چالش "برگی از احساس شعر و دست نوشته‌ها"

[قند]

در اندوهناکِ این شب
ساعت اکنون... منم، و تو کم!

#محمود_درويش

 

[.........]

به خودت رحم کرده‌ای تا حالا؟ وسط یکی از آن جنگ‌های درونی، در میانه‌ی دادگاهی که علیه خودت برپا کرده‌ای تا خودت را به بدترین مجازات محکوم کنی، ناگهان دلت لرزیده برای بی‌پناه بودنت؟

خیلی هولناک است که آدم بزرگ‌ترین مجازات‌کننده خودش باشد؛ در حالی که از بیرون و در ظاهر همه‌چیز آرام به‌نظر برسد. هیچکس هرگز از آن جنگ‌های درونی با خبر نخواهد شد. هیچکس هرگز نمی‌فهمد که چه اتفاقی افتاد، چه‌چیزی شکست و چه‌چیزی ویران شد، مگر خودت به وقت شفقت بر خودت.

آدم‌ها چطور چیزی را از خدا می‌خواهند که حتی خودشان هم حاضر به انجام دادنش برای خودشان نیستند؟

 

[قند]

دوست داشتم از تو دروغی بشنوم!
زیرا انسان، تنها زمانی دروغ می‌گوید؛
که ترسِ از دست دادنِ چیزی، او را
آشفته کند.

#اورهان_پاموک

 

[قند]

میانِ آفتاب‌های همیشه
زیباییِ تو لنگری‌ست ــ
نگاهت شکستِ ستم‌گری‌ست ــ
و چشمانت با من گفتند
که فردا روزِ دیگری‌ست.

#احمد_شاملو
#گفت‌وگو_با_آیدا

 

[.........]

کاش می شد

تمام آدم های غمگین و تنهای جهان را در آغوش کشید

برایشان چای ریخت، کنارشان نشست

و با چند کلام ساده

به لحظاتشان رنگ آرامش پاشید

و حالشان را خوب کرد ...

کاش می شد این را قاطعانه

و آرام در گوش تمام آدم ها گفت؛

که غم و اندوه، رفتنی است

و روزهای خوب در راه اند

که حال همه مان خوب خواهد شد...


​

 

[قند]

و به هنگامی که هَمگِنانِ من
عشق را
در رؤیای زیستن
اِصرار می‌کردند،
من ايستاده بودم
تا زمان
لَنگ‌لَنگان
از برابرم بگذرد

و اكنون
در آستانه‌ی ظلمت
زمان به ريشخند ايستاده است
تا مَن‌اَش از برابر بگذرم
و در سياهی فرو شَوَم
به دريغ و حسرت چَشم بر قَفا دوخته
آنجا كه تو ايستاده‌ای ...

#احمد_شاملو

 

[قند]

و من او را
طوری نگاه می‌کردم
انگار آخرین گلی بود
که در جهان باقی مانده بود

#جمال_ثریا

 

[قند]

بگو از کجا می‌آیی؟
چرا به هیچ‌کس شبیه نیستی؟
چرا به همه شبیهی؟ تو را همه‌جا می‌بینم
در قطره‌های باران، بین غنچه‌های گل سرخ
سیبی که از شاخه می‌افتد، انگار در منی
حتّی برایت گریه کرده‌ام، چون که تنهایی
کودکی و مثل ستاره‌ی زهره
جرقّه‌های یخ‌زده داری

#غزاله_علیزاده
#خانه_ادریسی‌ها

 

[قند]

دانی از زندگی چه می‌خواهم
من تو باشم...تو...پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو...بار دیگر تو

#فروغ_فرخزاد

 

[قند]

بخند بر شب
بر روز، بر ماه،
بخند بر پیچاپیچ
خیابان‌های جزیره، بر این پسربچه کمرو
که دوستت دارد،
اما آنگاه که چشم می‌گشایم و می‌بندم،
آنگاه که پاهایم می‌روند و باز می‌گردند،
نان را، هوا را،
روشنی را، بهار را،
از من بگیر
اما خنده‌ات را هرگز
تا چشم از دنیا نبندم.

#پابلو_نرودا
#احمد_پوری