برگزیده رمان ماچه سگ | میم.شبان کاربر انجمن یک رمان

میم. شبان · 15/11/24

نیمه شب بود. در را آهسته باز کردم و آهسته‌تر بستم. خانه تاریک بود و نور هالوژن آشپزخانه کمی فضا را روشن می‌کرد. دم در شال گردن و کت زمستانه‌ام را از تن در آوردم و بند جا لباسی کردم. تمام تلاشم بر این بود بی‌صدا باشم. در یخچال را باز کردم و از میان محتویات داخلش یک پرتغال برداشتم. شام نخورده بودم و اشتهایی نداشتم. فقط می‌خواستم از گشنگی ضعف نکنم. میوه را داخل بشقاب گذاشتم و وارد پذیرایی شدم. روی کاناپه آبی نشستم و مشغول پوست گرفتن شدم. پاهایم تیر می‌کشید اما قابل تحمل بود. تمام شب را مشغول پرسه زدن در خیابان‌ها بودم. خیابان‌های پیچ در پیچی که مثل افکار درهمم انتهایی نداشت. برای یک لحظه نگاهم به صفحه خاموش تلویزیون مقابلم افتاد. انعکاس تصویر تابان که درست پشت سرم ایستاده بود،...

میم. شبان · 15/11/24

با روحیه‌ی بهتر و ظاهری آراسته‌تر نسبت به روزهای پیشین، طلسم را شکستم و به دانشکده برگشتم. مدت زیادی در این محل سر نکرده بودم، اما تنها نقطه‌ای از تهران بود که از آن خوشم می‌آمد. برایم اهمیت داشت، چرا که برای بدست آوردنش زحمت کشیده بودم. چه روزهایی که صبح تا شب خودم را در خانه حبس می‌کردم و آنقدر درس می‌خواندم که چشم‌هایم درد می‌گرفت. از طرفی محیطی بود که تنها امیدم را برای ساختن یک زندگی بهتر زنده نگه می‌داشت.
برای توجیه غیبت‌هایم مدارک پزشکیم کفایت کرد. هرچند نمرات خوبم در همان یکی دو ماه‌ برای اینکه کارم را زودتر راه بیندازند بی‌تاثیر نبود. بعد از اتمام کارهای اداری، کلاس فیزیک داشتم و نمی‌خواستم این یکی راهم از دست بدهم. مقابل اتاقی که کلاس در آن برگذار میشد، چندبار به...

میم. شبان · 15/11/24

مهرسا نگاهی بین ما دوتا رد و بدل کرد و گفت:
- حالا بی‌خیال این حرفا، حالت خوبه الان؟ اتفاقی که نیفتاده بود؟
گفتم:
- نه.
و به خلأیی که سمت چپ پهلویم را پر کرده بود فکر کردم. ارسلان گفت:
- از این به بعد سعی کن بی‌خبر دود نشی بری هوا.
هر جور فکر می‌کردم حق داشتم از ارسلان ناراحت باشم. توقع داشتم. نفس عمیقی کشیدم و چیزی نگفتم. هنوز حتی پولی که از او قرض گرفتم را پس نداده بودم و نمی‌دانستم کی می‌توانم حسابم را با او صاف کنم. به خودم حق نمی‌دادم گله من باشم یا به عبارت بهتر، گله‌ام را بروز دهم. مهرسا گفت:
-چی می‌خوری سفارش بدم؟
گفتم:
- هیچی.
گفتم هیچی، چون اصلا میلی به چیزی نداشتم، با این وجود از پشت میز بلند شد و به طرف بوفه رفت. از اینکه یک دختر می‌خواست برایمان سفارش...

