شاعر‌پارسی اشعار مهستی گنجوی

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۲۶

مهستی گنجوی » رباعیات

جوله پسری که جان و دل خستهٔ اوست
از تار زلفش تن من بستهٔ اوست
بی پود چو تار زلف در شانه کند
ز آن این تن زار گشته پیوستهٔ اوست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۲۷

مهستی گنجوی » رباعیات

آتش‌روئی پریر در ما پیوست
دی اب خم ببرد و عهدم بشکست
امروز اگر نه خاک پایش باشم
فردا برون باد بماند در دست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۲۸

مهستی گنجوی » رباعیات

دل جای غم توست چنان تنگ که هست
گل چاکر روی تو به هر رنگ که هست
از آب دو چشم من بگردد هر شب
جز سنگ دلت هر آسیا سنگ که هست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۲۹

مهستی گنجوی » رباعیات

چندان که نخواهی غم و رنجوری هست
در دوستیت آفت مهجوری هست
هنگام وداع‌ست چه می‌فرمائی
یک ساعته دیدار تو دستوری هست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۳۰

مهستی گنجوی » رباعیات

در خانهٔ تو آن چه مرا شاید نیست
بندی ز دل رمیده بگشاید نیست
گویی همه چیز دارم از مال و منال
آری همه هست آنچه می‌باید نیست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۳۱

مهستی گنجوی » رباعیات

امشب شب هجران و وداع و دوری‌ست
فردا دل را بدین سبب رنجوری‌ست
ای دل تو همی سوز تو را فرمان‌ست
وای دیده تو خون‌گری تو را دستوری‌ست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۳۲

مهستی گنجوی » رباعیات

در آتش دل پریر بودم بنهفت
دی باد صبا خوش سخنی با من گفت
کامروز هر آن که آبرویی دارد
فرداش به خاک تیره می‌باید خفت

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۳۳

مهستی گنجوی » رباعیات

سرمایهٔ خرمی به جز روی تو نیست
و آرامگه خلق به جز کوی تو نیست
آن جفت که طاق است قد و سایهٔ توست
وان طاق که جفت است جز ابروی تو نیست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۳۴

مهستی گنجوی » رباعیات

ما را به دم پیری نگه نتوان داشت
در حجرهٔ دلگیر نگه نتوان داشت
آن را که سر زلف چو زنجیر بود
در خانه به زنجیر نگه نتوان داشت

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۳۵

مهستی گنجوی » رباعیات

شب‌ها که به ناز با تو خفتم همه رفت
دُرها که به نوک غمزه سفتم همه رفت
آرام دل و مونس جانم بودی
رفتی و هر آنچه با تو گفتم همه رفت