در حال تایپ رمان اتُمیک | مائده.خلف کاربر انجمن یک رمان

[Madhklf]

خیره در چشمان بنیامین ادامه داد:
- تو رو می‌بینم. احساس می‌کنم یکی مثل خودت میشه. دقیقاً قراره جا پای تو بذاره. هرچند که الآن معصومِ، اما وقتی بزرگ بشه، با همین شرایطی که داخلش داره بزرگ میشه، یکی مثل خودت میشه.
نگاه بنیامین به انگشتان دلارام افتاد. حلقه‌اش هنوز دستش بود؛ درست مثل خودش. نگاهش کرد و گفت:
- مثل من نمیشه. تو رو داره.
دلارام با ناراحتی گفت:
- قرار نیست تا همیشه پیش من باشه تا تربیت منو بگیره.
آرایش صورتش را خیلی دوست داشت. لبش را رژلبی کالباسی، گونه‌هایش را صورتی و دور چشمانش را سرمه کشیده بود. موهای اتو کشیده‌اش را باز گذاشته و پیرهن بنفش رنگ قشنگی به تن کرده بود.
در نظرش آمد که دلارام امشب کمی متفاوت‌تر از شب‌های گذشته به نظر می‌رسد. به سختی دست از نگاه کردن به اجزای صورتش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

یقه‌اش را که گرفت، شایان توام با خشم بی‌آنکه صدایش را بالا ببرد گفت:
- من تو رو خبر نکردم که بیای با من سرشاخ بشی الاغ!
سپس دستانش را بر سینه‌اش گذاشت و به عقب پرتش کرد. قدمی جلو آمد و شایان را هول داد که به دیوار پشت سرش برخورد کرد.
- برای من دردسر درست نکن! انتقام تو به یه ور منه. برام مهم نیست تو گذشته‌ی کوفتیت چه اتفاقی افتاده که می‌خوای انتقام بگیری. من نیومدم اینجا کمکت کنم، می‌خوام فعلاً منصرفت کنم، تا به موقعش به انتقام مسخره‌ات برسی.
شایان از دیوار فاصله گرفت و با صدایی آرام گفت:
- من الآن دارم برای شما کار می‌کنم؛ من یکی از شماهام.
شکیب با حرص گفت:
- هنوز که چیزی مشخص نیست. کلاً متوجه هستی که کارمون اشتباهه یا نه؟
شایان توام با خشم گفت:
- من می‌فهمم، اما الآن وقتشه! اگه همراهم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شایان رو به دوستانش کرد و با حالتی تهدید گونه گفت:
- این موضوع بین من و این بی‌شرفِ. شماها دخالت نکنید. عاقبت دخالت شماها گلوله‌های منه.
آن دو نفر به یکدیگر نگاه کردند و سپس به میثم چشم دوختند تا از او دستور بگیرند.
میثم در کمال خونسردی رو به شایان گفت:
- داری راجع به من اشتباه فکر می‌کنی.
شایان توام با خشم گفت:
- طوطی‌وار حرفات رو برام تکرار نکن! اگه چیزی غیر از این داری بهم بگی من منتظرم تا بشنوم، تا قانع بشم، تا متوجه بشم تمام این مدت داشتم راجع به تو اشتباه فکر می‌کردم.
میثم ساکت نگاهش کرد که شایان سرش را به طرفین تکان داد و دست در جیبش کرد. موبایلش را در دست گرفت و به رئیسش زنگ زد. پس از ثانیه‌ای با شنیدن «الو» گفتن رئیسش، گفت:
- منم، شایان! بعد از شیش سال کار کردن برای تو، تنها...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شایان از یقه‌اش گرفت و بلندش کرد. درصورتی که میثم به سختی سرپا ایستاده بود، با مشت شایان به صورت و شکمش، بر زمین افتاد. قوای جسمانیِ ضعیفی داشت و بدون سلاح خیلی نمی‌توانست از خودش دفاع کند. شایان بر شکمش نشست و مشتش را بر دهانش نشانه رفت و کوبید. دوباره، سه‌باره، چهارباره، پنج‌باره، شش‌باره، آنقدر کوبید تا دندان‌هایش را در دهانش خرد کند. ضربه‌های شدید و سریع به فکش داشت باعث میشد هوشیاری‌اش را از دست بدهد. مشتش بالا رفت تا دوباره بزند که میثم با دهانی غرق خون توام با درد گفت:
- رحمان...رحمان... .
همان‌طور که با دستش یقه‌اش را گرفته بود، گوشش را به دهانش نزدیک کرد. صدای خنده‌اش را که شنید با اخمی بر پیشانی از او فاصله گرفت و نگاهش کرد. میثم توام با درد و صدایی که به سختی از گلویش خارج...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

