شاعر‌پارسی اشعار فاضل نظری

[.:|Reihane|:.]

.:کتاب:.

به یاد ساقی میخانه‌ام ش*ر..اب ش*ر..اب
مپرس حال دلم را که شد خراب خراب

به آنچه دیده‌ام از خلق اعتمادی نیست
که می‌زنند در این شهر بر نقاب نقاب

ز دین‌فروشی اهل ریا نفهمیدیم
کجا گناه گناه است و کی ثواب ثواب

به بارگاه امیری دخیل باید بست
که می‌دهد به سوالات بی‌جواب جواب

عجیب نیست که در شرح سطری از سخنش
بیاورند رسولان بی‌کتاب کتاب

فرشتگان مقرب هنوز هم در عرش
به سر نهند در اندوه بوتراب تراب​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.:|Reihane|:.]

.:میراث بندگان:.

با یک نظر گشودی و بستی کتاب را
گفتی مبارک است! بیاور ش*ر..اب را

گفتم:تو نیزمثل من از خویش خسته‌ای؟
پلکی به هم زدی و گرفتم جواب را

بگذار با محاسبه‌ی حال و روز خویش
آسان کنیم زحمت روز حساب را

آوخ که ترس و واهمه‌ی روز واپسین
از چشم مردمان نگرفته‌ست خواب را

آیینه را ببخش که با راست‌گویی‌اش
آزرده کرد خاطر عالی جناب را

از بس که خلق پشت نقاب ایستاده‌اند
باور نمی‌کنند منِ بی‌نقاب را

خفاش‌های قلعه‌‌ی تاریک ذهن شهر
بهتر که آرزو نکنند آفتاب را

روزی یکی از این همه مظلوم در زمین
می‌افکند به گردن ظالم طناب را​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.:|Reihane|:.]

.:بی‌روزگار:.

پس چه هستی ای فلک، گر دور باطل نیستی
چیستی ای عمر،گر زهر هلال نیستی

زهر نوشاندن هم ای تقدیر بی‌آداب نیست
من به قسمت راضی‌اماما تو عادل نیستی

در وفاداری ندیدم هیچ‌کس را مثل تو
ای غم از حال دلم یک لحظه غافل نیستی

گریه کن بر حال خویش ای موج از دریا ملول
لحظه‌ای دیگر تو در آغوش ساحل نیستی

هر که با من بود روزی بازمی‌‎گردم فراموشم مکن
گفتمش:در بی‌وفایی نیز کامل نیستی​

 

[.:|Reihane|:.]

.:بی‌وطن:.

گفتی چه شود گر بشود فاصله‌ها کم
دیدی که شد اما نشد آخر گله‌ها کم

بین تو و من رغبت دیدار نمانده‌ست
هم فاصله‌ها کم شده هم حوصله‌ها کم

از عشق بپرهیز که صد راهزن این‌جاست
آیند به این گردنه‌ها قافله‌ها کم

هرچند که از شهر خودم کوچ نکردم
در بی‌وطنی نیستم از چلچله‌ها کم

از عشق همین بس که معمای شگفتی‌ست
ای عقل بگو با من از این مسئله‌ها کم​

 

[.:|Reihane|:.]

.:آرمان‌شهر:.

سرزمین مادری، رویای اجدادی کجاست؟
مردم این شهر می‌پرسند آبادای کجاست؟

ما به گرد خویش می‌گردیم آه ای ساربان!
آرمان‌شهری که قولش را به ما دادی کجاست؟

ای رسول عقل! ما را بگذران از نیل شک
گر تو موسی نیستی موسی این وادی کجاست؟

خنده‌های عیش ما جز خودفراموشی نبود
این هم از مستی که فرمودی! بگو شادی کجاست؟

باد در فکر رهایی روی آرامش ندید
راه بیرون رفتن از زندان ازادی کجاست؟
​

پ.ن: آرمان‌شهر یک کلمه است.
به اشتباه آن را آرمانِ شهر نخوانید.
حرکت نون در واژه‌ی آرمان ساکن است.

 

[.:|Reihane|:.]

.:یادنامه:.

با اینکه فکر می‌کنم انسان مخیر است
راضی شدن به بازی تقدیر بهتر است

حتی نشد به حیله به دست آورم تو را
باید قبول کرد که روزی مقدر است

ما را توان ترجمه‌ی اشک و آه نیست
این شرح حال دل به زبان‌های دیگر است

زیبایی تو با غزلم جاودانه شد
وصف تو شعر نیست کتابی مصور است

با آن که پا گذاشته بر تربتم بگو
این خاک یادنامه‌ی گل‌های پرپر است​

 

[.:|Reihane|:.]

.:لحظات:.

نفسی گاه ولی از سر بی‌حوصلگی
می‌کشم آه ولی از سر بی‌حوصلگی

مثل شب‌های دگر باز به هم خیره شدند
برکه و ماه، ولی از سر بی‌حوصلگی

گاه در آینه‌ی خاطره‌ها می‌نگرم
نه به اکراه، ولی از سر بی‌حوصلگی

تا بکاهم ز پریشانی خود می‌گریم
گاه و بی‌گاه ولی از سر بی‌حوصلگی

من هم ای عمر شبیه دگران می‌مانم
با تو همراه ولی از سر بی‌حوصلگی

عاقبت با تو هم ای مرگ سفر خواهم کرد
خواه ناخواه ولی از سر بی‌حوصلگی​

 

[.:|Reihane|:.]

.:لاله‌های واژگون:.

دمی از خاک با شوق تجلی سر برآوردن
نمی ارزد به عمری خاک عالم بر سراوردن

من از شرمندگی چون لاله های واژگون عمری ست
به سوی آسمانم نیست روی سربراوردن

کسی باور نخواهد کرد اعجاز تو را ای عشق
برای خودپرستان تا به کی پیغمبر آوردن

تو خضر واقف از غیبی و من موسای بی صبرم
چه دشوار است از کار تو ای دل سر در آوردن

بپرسید از کماندارن ابرویش چرا باید
به قصد کشتن یک نیمه‌جان صد لشکر آوردن؟

به غیر از وعده‌ی پاییر معنایی نخواهد داشت
برای باغ پیغام بهاری دیگر آوردن

یکی از پیله ها لرزید، چشم شمع ما روشن
مبارک باد از پروانه ها خاکستر آوردن​

 

[.:|Reihane|:.]

.:انتقام:.

گفتی به جای عشق سراغ از هوس بگیر
پس هرچه را که عشق به من داده پس بگیر

محتاج آب و دانه شدن حق من نبود
ای مرگ انتقام مرا از قفس بگیر

برگی درخت را به تمنا گرفته بود
طوفان به برگ گفت مرا دادرس بگیر

ای عشق تا هنوز نفس میکشم بیا
از چنگ روزگار مرا باز پس بگیر

ما غرق میشویم در این موج ها تو نیز
چون من برای بوسه ی آخر نفس بگیر​

 

[.:|Reihane|:.]

.:در انتظار:.

به خواب ظلمت آلودیم شب های زلالی را
دریغا ما ندانستیم قدر آن لیالی را

به جای شمعدانی های سرشار از شکوفایی
کنار یکدیگر چدیم گلدان خالی را

مزار از دشت می سازند و تابوت از صنوبر ها
خدایا کی به پایان میبریم این مرگ‌سالی را

کسی با نغمه ی الله اکبر بر نمیخیزد
موذن بی سبب آشفت خواب این اهالی را

جهان پیوسته تا کی بر مدار ظلم میگردد
مگر در هم بریزد رادمردی این توالی را​