متفرقه تاپیکـ جامع کپشن‌های عاشقانه کوتاه

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

اﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺩﺭﯾﺎ ﺩﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﻫﺎ ﺷﻮﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ِ ﺗﻨﮓ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻓﺖ

ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﻣﺸﮑﯽ ﻭ ﻭﺭﻕ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﮎ ﺑﻮﺩ
ﻧﻘﺶ ﺩﻭﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺗﺮ ﺷﺪﻡ
ﺁﺷﻮﺏ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﺎﯼ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺷﮑﺴﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺮﮐﺶ ِ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎگرفت

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

مڹ ڪجا آغوشِ دلخواهَت ڪجا
آڹ نگـاه و صـورتِ ماهَـت ڪجا

ڪاش پیشـاني نِوشتم مي شدي
یا ڪہ سلطاڹِ سِرشتم مي شـدي

باز گفتم ؛ مڹ ڪجا عشقت ڪجا
لمسِ آن آغـوشِ با عشقت ڪجا

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عکس زیبای تو را بر در و دیوار زدم
یادگارم شدی و بر همه کس جار زدم

نام زیبای توچون حک شده بر این دل من
دل دریایی خود تکیه به هنجار زدم..

تو به تن پوش قشنگی که معطر کردی
ناز معصومیتت پنجه به گیتار زدم....

یاد آن روز که چشمان پر از حادثه ات
گرمی عشق شد و یکسره من تار زدم

هرغزل از تو شنیدم همه تکرارمن است
نام زیبای تو را در غزلم یار زدم.....

من به یمن قدم مهر تو ای کوکب دل..
آسمان دل خود وصله به دلدار زدم...

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

گاهی آسان میشود از حق گذشت
روی قلبی پا گذاشت آنرا شکست

ای رفیق اما تو اینگونه مباش
روی قلبِ سوخته‌ام آبی بپاش

تو بِدان ویرانگری آسانتر است
آنکسی مَرد است که عهدی نشکست

آتشی خوب است که او روشنگر است
نی آن آتش که بسی ویرانگر است

مرهمی باش روی زخمِ نِشتری
همدمی باش بهتر از حور و پَری

بهر کوری چشم بینا و بصیر
یا عصا باش دستِ انسانهای پیر

یا گلی باش و به یاران عطر بپاش
ور که خاری دستِ یاران مخراش

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

نی بزن خواهش ولی امشب کمی غمگین نواز
خوش نباشد حال من امشب کمی با من بساز

نی بزن شاید کمی از درد من را کم کنی
آسمان دل گرفته است غرق بارانم کنی

میکشد شعله زبانه از درونم بی صدا ست
سوختم خاکسترم خاکستر من پر بلاست

هیچ همراهی به جز یادت نباشد هم سفر
لطف کن امشب بیا این خاطراتت را ببر

میدهد آهنگ غم آزار این گوش مرا
رفتنت گشته سوالی و چرا پشت چرا

گاه آواره شویم ، نه راه پس نه راه پیش
ما جفا خود میکنیم ای نازنین در حق خویش

نیستم اهل گله سنگ صبور غصه ام
مانده ام از بهر تو دیگر چرا دلداده ام

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

تو چرا می پرسی ،خانه دوست کجاست

خانه دوست، همانا دل توست

گر درش باز کنی

نغمه مهر و وفا ساز کنی ،خواهد امد ،اما

گر دلت از سنگ است

دوست باید که مراقب باشد

تا مبادا به همان بدو ورود

سر پر شور و دل مملوی مهرش شکند

ور دلت نازک بود

باز هم اوست ،که بایست مراقب باشد

تا مبادا که به هر جنبش وهر حرف و نگاه

در و دیواره این خانه اکنده زمهرش شکند

ونشاید نگران داشت همیشه او را

ونپاید چو در این ره نکنی اندیشه

دل قوی باید و روشن ،اما


نه ز سنگ و شیشه

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

"دلبران،دل می برند.اما،تو جانم می بری"
ناز را افزوده ، با نازت توانم می بری

سوز دردِ عشق را با غمزه های ناز خود
تا ته قلب من و تا استخوانم می بری

می زنی چشمک نهانی، جان تو! جان خودم!
با تکان پلک خود تا بی کرانم می بری

تا که می خواهم بگویم راز خود را ناگهان
دستهای مهربان را بر لبانم می بری

می کنی ساکت مرا با بوسه های بی هوا
شعر را با بوسه از روی زبانم می بری

تو شبیه دلبران هستی ولی جور دگر
دلبران،دل می برند.اما،تو جانم می بری...

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دلفروشی م**س.ت هستم، قلب صادق می خری ؟
خسته از عشقم،بگو این قلب عاشق می خری؟

شاعری دریاییم، دل را به دریا می زنم
غرق دارم میشوم، پاروی قایق می خری؟

گل فروشی می کنم ،گلدانِ «گل با شاعری»
یک کلامم؛ «شاعری» را با شقایق میخری ؟

چون تلف شد زندگی ،ساعت نمی بندم به دست
سالها را می فروشم،با دقایق می خری؟

سادگی بسیار دارم ،می کنم ارزانیت
با صداقت میفروشم ،با حقایق می خری ؟

با غزل ها می شود هر درد را درمان کنی
مرهمش را می فروشم، طبع ِحاذق می خری؟

کوه غم را می شکافد دردهای شاعری
شاه بیتی می فروشم،طبع خالق می خری؟

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

‌به رسم صبر، باید مرد آهش را نگه دارد
اگر مرد است، بغض گاهگاهش را نگه دارد

پریشان است گیسویى در این باد و پریشان تر
مسلمانى که میخواهد نگاهش را نگه دارد

عصاى دست من عشق است،عقل سنگدل بگذار
که این دیوانه تنها تکیه گاهش را نگه دارد

به روى صورتم گیسوى او مهمان شد و گفتم
خدا دلبستگان رو سیاهش را نگه دارد

دلم را چشمهایش تیر باران کرد،تسلیمم
بگویید آن کمان ابرو سپاهش را نگه دارد

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دو چشمِ تو؛ دو قدح از ش*ر..اب هایِ مگو
دو مُصحَف از شَطَحاتِ سراب هایِ مگو

نهفته مثل طلسمی به خرقه یِ كلمات
ترانه یِ تنِ تو در كتاب هایِ مگو

بگو چگونه نگريَم؟ كه می وزَد هر شب
نسيمِ خنده ات از باغِ خواب هایِ مگو

هنوز غايبِ مُفرد، هنوز دلتنگم
هنوز تشنه ترم از خطاب هایِ مگو

دچارِ پرسشِ بی پاسخِ عدم شده ام
يکی دوبوسه؛ مگر اين جواب هایِ مگو...

چه قَدْر نيستم ات! ای بهشتِ خاموشی!
كجاست آخِرَتِ اضطراب هایِ مگو؟ ...

#

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.