متوسط مجموعه اشعار سرند جان | نرگس برزن کاربر انجمن یک رمان

[نرگس برزن]

به نام یگانه آفریننده جهان
نام مجموعه: سَرندِ جان
شاعر: نرگس برزن
قالب: سپید (شاملویی)
تگ: متوسط

من پشت بر فرداهای مایوس
می‌تازم و حالم را می‌سازم
سوار بر اسب بالدار آرزو
سوار بر اندیشه‌ی نور
سوار بر عقیده‌ی کور
سوار هر ریشه قوی
سوار هر نوازشگر روح
رو به آغوش بلند کامیابی
بال‌هایم را می‌گشایم

ای که می‌گذری از کوچه اشعار ما فقط تماشاچی نباش لایک کن جون بگیریم واسه شعر بعدی

 

[SETAYESH.MO]

•|بسم رب العشق|•

ضمن عرض سلام و خوش آمد خدمت شما شاعر محترم؛

لطفاً قبل از شروع تایپ مجموعه اشعار خود، قوانین بخش را مطالعه کنید.
قوانین بخش اشعار کاربران

پس از ارسال بیست پست در دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست نقد بدهید و از دیدگاه دیگر کاربران درباره اشعارتان، آگاه شوید.
تاپیك درخواست نقد و بررسی اشعار

پس از گذشت...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نرگس برزن]

در کنج اتاقی خاموش
دخترک سر می‌دهد شیون
می‌بارد از درد‌هایی که
دل نمی‌کنند از او
تپش‌هایش صدای ناقوس
نفس‌هایش رنگی زلال
چشم‌هایش خالی ز نیرنگ؛
امّا دست نمی‌کشد باران ز دیدگانش
دلش گیر و گرفتار است
دلش سیر و بدهکار است
گرفتار و گیر از بهر جنسیت
بدهکار و سیر از بهر منیت
جنسیت به سبب تبعیض
منیت به سبب تعویض
تعویضِ سرند جانش
با هر آن چه که شفافیتش را دزدید

 

[نرگس برزن]

صدای شکستن قلبی
همراه غرش آسمان
همراه نم‌نم چشمانی تیره
با هوهوی باد در دنیا پیچید و
خاکسترِ ‌‌بی‌روحی را روانه آسمان کرد
جان گوی براق عاشق را
بالا آورد و آب داغ
به سینه‌شان پاشید

 

[نرگس برزن]

این روزها جاندارِ بی‌جانم
این روزها هم چون روحی سرگردانم
این روزها در کنار آدم‌ها تنهاترینم
این روزها خیر و خوشی
از جانب کسی نمی‌وزد.
این روزها رفتار اطرافیان
تازیانه می‌شود بر قلبم.
این روزها پناهگاهِ اَمن
آرامش را می‌خواهم؛
امّا همگان شده‌اند تخریب‌چیِ
هر آن چه که طمانینه است

 

[نرگس برزن]

روزگارانِ پر از خوف و حذر
دل‌های خورد و خاک شیر شده
روز‌های بی‌شوق و خاکستری
درد‌های بی‌انتها و خوشی بی‌فروغ
پاییزی که گردنبند حزن را به گردن‌ها می‌آویزد
و بهاری که نمی‌رسد از راه
دنیایم تهی‌ست از حس خوب
قطره‌ای نیست برای خاموشی آتش غم
روزگاریست پر از حس خلاء
آری روزگاریست پر از خوف و حذر

 

[نرگس برزن]

پاییزِ من محزون‌تر از مرداب غم
می‌گریزد از کوچه‌های پر پیچ و خم
پاییزِ من مظلوم و پر خون،
پاییزِ من دردناک و پر ز جنون،
پاییزِ من اشک است و آه
پاییزِ من فریاد است ز آزادی‌خواه

 

[نرگس برزن]

روزهایم انگاری شب است
شب‌هایم بی‌مهتاب است
حتی با چشمانِ باز هم کابوس می‌بینم
حتی پشت لبخند مهربان دیگران تنفر می‌بینم
چه کنم آخر با این کوله بار دردم؟
چه می‌شود آخر حال این روح بیمارم؟

 

[نرگس برزن]

از من مپرس که چرا هستی افسرده
از من مپرس که چرا این دل مرده
از خود بپرس که چه کردم با این بدبخت
که چرا شدم یک مغرورِ سرسخت
که چرا کُشتم احساس او را با بی‌رحمی
بگو چرا زدم زخم زبان مثل یک افعی

 

[نرگس برزن]

آری، شکستن دلم شد هنرِ تو
ویرانه کردنم شد کار عادیِ تو
در روزی که از این جهان جداست
روی پل می‌دهم جوابت را
روزی که نیست فرصتی تا جبران کنی اشتباهت را