میم. شبان · 15/11/24

- از صد کیلومتری معلومه با تینا حرف میزدی. گفتی بیاد اینجا؟
سر تکان دادم. ارسلان گفت:
- بذار برسه باهم بریم محفل. نظرت چیه؟
اصرار ارسلان برای حضورم در محافل کمی عجیب بود. با این وجود قبول کردم. گوش دادن به حرف‌های یکی مثل خودم، خیلی بهتر از سر و کله زدن با تابان بود ارسلان گفت:
- بعد محفل بریم خونه‌ی ما. یکم بیتوته کنیم!
متعجب نگاهش کردم و گفتم:
- خونه؟
- از خوابگاه اومدیم بیرون.
به مهرسا اشاره کردم.
- دو نفرتون؟
- آره. یه هفته‌ای میشه همخونه‌ایم.
خواستم بگویم شما که باهم محرم نیستید که باز یادم افتاد اینجا قم نیست! سری تکان دادم و گفتم:
- مبارکه.
- اگه بخوای می‌تونم اوکی کنم جای من بری خوابگاه.
گوشه لبم را گزیدم و با چشم‌های باریک شده به ارسلان زل زدم. داشتم...

میم. شبان · 15/11/24

پیشوا پشت تریبون ایستاد و کمی با میکروفون ور رفت. به موازات محل که در آن بودیم، لباس‌های تنش رسمی‌ شده بود و کت و شلوار نقره‌ای به همراه کروات قرمز به تن داشت. چند ثانیه‌ای مشغول تنظیم میکروفون شد و در نهایت دست‌هایش را دوطرف تریبون گذاشت، برای لحظاتی در جمعیت چشم چرخاند و گفت:
- این روزها بچه‌ها دائم از من یه سوال به خصوصی رو می‌پرسن. خیلی‌ها ازم می‌پرسن آخرش که چی؟ از این سخنرانی‌ها و این دم و دستگاهی که با کلی سختی و دردسر تشکیل دادیم به چی می‌خوایم برسیم که به خاطرش انقدر تلاش می‌کنی؟ خب اجازه بدید یه سری حرف‌ها رو پشت همین تریبون بگم. شکی نیست که شماها خبر ندارید، اما من ده روزه که آواره شدم و رنگ خونه‌ خودم رو ندیدم! مجبورم به خاطر لو نرفتن هر روز جا به جا بشم، که خب...

میم. شبان · 15/11/24

صدای جمعیت بلندتر شد. جوری پیشوا را تشویق می‌کردند انگار قدیس است. با حرف‌هایش موافق بودم، اما به نظرم یکسری رفتارهایش اغراق شده بود. از طرفی منظورش از تغییر را نمی‌فهمیدم. چه چیزی را تغییر می‌دادیم؟ ارسلان بلند شده بود و همراه مهرسا جیغ و هورا می‌کشید. تینا مثل من نشسته بود و به جمعیت نگاه می‌کرد. صدایم را بالا بردم و گفتم:
- نظرت چیه؟
سوالی نگاهم کرد. گفتم:
- در مورد حرفای پیشوا.
گفت:
- خیلی طرفدار پیدا کرده. قبلا اینطوری نبود.
ولی خب...فکر می‌کنم حرفاش حقیقته، یعنی نیازه یه چیزایی اصلاح بشه، اما نمی‌دونم هدف خود پیشوا چیه.
دقیقا مثل من بود. لباس ارسلان را کشیدم تا راضی شد بنشیند.
- بسه گلوت پاره شد!
صورتش کمی قرمز شده بود. با خنده گفت:
- حال کردی چی گفت؟ مطمئنم...

میم. شبان · 15/11/24

ارسلان دستگیره را به یک طرف کشید درب کشویی بالکن با صدای قژ قژی باز شد. وارد بالکن شدیم که نرده‌های فلزی بلندی داشت. بزرگتر از بالکن خانه تینا بود، اما از این ارتفاع شهر زیر پایم نبود. بیشتر خودم زیر پای شهر بودم! جرعه‌ای نوشیدم و صدای ارسلان را شنیدم:
- تو هیچوقت مفصل از خودت و زندگیت تعریف نکردی. پسر خوبی به نظر میای. دوست دارم بیشتر در موردت بدونم.
گفتم:
- توام هیچوقت از خودت چیزی نگفتی. این به اوت در!
نیمچه لبخندی زد که به نیم‌رخ جذابش خیلی می‌آمد. سیگاری آتش زد به دستم داد. سیگار دیگری برای خودش روشن کرد و گفت:
- چیز خاصی ندارم که بخوام بگم. بیست و پنج سالمه و مجردم. بابام تو شرکت پتروشیمی کار می‌کنه و مادرم پزشکه. تک فرزندم و غذای مورد علاقه‌ام کباب برگه. دیگه چی...

