همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[atna.vtndst]

از مكافات عمل غافل مشو
گندم از گندم برويد جو ز جو

خواجه عبدالله انصاري

 

[atna.vtndst]

از مردم افتاده مدد گير كه اين قوم
با بي پروبالي، پر و بال دگرانند

صائب تبريزي

 

[atna.vtndst]

آتش از برق نگاهت ريختي بر جان من
خواستي تا در ميان شعله ها آبم کني

مهدي سهيلي

 

[atna.vtndst]

آتش پر از قهر تو مي گفت: برو
جذبه ي چشم پر از مهر تو مي گفت بايست

بهروز ياسمي

 

[atna.vtndst]

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
اين چراغي است کزين خانه به آن خانه برند

حافظ

 

[atna.vtndst]

آخر از راه دل و ديده سر آرد بيرون
نيش آن خار که از دست تو در پاي من است

فرخي يزدي

 

[atna.vtndst]

آخر به اسارت دل حسرت زده خو کرد
شادم که دگر ياد گريز از قفسم نيست

فريدون توللي

 

[atna.vtndst]

آخر چه شد که اين همه نامهربان شدي
چيزي که خوش نداشتم اي دوست، آن شدي

شعبان کرم دخت

 

[atna.vtndst]

آدميزاد اگر بي ادب است آدم نيست
فرق در بين بني آدم و حيوان ادب است

فصاحت رازي

 

[atna.vtndst]

آسايش دو گيتي تفسير اين دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

حافظ