نگاه شکیب به شایان برخورد کرد که با آن سر و صورت خون‌آلود و چشمان گشاد شده از خشم و نفرت، به سر بریده شده‌ی میثم نگاه می‌کرد و نفس‌نفس میزد. به تندی ظرف‌شویی را شست تا اثری برای پلیس‌ها به جا نگذارد. از آشپزخانه که بیرون آمد، صدای همهمه‌ی مردم به گوشش رسید. خب، از در که نمی توانستند فرار کنند. حواسش پی پله‌های حیاط کشیده شد که شایان گفت:
- بالا پشت بوم راه در رو نداره. باید از پنجره‌های آشپزخونه فرار کنیم.
به دنبال شکیب راه افتاد و پس از او، خواست از پنجره‌ی نسبتاً بزرگ به بیرون بپرد که شکیب با عصبانیت گفت:
- این شکلی؟ صورتت رو یه آب بزن.
از پنجره فاصله گرفت که شکیب گفت:
- چاقو رو بده به من.
شایان چاقو را به سمتش گرفت که شکیب نگاهی به سر و انتهای خیابان انداخت و سپس چاقو را در چند دستمال...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شهرزاد بی‌حوصله گفت:
- چرا می‌پرسی؟
سیاوش توام با استرس گفت:
- میشه لطفاً جوابم سوالم رو بدی؟
صدای شهرزاد را کمی با تأخیر شنید.
- سابقه‌ی هردوی شما رو چک کردم. من به همون اندازه که تو رو می‌شناسم، شایان رو می‌شناسم، خب؟
- خلافکارا همدیگه رو می‌شناسن. هرچقدر گروه‌های کوچیک و بزرگی داشته باشن، همه همدیگه رو می‌شناسن.
شهرزاد خودکار در دستش را بر میز کارش رها کرد و با دست چپش موبایلش را گرفت.
- بله می‌دونم، چی می‌خوای بگی؟
سیاوش با لحنی مطمئن گفت:
- شایان شکیب رو می‌شناسه!
شهرزاد مشتاقانه گفت:
- چطور متوجه شدی؟
سیاوش: از رفتارشون.
هنگامی که صدایی از جانب شهرزاد نشنید، ادامه داد.
- اگه شایان دوست‌شون بوده باشه، باخت با توئه شهرزاد، چون از همه نقشه‌هات خبر دارن. من این احتمال رو هم میدم که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شاهین خیره در چشمانش گفت:
- من تو کار شماها دخالت نمی‌کنم. هرچی که هست بین خودتون حلش کنید.
رحمان بهترین دوست شاهین بود، اما نه نزدیک‌ترین؛ و شش سالی میشد که موادش از شاهین تأمین میشد.
توام با خشم به صورت شاهین چشم دوخت و گفت:
- پس شایان رو به من تحویل بده شاهین.
شاهین: فعلاً داره برای من کار می‌کنه و این یعنی تحت حمایت من و تو گروه منه. اگه اتفاقی برای شایان بیافته، میشی نفر چهارم، نفر چهارمی که کشته میشه!
رحمان ساکت، درمانده و سرزنش‌گونه به شاهین خیره ماند. شاید بهتر بود اجازه می‌داد شایان به دنبال زندگی‌اش برود، چراکه الآن سه نفر از افرادش را هم از دست نمی‌داد.
شاهین از جا برخاست و به کنارش آمد و با لحنی دوستانه گفت:
- من از موضع قدرت با تو صحبت نمی‌کنم. مشابه اتفاقی که برای تو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شایان دستش را بر دست شهرزاد گذاشت تا رهایش کند.
