عاشقانه‌ها عاشقانه‌های علی سلطانی

[Deniz78]

رایم آرزوی خواب های رنگی نکن
سیاه سفید هم باشد به دیده منت
فقط تو را ببینم
تو را ببوسم
تو را نفس بکشم
اصلا سیاه سفید باشد
مثل فیلم های کلاسیک فرانسوی!

علی سلطانی

 

[Deniz78]

دم ها از یک جایی به بعد
به بودن با هم،
به عاشقانه های پیش پا افتاده و تکراریشان،
مشتاق که نه!
محتاجند...

علی سلطانی

 

[Deniz78]

مروز ظهر تفنگ رو گذاشتم روی شقیقه ی مشغله ها و بنگ!
و بعد از مدت ها وسط هفته زنگ زدم به مادرم و گفتم برای ناهار منتظرم باش.
وقتی رسیدم خونه تا درو باز کردم دلم خواست عطر سالاد شیرازی که توی فضا پیچیده بود رو بغل کنم!
دیر رسیدم طبق معمول اما سوال کردن نداشت و میدونستم ناهار نخورده و منتظر منه.
سفره رو انداخت کف آشپزخونه و نشستیم به غذا.
"مادرم یه ادویه ای میزنه به غذا که توی هیچ رستورانی نیست و اسمش عشقه"
به حد انفجار خوردم و چهار دست و پا از سفره جدا شدم.
گفت چشمات خستس، چایی دم کنم یا میخوای بخوابی؟!
گفتم یه دیقه بیا بشین کنارم.
بالشت رو تکیه دادم به دیوارو سرم رو گذاشتم رو بالشت و بدون اینکه حرفی بزنه نشست کنارم و چند دفعه ای دستشو کشید به سرم.
چند دقیقه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Deniz78]

بین عزیزم
نه جمعه است
نه باران میبارد
نه آسمان ابری ست
نه هوا خیلی دلبری می کند
نه هیچ چیز دیگر
شلوغ ترین ساعتِ روز است
و مردم....!
مردم را بیخیال
همچنان در پی لقمه ای نان و بوقلمون
به روز مرگی گرفتارند!
البته که من هم دچارِ روزمرگی ام جانم.
کمی فرق دارد اما...
بگویم برایت؟!
نگو نمیخندی که میخندی...
من در شلوغ ترین ساعتِ روز
به راننده تاکسی گفتم
دربست منزلِ امنِ آغوش یار...!
از شال فروش
درخواستِ قرمز شالی
مملو از عطر شیرین گیسویت را داشتم!
کتاب های شعر آن مردِ عینکی و کراواتی
که گوشه ی پیاده رو بساط کرده بود را
به تمسخر گرفتم که کجایِ کاری!؟
من چشمانی میشناسم که شاعر تربیت میکنند!
برای کیوسکِ مطبوعاتی صدایم را بالا بردم
که از کیهان تا همشهری همه را توقیف کنند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Deniz78]

و را باید کمی بیشتر دوست داشت
کمی بیشتر از یک همراه
کمی بیشتر از یک همسفر
کمی بیشتر از یک آشنای ناشناس!
تو را باید...
اندازه تمام دلشوره هایت
اندازه اعتماد کردنت
تو را باید با تمام حرف هایی که در چشمانت موج میزند
با تمام رازهایی که در سینه داری دوست داشت
تو را باید همانند یک هوای ابری
یک شب بارانی
یک آهنگ قدیمی
یک شعر تمام نشدنی
همانند یک ملو درامِ کلاسیکِ عاشقانه ی فرانسوی
همانند یک آواره ی عاشق دوست داشت!
تو را باید هنگامی که موهایت را تاب میدهی
هنگامی که پشت پنجره ی اتاقِ خاطرات ات...
چشم میدوزی به برگ هایِ روانِ پاییز
هنگامی که دیوار شب را با سکوت ات میشکنی
هنگامی که آغوشی میخواهی از جنس آرامش
تو را باید فراتر از لمسِ تَن ات دوست داشت
فراتر از اختلالات...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Deniz78]