میم. شبان · 15/11/24

- اما این دلیل نمیشه حسرت زندگی آدمای خوشبخت رو نخوری!
دقیق، زد وسط خال! حرف دلم را گفت. حقیقتا همیشه حسرت این را می‌خوردم که چرا با احتمال تنها یک درصد باید در این موقعیت جغرافیایی به دنیا بیایم، بعد مردم درگیر جنگ و فقر سایر کشورهای خاورمیانه را می‌دیدم و به خودم می‌گفتم می‌توانست بدتر از این باشد! هرچند که همیشه داغ حسرت یک زندگی نرمال و متمدنانه روی سینه‌ام احساس میشد. دست ارسلان روی شانه‌ام نشست و گفت:
- نمی‌دونم چی باعث شده فکر کنی زندگیت تباه شده، اما تا حالا به این فکر کردی که میشه این سرزمین به دست من و تو و امثال ماها مثل کشورهای جهان اول بشه؟ که خودمون با دستای خودمون بسازیمش؟ فکر کن بدون ترس از احدی با این لیوان توی دستت بری بیرون. یا هر لباسی که خواستی بپوشی...

میم. شبان · 15/11/24

تنها گفتم:
- مهرسا اهلش نیست؟
ارسلان پاسخ داد:
- نه دوست نداره.
به داخل پذیرایی برگشتیم. یک دست کاناپه استیل انتهای پذیرایی قرار داشت که به همان سمت رفتیم. ارسلان بطری را آورد و خواست لیوانم را پر کند، دستش را پس زدم. متعجب از این بی‌میلی ناگهانی، دوباره خواست کارش را تکرار کند. لیوان را به میز برگرداندم و گفتم:
- بسمه.
- جدی جنبه‌ات انقدر پایینه؟
پوزخند صدا داری زدم. جنبه‌ام را مسخره می‌کرد، اما شرط می‌بستم در مقابلم شکست می‌خورد.
- فکر کن بی‌جنبه‌ام.
- پس چرا کشیدی کنار؟
- راحت باشین شما.
تینا گفت:
- بخور دیگه. تو نخوری منم نمی‌خورم.
- خب نخور!
ارسلان خندید و تینا با قهر رو برگرداند. پوفی کشیدم و مهرسا از آشپزخانه بیرون آمد. بساط را دید و گفت:
- چقدر شماها...

میم. شبان · 15/11/24

ساعت یک نیمه شب بود که به خانه رسیدم. سوت و کوری محیط و چراغ‌های خاموش اثباتی بر خوابیدن تابان بود. کفش‌ها را از پا کندم و بدون روشن کردن چراغ‌ها وارد خانه شدم. حدسم درست بود. روی کاناپه چنان عمیق خوابیده بود که انگار در طول روز مشغول کندن کوه بوده. پاهایش روی کاناپه جمع شده بود و دست‌هایش را با وسط ران‌هایش

بغل کرده بود. مدتی به سر و شکل بچگانه خوابیدنش خیره شدم. گاهی دلم برایش می‌سوخت. اما فقط گاهی! بیشتر دلم می‌خواست هرگز نمی‌دیدمش. نمی‌دانم خواب سنگینش چطور سبک شد، یا شاید زمان زیادی مشغول نگاه کردنش بودم. در هر صورت پلک‌هایش لرزید و از هم فاصله گرفت. یکه‌ای خورد و چشم‌های خواب‌ آلودش کامل باز شد. با چشم دنبال ساعت روی دیوار گشت اما در...

برگزیده رمان ماچه سگ | میم.شبان کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

میم. شبان

امضا : میم. شبان

موضوعات مشابه