- به خاطر منه که شماها تونستین وارد گروه بشین شهرزاد. همتون مدیونم هستین. من باعث شدم شکیب و جاوید و محمد رو بشناسید.
شهرزاد رهایش کرد و گفت:
- من شک دارم شایان؛ به اول تا آخر این ماجرا من شک دارم. من فکر می‌کنم ما شدیم گربه رقصون شماها.
شایان به عقب هولش داد، تا در صورتش حرف نزند.
- آها! پس بگو همه‌ی این داد و هوار و یقه‌گیری برای چیه. جنابعالی نشستی تو تاریکی شب با یه نور شمع فکر کردی که من دارم به شماها... .
جمله‌اش را ادامه نداد و متعجب گفت:
- من قول دادم شهرزاد، و چیزی مانعم نمیشه که زیر قولم بزنم.
شهرزاد به نشانه‌ی تشویق، با تمسخر برای شایان دو انگشتی دست زد و گفت:
- تو یه قهرمانی شایان! اما من نمی‌تونم ریسک کنم. تو با پنهان کاری تا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شایان خشمگین گفت:
- آشغال ممکنه ما رو برگردونن همون خراب شده‌ای که بودیم، چرا نمی‌فهمی خدا یه شانس به ما داده تا جبران کنیم؟
سیاوش خیره در چشمان سرخ از خشم شایان گفت:
- دستت رو از یقه‌ی من بردار! من هرکسی نیستم که تو باهاش این طوری رفتار می‌کنی.
شایان رهایش کرد و پی به سابقه‌اش برد که واقعاً هرکسی نیست. مغموم بر زمین چمباتمه زد و سرش را با دستانش گرفت. مواقعی که ناراحت میشد، خودش را به زیبا می‌سپرد؛ اما الآن زانوی غم بغل کرد تا شاید کمی با دلداری دادن به خودش آرام شود. سیاوش با دیدن حال زار شایان، به کنارش آمد و مغموم گفت:
- من متأسفم که...باعث شدم زیبا خانم وارد این ماجرا بشه.
شایان با ناراحتی زیر لب گفت:
- خفه شو!
سیاوش نفسش را به بیرون دمید و به این فکر کرد شاید بهتر باشد تنهایش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

رویش را از کیاوش برگرداند و با نگاهی به اطرافش توام با حرص گفت:
- برای محبت خانوم بادیگارد بیش‌تری می‌ذاره تا یه وقت خدای نکرده سگ تو خیابون بهش پارس نکنه.
کیاوش: زمانی که پدرم رو ترک کرد به من فکر نکرد؟
اردشیر نگاهش را به کیاوش دوخت و جمله‌اش را با شرم بیان کرد.
- محبت اصلاً نمی‌خواست از شاهین بچه‌ای داشته باشه.
کیاوش با عصبانیت گفت:
- پس من اینجا چه غلطی می‌کنم؟
اردشیر: شاهین دوست داشت از عشق زندگیش یه بچه داشته باشه؛ و البته تنها راهی که محبت می‌تونست از شاهین جدا بشه، بچه بود.
کیاوش از شدت خشم نفسش را به بیرون دمید و به سقف اتاقش خیره شد.
اردشیر: پدرت نمی‌خواست بچه‌اش رو یه پرستار بزرگ کنه. محبت هم نمی‌خواست بهت وابسته بشه، به همین خاطر نموند و باهات...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.