شعر مجموعه اشعار جهانی که ما را نداشت | رها سلطانی کاربر انجمن یک رمان

[*RaHa._]

دریا که شدی، نبود راهی به تو
دل ریخت زمین، نشد نگاهی به تو
من ماندم و سایه‌ای موازی با عشق
و عالمی از نبود، آهی به تو

 

[*RaHa._]

در گوش زمان، صدای تو پیچید
عطری گذرا، ولی ابد پیچید
شاید که جهان ما نبود، اما
عشقی که گذشت، تا همیشه پیچید

 

[*RaHa._]

رفتی و تمام شعرهایم شدی
در حافظه‌ی خیال، جایم شدی
یک عمر اگر جهان مرا نداشت
در جان رباعی‌ها، تو پایم شدی

[پایان]
تقدیم به آن‌که
در هیچ‌کدام از جهان‌ها
به من نرسید،
اما همیشه
در رباعی‌های من نفس کشید... .
به تو
که اگرچه
جهان ما را نداشت،
عشقت
جهان من را ساخت... .