در حال تایپ رمان دلدار بانو | Ayli_fam کاربر انجمن یک رمان

Ayli_fam · 8/12/22

به نام خالق عشق
کد رمان: 5206
ناظر: Ellery

خلاصه:
هامین پادشاهی جوان،بی‌تجربه و تازه به سلطنت رسیده است.
اَوینار دختری رعیت و فقیری که از خانواده سلطنتی تنفر عجیبی دارد!
همه چیز خوب است تا هامین با اوینار اشنا شده و بنا به دلایلی هویتش را از اوینار پنهان می‌کند.
و اتفاقات عجیبی که در حکومت می‌افتد و همه از چشم پادشاه می‌بینند، در حالی که او روحش هم از این ماجراها خبر ندارد...!
در داستانی که تمام شخصیت‌هایش گرگی در لباس چوپان هستند باید به چه کسی اعتماد کرد؟!
***
تاریخ:۱۴٠۱/۹/۱۷

Łacrîmosã · 13/12/22

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

[COLOR=rgb(184, 49...

Ayli_fam · 15/12/22

سلام دوستان عزیز برای دیدن عکس شخصیت‌ها روی لینک زیر بزنید :wink:

https://forum.1roman.ir/threads/231525/

به نام خالق عشق♡
از زبان هامین:
کلافه بر موهایم چنگ زدم و اطرافم را از نظر گذراندم، تحمل این قدرت و قصر را نداشته و نداره‌ام. گویی دیوارهای این قصر قصد خفگی‌ام را داشته‌اند! صدایم را بلند کردم:
- کاوه...کاوه.
چشمانم را با خشم برهم فشار دادم. کجاست پس این بی‌عقل؟
بلندتر فریاد زدم:
- کاوه!
دوان‌دوان آمد و تعظیم کرد.
- جانم آقا؟
عصبی نگاهش کردم.
- کجا هستی؟ مدت زیادیست صدایت می‌کنم!
شرمنده نگاهم کرد.
- شرمنده‌ام سلطانم، اسیر خاتون‌های جدید بودم.
اخمی از ندانستن بر پیشانی‌ام حاکم شد.
- مگر احمد نیست؟!
سرش را بالا انداخت.
- خیر سرورم عیالش تازه...

Ayli_fam · 15/12/22

دستانم را از پشت درهم قفل کردم و به سمت پنجره سرتاسری قصر رفتم. از بالا به رژه سربازان چشم دوختم، از این قدرت بیزار بودم؛ از این عمارت سیاه، از ارباب بودن... حتی از دستور دادن! شاید هزاران نفر حسرت این تاج و تخت را داشته باشند، فقط من نسبت به این قدرت نفرت داشتم و گمانم به این خاطر بود که از بچگی در گوشم خوانده شده بود که باید شاه باشم! باید دستور بدهم. گمانم به این خاطر بود که این قدرت اجبار مادرم بود!
- ملکه زیور وارد می‌شوند.
با شنیدن صدای سرباز که ورود مادر را خبر می‌داد به سمت در بازگشتم و با دیدن مادر سری به نشانه احترام تکان دادم. نزدم آمد، پیشانی‌ام را بوسید و لبخند زد.
- زنده و سربلند باشی عزیز تاج دارم.
لبخند مصنوعی بر لبانم جا خوش کرد و خیره به مادر در دل با خود زمزمه کردم، هه...

Ayli_fam · 17/12/22

نیشخندی زدم و با طعنه و تلخی لب گشودم:
- عشق و قدرت نمی‌توانند با هم باشند مادر جان! مانند آب و آتش، قدرت عشق را به آتش می‌کشد و عشق هم مانند آب، آتش قدرت را خاموش می‌کند‌؛ پس زمانی که به یکی از آنها رسیدی باید قید دیگری را بزنی، زمانی که داشتید همه را می‌کشتید که مرا به سلطنت برسانید، فکر تنهایی هم را می‌کردید...!
با حرص و نگاهی خشمگین خارج شد. آهی کشیدم و‌ چشم‌هایم را بستم. همیشه زمانی چیزی خلاف میلش بود همین بود! همان لحظه کاوه سر رسید و پس از تعطیم گفت:
- سرورم لباس‌ها حاضر است، هر زمان می‌فرمایید تا برویم.
سرم را تکان دادم.
- برویم کاوه، برویم!
- چشم سرورم اگر رخصت بفرمایید لباس‌ها را بیاورم خدمتتان.
قدمی به پنجره نزدیک شدم.
- مرخصی.
سرش را خم کرد و درحالی که عقب‌عقب می‌رفت از در...

Ayli_fam · 28/3/23

- هی زنک میدونی ما کی... .
سریعا برای اینکه اوضاع خراب‌تر نشود و لو نرویم، میان حرف کاوه بی‌عقل پریدم.
- بله حق با شماست! خودشان در آن قصر حالشان خوب باشد، مهم نیست مردمانشان در چه حالی باشند. اصلا از گرسنگی مُردنم بمیرند، چه بهتر، هرچه جمعیت کمتر، بهتر!
کاوه در حالی که با حیرت نگاهم می‌کرد خواست دوباره چیزی بگوید که دستش را فشار دادم و زیر گوشش در حالی که سعی می‌کردم صدایم زیاد بالا نرود غریدم:
- اگر یک کلمه دیگر، فقط یک کلمه دیگر حرف بزنی، رسیدیم قصر می‌دهم آن زبانت را تا ته بِبُرَند تا هرجایی ازش استفاده نکنی!
با وحشت نگاهم کرد و آب دهانش را قورت داد.
- چشم اقا عفو کنید.
با صدای دختر دوباره نگاهم به آن سمت کشیده شد.
- بالاخره یکی پیدا شد که بداند چه می‌گویم که حرف من رو تایید کند و...

