مشاعره‌ی نوروزی مشاعره‌ی نوروزی | 1403

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تا سرِ زلفِ تو در دست نسیم افتادست
دلِ سودازده از غصه دو نیم افتادست

تا کی از ما یار ما پنهان بود؟
چشم ما تاکی چنین گریان بود؟

 

[noongaf]

تا کی از ما یار ما پنهان بود؟
چشم ما تاکی چنین گریان بود؟

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

 

[.Mobina.]

تا کی دل من دلواپس بوسه‌ی یار باشد؟
عطش کردم و جان سپردم و بوسه نرسید

 

[noongaf]

تا کی دل من دلواپس بوسه‌ی یار باشد؟
عطش کردم و جان سپردم و بوسه نرسید

دل ما به دور رویت ز چمن فَراغ دارد
که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد

 

[ANAM CARA]

دل ما به دور رویت ز چمن فَراغ دارد
که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد

دیدم رخ خوب گلشنی را
آن چشم و چراغ روشنی را

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دیدم رخ خوب گلشنی را
آن چشم و چراغ روشنی را

آخراین تیره شب هجر به پایان آید
آخر این درد مرا نوبت درمان آید
«عراقی»

 

[ANAM CARA]

آخراین تیره شب هجر به پایان آید
آخر این درد مرا نوبت درمان آید
«عراقی»

در پردۀ اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچ‌کس آگه نیست

 

[noongaf]

در پردۀ اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچ‌کس آگه نیست

تو کافر دل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دل‌سِتان ابرو

 

[ANAM CARA]

تو کافر دل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دل‌سِتان ابرو

ور تحمل نکنم جور زمان را چه کنم
داوری نیست که از وی بستاند دادم

 

[.Mobina.]

ور تحمل نکنم جور زمان را چه کنم
داوری نیست که از وی بستاند دادم

مرا دلبسته‌ی این محبت کردی
ندیدی که خونین جگرم کردی