دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های بی‌گناهان همیشه محکوم | زورو کاربر انجمن یک رمان

[خیال آبی]

موضوع دلنوشته: بی‌گناهان همیشه محکوم

نویسنده: زورو

مقدمه: در گرداب زمان هر آنچه دیدم و از آن عبور کردم تنها تهمت زدن به مرغان بی گناهی بود که خواسته‌ای کم درست به وسعت یک قطره‌ی آب داشتند و آن چیزی جز عدالت برای همگان و حتی برای کسانی که گناهکار خطابشان می‌کردند نبود، عدالتی که در آن تنها محبت و برابری موج می زد و...اما خروسان این را نمی‌خواستند چرا که اینگونه برتری دروغینی که برای خودشان ساخته بودند درست مانند پرده هایی که جلوی نور را گرفته است کنار می‌رفت و از هم می‌پاشید.

 

[SparK]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...
​

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[خیال آبی]

بدی همیشه در تلاش برای نابودی کسی است که از آن در طول زندگی‌اش متنفر بوده پس برای از بین بردن کسی که حتی تحمل دیدنش را ندارد دست به هرکاری خواهد زد و فراتر از مرزها قدم برمی‌دارد، اما تلاش‌ها و قدم‌هایی بیهوده که جز بدبختی که با ادامه دادنش کسی جز خودشان را نابود نمی‌کند هیچ خواهد بود و هرگز به جایی نمی‌رسد، فقط بیشتر از هر زمان دیگر به درون پرتگاه‌هایی که خودشان ساخته‌اند پرتاپ شده و قدم بر‌می‌دارند بی آنکه متوجه‌اش باشند!

 

[خیال آبی]

خروسان چرا خودشان را همیشه برتر از مرغان می‌دانند؟!
زیرا تنها محل پیشرفتشان در نقطه‌ی کوریست که پسرفت دارد همان پسرفتی که با پیشرفت مرغان تعویض و جابه‌جا کرده‌اند!

 

[خیال آبی]

اگر صلحی در کار باشد پیشرفت و به اوج رسیدن هیچ ظالمی هم در کار نیست، برای همین هم است که همیشه به دنبال درهای نفرت می‌روند تا بازگشایی‌اش کنند؛ در که باز گردد خواسته یا ناخواسته بدون هیچ کنترلی برای زندگی تفرقه شروع می‌شود و آنقدر ادامه می‌یابد تا هر دو دسته نابود گردند!

 

[خیال آبی]

کسی در این میان اهمیت نمی‌دهد که کدامین گناهکار بوده و چه کسی بی گناه فقط به دنبال یک "روح" می‌گردند، روحی که در این حقیقی بودن و پاکی اسباب بازی کوکی باشد برای تباهی و جایگزینی شر با الماس درخشانی به نام پاکی و بی‌گناهی!

 

[خیال آبی]

اگر خروسان و مرغان برای یک لحظه تمام آنچه پیش آمده بود و وجود داشت را کنار می‌گذاشتن و شروعی جدیدی رقم می‌زدند، تنها یک دقیقه اندیشیدن در مورد اختلافشان همه چیز را حل می‌کرد، اما حاکمان زورگو این اجازه را نمی‌دادند و هر روز تنش‌ها و فاصله‌ی مرزها‌ی نفرت را کمتر می‌کردند تا اینکه با برخورد دو مرز خروسان و مرغان به یکدیگر با خاک یکسان شوند؛ آری اینگونه آنان صاحب زمین‌های بی‌کرانی می‌شدند که متعلق به بی‌گناهان زودباور بود!

 

[خیال آبی]

مرغان گر می‌خندیدند بی‌آبرو بودند، اما اگر خروسان قهقه می‌زدند هیچ اشکالی نداشت زیرا که آنان خروس بودندو به قول خودشان برتر از مرغان!
هر چه می‌کردند نادرست و یا درستش فرقی نداشت چرا که خروس بودند و برترین...

 

[خیال آبی]

قفسی از جنس آهن برای مرغان می‌ساختند، اما تنها محل زندگی برای مرغان و جز آن قفس جایی برای زندگی نداشتند.
قفسی که گر از آن خارج می‌شدند بی آبرو عالم و زمان می‌شدند با وجود اینکه هیچ وقت گناهی نداشتند!

 

[خیال آبی]

تنها چیزی که همیشه مرغان می‌خواستند حقی بود که از آنان با هزاران دلیل مخصوصا با کلمه‌ای آشنا، اما تلخی به نام اینکه آنان "مرغند" و نمی‌توانند گرفته شده بود، حقی که کوچک ترین و ساده‌ترین نوع از حقوق زندگی بود!