Ayli_fam · 28/3/23

با حیرت دوباره و چندباره اطرافم را نگاه کردم. گویی میان دنیای من با دنیای انسان‌های اینجا یک دنیا تفاوت بود! دیگر به انتهای بازار رسیده بودیم، آمدم بازگردم که صدای بچه‌ای سرجا میخکوبم کرد.
- مادر خواهش می‌کنم... مادر من کباب می‌خواهم!
مادرش با صورتی گریان دست پسر بچه را محکم گرفته بود و درحالی که به زور از آنجا دورش می‌کرد گفت:
- پسرم بیا به خانه برویم برایت درست می‌کنم.
پسر بچه با زاری پایش را بر زمین کوبید.
- نه آن‌هایی که تو درست می‌کنی این رنگی نیست، این بو را نمی‌دهد!
مادرش در حالی که گریه‌اش شدت گرفته بود، پسرک را که حالا گریه‌اش بیشتر شده بود و هق‌هق می‌کرد در آغوش کشید و سریعا دور شد. دیگر نمی‌توانستم آنجا بمانم و زجر کشیدن مردمم را تماشا کنم و کاری از دستم بر نیاید! از بازار...

Ayli_fam · 29/3/23

نمی‌دانم چه مدت در همان حالت بودم که با صدای کاوه چشم‌هایم را باز کردم.
- سرورم اسب را آوردم، می‌توانید بلند شوید یا کمکتان کنم؟
- می‌توانم کاوه می‌توانم.
پس از گفتن این حرف فورا از جایم برخاستم و سوار بر اسب قهوه‌ای رنگم به سمت قصر حرکت کردم. زمانی که به قصر رسیدیم، اسب‌ها را به کاوه سپردم و به اتاقم رفتم. دلم فقط سکوت می‌خواست و سکوت... بر تختم نشستم و سرم را در دستانم گرفتم. اندیشیدم به خودم، پدرم، مملکتم، نفرت آن دختر وقتی صحبت از شاه شد، آن پسر بچه، به همه چیز! کجای کارم اشتباه بود که نتیجه‌اش چنین مملکتی شده بود؟ هر چه می‌اندیشیدم فقط به یک چیز می‌رسیدم، مردم حق دارند! من برایشان شاه لایقی نبودم.من اصلا شاه نبودم.درحقیقت مادرم شاه بود! من فقط مهره و تحت فرمان مادرم بودم. اما دیگر...

Ayli_fam · 30/3/23

- ملکه زیور وارد می‌شوند.
به احترام مادرم برخاستم، با لبخند نزدم آمد.
- نوش جانت پسرم.
با دست به میز اشاره کردم.
- بفرمایید.
به میز نگاه کرد.
- مچکرم عزیزم میل ندارم، خاتون‌های جدید را دیدی؟
خشمگین نفسم را آزاد کردم. بازهم همان بحث همیشگی!
- خیر!
با خوشحالی خندید.
- خوب است آنها وصله تو نبودند و نخواهند بود پسرکم، نگران بودم که دل به شخص اشتباه بدهی. خدا را شاکرم که اینگونه نشد و به وقتَش شخص مناسب را پیدا کردم.
با حیرت به مادرم نگاه کردم!
- یعنی چه مادر؟
دستش را روی شانه ام گذاشت.
- یعنی همان که شنیدی. پسرم دختر یزدان شاه فرانسه را از پدرش خواستار شدم و آن هم فورا قبول کرد. باید هم اینکار را میکرد، چه افتخاری از این بالاتر؟! شاه ایران زمین دخترش را خواسته کم چیزی نیست!
خشمگین فریاد زدم...

Ayli_fam · 10/4/23

بی‌درنگ به سمت صدا حرکت کردم. صدا از داخل جنگل به گوش می‌رسید، هرچه جلوتر می‌رفتم، صدا واضح‌تر میشد. به دنبال صدا به اواسط جنگل رسیدم. دختری را دیدم که چند راهزن دوره‌اش کرده و سعی در غارت وسایلش را دارند. دو مرد دو دستان دخترک را گرفته بودند و یک مرد مقابل آن ایستاده بود.
- دختر هیچ چیز نداری که بدرد بخورد معلومه تو از ماهم بدبخت‌تر هستی!
دختر باصدای لرزانی گفت:
- رهایم کنید عوضیا! دیدید که چیزی ندارم، چه از جونم می‌خوایید؟
مرد لبخند ترسناکی زد.
- درسته وسایل به درد بخوری نداری ولی بر و روی خوبی داری!
به‌ دنبال این حرف هرسه بلند خندیدند. نگاهی به اطراف انداختم که یک چوب بلند و ضخیم توجهم را جلب کرد. آرام‌آرام به طرف چوب حرکت کردم زمین را برگ پوشانده بود و راه رفتن باعث خش‌خش‌شان می‌شد...

در حال تایپ رمان دلدار بانو | Ayli_fam کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Łacrîmosã

امضا : Łacrîmosã

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

Ayli_fam

امضا : Ayli_fam

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)