در حال تایپ رمان ماهی میان توفان | دردانه عوض‌زاده کاربر انجمن یک رمان

[دردانه. ع.]

نوروز کلافه نگاهی به یارحسین انداخت.
- یعنی چی تو نداری؟
یارحسین سر به زیر انداخت.
-شرمنده آقا! نهال سیب بخواین، دارم، درختای یه طرف باغ بزرگه رو عوض کردیم، یکی‌ دو تا نهال مونده هنوز، می‌خواستم بیارم اینجا، حالا ببرید عمارت.
نوروز سر بالا انداخت. نهال سیب نمی‌خواست. بوته‌ی گل می‌خواست. فقط گل برازنده‌ی ماهی او بود.
از پنج سال پیش که نیره تصمیم گرفت در باغ خودش که به عنوان پشت قباله‌ی ازدواجش، خان به او‌ داده‌ بود، گل بکارد، باغ زیباتر از قبل شده‌ بود. گل‌های مختلفی کاشته و همان موقع چند بوته گل را هم برای حیاط عمارت آورد، اما گلسرخ میانشان نبود. زمانی که نوذر دو سال پیش بوته‌های گلسرخ سفارشی را برای نیره از شهر به همراه آورد، او خواسته‌های خواهرش را بی‌جا می‌دانست؛ گرچه نظر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع.]

نوروز تا تختی که رحیم اشاره کرد، پیش رفت و نشست. روبه‌رویش درختان سیب بود که تازه جوانه‌ زده‌ بودند. نیره رو به اکرم که ماهرخ را در بغل داشت، کرد.
- ماهرخو بده من، یه چایی برای نوروزخان بیار.
اکرم «چشم» گفت و با دادن ماهرخ به آغوش‌ بانوی خود به دنبال کارش رفت. رحیم و‌ نیره هم‌ روی تخت نشستند. رحیم باز «خوش آمدی» گفت و‌ نیره معترض ابرو درهم کشید.
-چی میشد ماهی رو هم با خودت می‌آوردی؟
نوروز نگاه لذت‌بخشش‌ را روی ماهرخی بست که کنجکاوانه انگشتان کوچکش‌ را‌ دور زیر‌گلویی مادرش می‌پیچاند و گفت:
- من که نمی‌دونستم تو هم خونه‌تو ول کردی اومدی باغ سیاحت، با رحیم کار داشتم که اومدم.
رحیم خود را پیش کشید.
- بفرما‌ نوروز‌خان!
نوروز نگاهش را از ماهرخ به طرف رحیم چرحاند.
- یه بوته‌ی گلسرخ ازت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع.]

نوروز با لبخند شیطنت‌آمیزی که روی لب‌هایش بود به طرف نیره برگشت.
- اینکه مزاح بود، ولی رحیم مرد خوبیه.
نیره فقط لبخندی در جواب او زد.
- یادمه اون موقع که از پشت در اتاقت شنیدم به واسطه‌ی اکرم می‌خوای برای رحیم پیغام بفرستی که بیشتر بمونه دهات، آتیشی شدم و توبیخت کردم و توی روم وایسادی که می‌خوای رحیم شوهرت باشه، بهت گفتم رحیم هیچی نداره، گفتم دختر خان که نمی‌تونه بره یه دهات دیگه مثل رعیت زندگی کنه، حالا هرچی هم دایی مال‌دار باشه، ولی باز رعیته.
نیره آرام خندید.
- من هم گفتم می‌خوام با رحیم زندگی کنم چه رعیت باشه، چه نباشه.
خنده‌اش بیشتر شد و ادامه داد:
- یادته چقدر سر همین حرفم‌ غیرتی شدی؟ منو پنج روز کردی توی اتاقم و به همه هم گفتی کسی حق نداره درو باز کنه، نریمان خدابیامرز هرچی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع.]

نوروز زودتر از حجت وارد حیاط عمارت شد و همین که از اسب پیاده شد، ماه‌نگار را صدا زد. او هم، به محض شنیدن صدای نوروز، به یاد امر صبحش، سریع از مطبخ بیرون زد تا خود را به شوهرش برساند. خانم‌بزرگ از اتاقش صدای بلند «ماهی» گفتن نوروز را شنید، به آفتاب که در‌حال شانه‌کردن موهایش بود گفت:
- شونه رو بده دست خودم، برو ببین بیرون چه خبره؟ آفتاب شانه را به دست خانم‌بزرگ داد و بیرون زد. از ایوان پایین را دید زد و نوروزخان را در حال صحبت با ماه‌نگار دید و از طرف دیگر حجت را دید که بوته‌ای در یک کیسه‌ی کنفی پیچیده و وارد حیاط شد. سریع از پله‌ها پایین رفت و حجت را بابت علت آمدنش سؤال‌پیچ کرد. وقتی بعد از جمع کردن اطلاعات پله‌ها را بالا می‌رفت، نگاهش‌ را به نوروزخان و ماه‌نگار داد که هم‌پای هم به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع.]

***
روزهای خانه‌تکانی قبل از عید عمارت به انتها رسیده‌ بود و کارهای عمارت هم کمتر شده‌ بود. ماهی زودتر از هر شب به عمارتشان بازگشت. گرچه توقع داشت با نوروز بیدار چون هر شب مواجه شود که منتظر او می‌ماند، اما با مردی روبه‌رو شد که به کمر در رختخواب دراز کشیده‌ بود. دلش برای خستگی همسرش سوخت. لباس‌هایش را کم کرد و به زیر لحاف، کنار او خزید. همین که خواست چشمانش را ببند، صدای گرفته‌ی نوروز را شنید.
- برگشتی؟
سرش را کمی از بالش بلند کرد تا صورت شوهرش را ببیند، گرچه در تاریکی چیز زیادی مشخص نبود.
- آقا بیدارید؟ فکر کردم خوابیدید.
نوروز پلک‌هایش را گشود و همان‌طور‌ که به سقف چشم دوخته‌بود، گفت:
- می‌دونی فردا میریم سر خاک نریمان؟
ماه‌نگار خوب می‌دانست. پنج‌شنبه‌ی آخر سال بود. با شنیدن نام...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.