مشاعره‌ی نوروزی مشاعره‌ی نوروزی | 1403

[.Mobina.]

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

دلبان من روشن شود از بهر تو
دل مگر چه‌مقدار توان طاقت تو دارد؟
(خودم)

 

[noongaf]

دلبان من روشن شود از بهر تو
دل مگر چه‌مقدار توان طاقت تو دارد؟
(خودم)

در آن ساعت كه خواهن اين و آن مُرد
نخواهند از جهان بيش از كفن برد

 

[.Mobina.]

در آن ساعت كه خواهن اين و آن مُرد
نخواهند از جهان بيش از كفن برد

درد جان من از رهایی تو بود
وگرنه کس ندید که تو رفتی
(خودم)

 

[Hana.BanU ☯]

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار توی غار توی خواجه نگهدار مرا

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

ای غایب از نظر به خدا میسپارمت
جانم بسوختی وبه دل دوست دارمت
«حافظ»

 

[noongaf]

ای غایب از نظر به خدا میسپارمت
جانم بسوختی وبه دل دوست دارمت
«حافظ»

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

تو مرا جان وجهانی، چه کنم جان وجهان را
تو همه گنج روانی چه کنم سود وزیان را«مولانا»

 

[noongaf]

تو مرا جان وجهانی، چه کنم جان وجهان را
تو همه گنج روانی چه کنم سود وزیان را«مولانا»

ای نسیم سحر آرامگَهِ یار کجاست؟
منزلِ آن مَهِ عاشق‌کُشِ عیار کجاست؟

 

[.Mobina.]

تو را دیدم و پسندیدم و گرفتم
چه‌بسا عاشقانه‌هایم با تو به باد رفت

 

[noongaf]

تو را دیدم و پسندیدم و گرفتم
چه‌بسا عاشقانه‌هایم با تو به باد رفت

تا سرِ زلفِ تو در دست نسیم افتادست
دلِ سودازده از غصه دو نیم افتادست