کنم که راه نبردم به باورش...

محمدعلی بهمنی

 

[Kalŏn]

پروانه هم شبیه من از ساده لوحی اش،
دلبسته گلی ست که درکش نمی کند

محمدعلی بهمنی