شاعر‌پارسی اشعار بابا طاهر

[hadi]

به قبرستان گذر کردم صباحی
شنیدم ناله و افغان و آهی




شنیدم کله‌ای با خاک می‌گفت
که این دنیا نمی‌ارزد بکاهی

 

[hadi]

ته که خورشید اوج دلربایی
چنین بیرحم و سنگین دل چرایی




به اول آنهمه مهر و محبت
به آخر راه و رسم بی وفایی

 

[hadi]

نگار تازه خیز ما کجایی
بچشمان سرمه ریز ما کجایی




نفس بر سینهٔ طاهر رسیده
دم رفتن عزیز ما کجایی

 

[hadi]

ته که نوشم نه‌ای نیشم چرایی
ته که یارم نه‌ای پیشم چرایی




ته که مرهم نه‌ای بر داغ ریشم
نمک پاش دل ریشم چرایی

 

[hadi]

ز دل بیرون نبجتم ناله نایی
ز مژگان تر مو ژاله نایی




شوی نایه که مو خوابت بوینم
به بخت مو به چشم لاله نایی

 

[hadi]

عزیزون از غم و درد جدایی
به چشمونم نمانده روشنایی




گرفتارم بدام غربت و درد
نه یار و همدمی نه آشنائیی

 

[hadi]

مو احوالم خرابه گر تو جویی
جگر بندم کبابه گر تو جویی




ته که رفتی و یار نو گرفتی
قیامت هم حسابه گر تو جویی

 

[hadi]

به جز این مو ندارم آرزویی
که باشد همدم مو لاله‌رویی




اگر درد دلم واجم به کوهان
دگر در کوهساران گل نرویی

 

[(فاطمه1381)]

هزاران لاله و گل در جهان بی
همه زیبا به چشم دیگران بی
آلاله مو به زیبایی درین باغ
سرافراز همه آلالیان بی
بابا طاهر

 

[(فاطمه1381)]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یک وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
بابا طاهر