داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه اینجا دیدار بود | آمین کاربر انجمن یک رمان

[آینهـ]

کد داستان: 495
ناظر: NADIYA ROSTAMI
اینجا دیدار بود
نویسنده : آمین
ژانر:
تراژدی؛ اجتماعی

خلاصه:
نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد:
"چه سیب های قشنگی
حیات نشئه‌ی تنهایی است"
و میزبان پرسید:
- قشنگ یعنی چه؟
- قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه‌ی اشکال
و عشق تنها عشق
تو را به گرمی یک دیدار می‌کند مانوس
و دیدار
نقطه سرآغاز یک حسرت طولانی است!

"قسمت اول تضمینی از شعر مسافر سهراب​

 

[Ash;]

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡

برای انتخاب ژانرِ...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آینهـ]

اتاق بود و ديدار
اتاق بود و يك سبد حرف
اتاق بود و من
اتاق بود و حرف‌هايي كه از يك دل بزرگ چيده بودم
من حرف مي‌زدم و او به سبد پر از حرف خيره بود
گويا لحظه‌ها را همراهي مي‌كرد تا هر چه زودتر حرف‌ها به اتمام برسند
ناگهان گفت: نگاه مي‌آيد؟
حرف را در دهان جويدم
كاش سكوت ميان ما به اندازه‌ي تمام حرف‌هاي ناگفته فاصله مي‌انداخت
سكوت كه طولاني شد برخواست؛ آرام خداحافظ گفت
من خيره ماندم
سكوت جاري شد و رفت
و غم به من خنديد
از پشت پنجره
از پشت جسم بي‌حس پرده
بيرون را با تمام بي‌رحميش نگاه كردم
ديدار به انداز‌ه‌ي تمام حرف‌هاي ان سبد به نگاه سلام داد
به سقف چشم دوختم
رهايي لبخند مي‌زد
همه چيز جريان داشت
و تا زندگي هست بايد جاري بود
حال مهم نيست اگر اينجا ديدار بود...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آینهـ]

دست‌هایش را بالای سرش برد و آن‌ها را تا می‌توانست کشید تا شاید مانند روزهای بی‌سر و تهش کش بیایند. فکر نکنم جز او، کسی روزهایش ان‌قدر بلند باشد!
دست‌هایش را پایین انداخت و دستش را بر پشتی مبل قهوه‌ای رنگ زهوار رفته‌اش گذاشت و رو به من گفت: به نظرت چرا تازگی‌ها برنامه‌های تلویزیونی انقدر مزخرف شدن؟
چه می‌گفتم؟ می‌گفتم من مانند او بی‌کار نیستم که از صبح تا شب وقتم را به قول خودش برای آن مزخرفات بگذرانم و تازه در مورد آن‌ها نظر هم بدهم؟ چشمانم را محکم بر روی هم گذاشتم و هم‌زمان با بیرون دادن نفسم گفتم: نمی‌دونم
آه حسرت باری کشیده گفت: پولم ندارم بدم برام یه ماهواره بیارن نصب کنن.
می‌دانستم پشت بندش می‌خواهد چه بگوید از من انتظار داشت تا پول آن ماهواره‌ی مزخرف...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آینهـ]

کیفم را بر روی صندلی کناریِ مبل قهوه‌ای رنگ زهوار رفته‌اش انداختم و کفش‌هایم را که پاهایم در آن ها ذوق ذوق می‌کرد در آوردم و انداختم گوشه‌ی پایین مبل وخودم را آرام بر روی مبل رها کردم و پاهایم را بر روی میز گذاشتم چشم‌هایم را بستم و به این فکر کردم که خستگی چقدر در تنم بیداد می‌کند!
به او خیره شدم کتاب کوچک مجموعه‌ی اشعار سهراب دستش بود همین طور که خم شدم تا تلویزیون قدیمی را روشن کنم گفتم: انگار خیلی مزخرف شده که تو به جاش داری شعر می‌خونی!
نگاهی انداخت و گفت: روشن نکن برفک گرفته باز.
ناامید تلویزیون را خاموش کردم و باز چشمانم را بستم.
ارام گفت: تا حالا اشعار سپهری رو خوندی؟
باید می‌گفتم که قبل او هر جا که می‌رفتم اشعار سهراب بود و زمزمه‌ی من؟ باید...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آینهـ]

سرش درد مي‌كرد، مانند هميشه با وجود اين‌كه چندين مسكن خورده بود ولي تغييري در حال اسفناكش ديده نمي‌شد.
آرام چشمانش را باز كرد و گفت:"دير وقته برو بخواب تا صبح خوب ميشم"
هميشه بر روي آن مبل قهوه‌اي رنگ زهوار در رفته‌اش مي‌نشست، مي‌خوابيد، فكر مي‌كرد و حسرت مي‌خورد؛ امشب نيز مانند بقیه‌ی شب‌ها بود.
دروغ مي‌گفت، تا صبح خوب نميشد درد مثل موريانه‌اي تمام تنش را مي‌جويد و او به خود مي‌پيچيد و آه مي‌كشيد ولي نديدم كه از روزگار اعتراضي داشته باشد هميشه مي‌گفت: "اگر هم اتفاقي افتاده تقصير منه"
زياد بر روي ان مبل قهوه‌اي رنگ نمي‌نشستم، حس خوبي به وجودم القا نمي‌كرد اما امشب همه چیز طور دیگری بود!
در کنارش نشستم آرام در گوشش گفتم: چرا هيچ‌ وقت از روزگار و خالقش شاكي...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.