روی کاناپه ولو شده بودم و داشتم بوی قهوه ی کهنه که داغ شده بود را استشمام میکردم.
صدای سکوت از همه جای خانه به گوش میرسید، حتی میشد صدای ذرات معلق موجود در کابینت را هم شنید!
این ساعت از شب که در آن گیج میخوردم اصلا زمان خوبی برای آدم های تنها نیست!
یا باید یک نفر را داشته باشی که حرف های زیر هجده بزنی و چشمانت دو دو بزند یا باید کپه ی مرگت را بگذاری!
اما من در کمال گنگ احوالی در پیج های هنری اینستاگرام چرخ میخوردم.
خیلی اتفاقی به یک پیج برخوردم که جذبم کرد!
نامرد قلم گیرایی داشت و هر چه میخواندی سیر نمیشدی!
در تصاویر و نوشته ها غرق شده بودم که یک چیزی توجهم را جلب کرد!
دختری به نام...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Deniz78]

_چقدر کم حرف شدی



+حوصله ندارم



_شایدم حرفاتو جای دیگه زدی،واسه یکی دیگه



+بعد از این همه مدت همدیگه روندیدیم که این حرفارو بزنیم



_واسه تو بعد ازاین همه مدته،منِ احمق هر روز وایمیسم کنج دیوارو رفت وآمدتو نگاه میکنم



+اصلا عوض نشدی..هنوز همون پسر بی منطقِ ترمِ یکی!



_آره خب عوض شدن تخصص تو بود...یدفه عوض شدن،اونم با منطق با دلیل باحرف...با دروغ



_مشکلت اینه نمیخوای فراموش کنی



+نه...مشکلم اینه باور کردم...حرفاتو...خودتو...چشماتو

حالا نه اینکه نخوام...نمیتونم فراموش کنم اون روزارو



_پس بزار یه چیزی بهت بگم...راستش همون روزام توی خلوت خودم نمیتونستم دوسِت داشته باشم...اما تو همه چیزو جدی گرفته بودی .



این جمله را که گفت از صحنه ی نمایش زدم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Deniz78]

مخترع دوربین عکاسی

اگر میدانست

ساعتها حرف زدن با یک عکس بی جان

چه بر سر آدم می آورد

هیچ گاه دست به این چنین اختراعی نمیزد!

البته که عکس های تو جان دارند!

این را حال پریشان من میگوید

وگرنه هیچ دیوانه ای

صفحه ی موبایل را نمیبوسد و در آغوش نمیکشد!



علی سلطانی

 

[Deniz78]

دانه ها ی ریز برف با نوازشِ باد میرقصیدند، گاهی باد تند میشد و نظم رقص شان به هم میریخت، مثل نظم افکار من که از شش و نیم صبح یک چشمم به حیاط بود و یک چشمم به تلویزیون که خبر تعطیل شدن پایه دبستان را بگوید اما نگفت!
بی رمق و مغموم با لب و لوچه ای آویزان راهیِ مدرسه شدم.
باد از روبه رو می آمد و برف را به صورتم میکوبید، چند صد متر از کوچه دور شده بودم که یک خودروی مشکی رنگ کنارم ایستاد، برای خلاصی از سرما بی معطلی رفتم و سوار شدم.
ماشین راه افتاده
سرم را چرخاندم به طرف راننده تا کرایه ام را بدهم که دیدم با چشم به سمت پایین اشاره میکند
جهت نگاهش را دنبال کردم که دیدم دکمه و زیپ شلوارش باز است،
اشاره میکرد نزدیکش بروم
بچه ی تُخسی بودم،خیلی تُخس
اما از ترس و دلهره...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Deniz78]

بیست و سوم مارس
مارس؟
وقتی حریف همه مهره های خودش رو برداشته باشه و تو هیچ مهره ای برنداشته باشی!
مارس
بیست و سوم مارس بود
چه بوی عجیبی داره هوا
این همون میزه؟
چه سوالیه؟ همونه دیگه
مگه میشه یادم بره؟
ذوق توی چشمام
بی حسی توی چشماش
توی دستاش
بی قیدی توی طرز نگاهش
این کدوم آهنگه کافه چی گذاشته؟
(تن تو و شرم منو خاموشی پنجره ها)
کافه چی: چیزی احتیاج ندارید؟
همین میز بودیم دیگه؟ یازده شب بود
یه بغض سنگین وسطِ گلوی آسمون
کافه چی: آقا با شمام؟؟ سفارش نمیدید؟؟
چی میگه این پسره؟؟
جوابشو نمیدم...
آره گرفته بود هوا...نوک دماغ عاطی سرخ شده بود، سردش بود
نمیخواست توی حیاطِ کافه بشینه
قبل تر اینجوری نبود
دیوونگی از سرش افتاده بود
اون اول
اون اول که مستیِ رابطه عقل آدمو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.