همگانی تاپیک جامع دو بیتی

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

ای آنکه شب از سپیده نشناخته ای

وز کثرت جهل خود به حق تاخته ای

گر منکر آفریدگاری بر گوی:

از پیکر خود چه چیز را ساخته ای؟

مهدی سهیلی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

بر رهگذرت نهاده ام چشم

پیوسته چو کاسه ی گدایی

عشقی که نظر بوصل دارد

باشد چو عبادت ریایی

میروالهی قمی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

از هجری و از درد نهانیش مپرس



زآزرده دلی و خسته جانیش مپرس



پرسی اگر از زندگیش دور از تو



زنده ست ولی ز زندگانیش مپرس



هجری تفرشی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

ملامت میکند دشمن مرا در عشق ورزیدن

به چشم عاقلان باید جمال شاهدان دیدن

دهان غنچه خوش باشد سحرگه چون شود خندان

ولی ذوقی دگر دارد لبت هنگام خندیدن

همام تبریزی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

مسیح صبح به عطر نفس ز راه رسید

به مژده گفت که مرگ شب سیاه رسید

صفیر مرغ برآمد ملک ندا در داد

که لحظه لحظه ی آمرزش گناه رسید

مهدی سهیلی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

خوش آنروزی که شرح حال خود با یار میکردم

نمیداد او بحرفم گوش و من تکرار میکردم

حکایت گاه با دیوار میکردم گهی با در

بدینسان مطلب خود را به او اظهار میکردم

مشهور اصفهانی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

با من همه خلق را تو دشمن کردی

در گوشه ی عزلتم نشیمن کردی

آیا بود آن شبی که من باشم و تو؟

تا با تو بگویم که چه با من کردی

مشهور اصفهانی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

تو و ناز و عتاب و از کفم دامن کشیدنها

من و عجز و نیاز و بی تو پیراهن دریدنها

نهان چشمش بمن به غیر سرگرم سخن گفتن

کفایت میکند مارا همین دزدیده دیدنها

محمود قاجار

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

پیام عشق را آغاز کردی

نیازم را چو دیدی ناز کردی

تو بودی کفتر خوشبختی من

ولی زود از برم پرواز کردی


مهدی سهیلی

 

[⒨⒪⒣⒜⒨⒨⒜⒟.⒮]

مرا هرگز نباشد بیمی از مشت

برادر جان مرا نامردمی کشت

فتوت پیشه خنددروی در روی

زند نامرد ناکس خنجر از پشت

مهدی سهیلی