داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه پیاده روی مغز | negah.arya کاربر انجمن یک رمان

[crazy.angel]

شب قبل از مسافرت، تمام وسایل مورد نیازم را برداشتم؛ لباس، کرم محافظ پوست، کلاه آفتابگیر و حتی لباس‌ گرم.
در این فصل، شمال می‌توانست سرد باشد. صبح زود هم سبد پیک‌نیک را برداشتم و داخلش را پر از میوه‌های یخچال کردم. سیب‌زمینی و تخم‌مرغ را پختم و رنده کردم. کالباس و خیار شور خردشده را به آن اضافه کردم و در ظرفی در دار ریختم. سس پلمپ شده‌ای را هم در سبد گذاشتم. سر راه باید نان باگت می‌خریدیم. آخر از همه فلاکس چای را پر از آب داغ کردم و بسته‌های چای لیپتون¹ را در سبد قرار دادم. زیرانداز را هم روی سبد گذاشتم که فراموشم نشود.
بعد چند چتر هم برداشتم؛ کار از محکم‌کاری عیب نمی‌کرد. ساعت هفت بود که دکتر با لباس راحتی، درحالی‌ که سر کم‌مویش را می‌خاراند از اتاق بیرون آمد. مانند پسرانش بلند‌قامت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[crazy.angel]

حیاط خانه کوچک و دارای چند درخت میوه بود. روی یکی از درخت‌ها چند پرتقال درشت شاخه‌ها را سنگین کرده بودند. یک باربیکیو با نمای سنگ‌چین زیبا و یک تاب دونفره‌ در گوشه‌ٔ دیگری از حیاط قرار داشت. خانه‌ٔ دوبلکس و بزرگی بود. دکتر به خانه نگاه کرد و گفت:
– ویلا رو برادر زن ناصر ساخته. ببینید خوشتون میاد؟
خانم گفت:
– ویلا باید کنار دریا باشه، این‌جا که از خونه به خونه شدیم.
– دیگه ببخشید که مثل ویلای بابات نیست، ما وسعمون به پلاژ اختصاصی نمی‌رسه.
خانم خواست جوابش را بدهد، اما نمی‌دانم در قیافه‌های ما که به آن دو چشم دوخته بودیم، چه دید که پشیمان شد. در‌حالی‌که چمدانش را می‌کشید و به‌طرف خانه می‌رفت، گفت:
_ حالا خوبه یادت مونده.
دکتر با شیطنت خندید و گفت:
– آدمیزاد به خاطرات زنده‌ست، خانم. مگه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[crazy.angel]

سکوت شد. فقط صدای خیلی ضعیف عبور ماشین‌ها از خیابان به سکوت ما نفوذ می‌کرد. مرد جوان خودش را به‌طرفم جلو کشید. کت‌وشلوار مشکی با بلوز سفید و کراواتی که شل بسته شده بود، از او مرد شیکی می‌ساخت. روبه‌رویش نشسته بودم. موهای صاف و خوش‌حالتش مرا به‌ یاد کسی می‌انداخت، ولی چشم‌های سیاه‌رنگش برقی از شرارت داشت. خیلی جدی به او چشم دوختم تا نگاهش را بردارد؛ فقط پوزخند زد.
با صدای یکنواختی، انگار به‌تازگی مخاطبش را دیده، پرسید:
– دخترتونه، عمه کتی؟
خانم بی‌حرکت شد؛ ضربه‌ٔ کاری‌ای بود. عمه؟ یعنی برادرزاده‌ی خانم بود؟
برای اولین بار، صدایش لرزید.
– تو البرز هستی؟ چقدر بزرگ شدی، عمه. وقتی می‌رفتم فقط چهار سالت بود.
نگاه مرد با تمسخر به او دوخته شد.
_ حال پدرم رو نمی‌پرسی، عمه جان؟
– وقتی این‌همه سال،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[crazy.angel]

چانه‌اش لرزید و بعد با درماندگی شروع به گریستن کرد.
– دلم می‌خواست بغلش کنم. دلم براش تنگ شده بود. مامانم…
با آرنجش، صورتش را پوشاند و صدای گریه‌اش بالا رفت.
– خیلی بی‌انصافن، خیلی… البرز بود؟ واقعاً؟ بزرگ شده بود… نشناختمش…
خودش را در آغوش گرفت.
از شدت گریه تمام بدنش تکان می‌خورد. مردمی که از کنارمان رد می‌شدند با تعجب به زن میانسالی که در پیاده‌رو ایستاده بود و می‌گریست نگاه می‌کردند و رد می‌شدند.
عده‌ای با تعجب، چند نفر با سرزنش و دوسه نفر از این‌که ما پیاده‌رو را بند آورده بودیم، ناراحت شده و غر می‌زدند.
درمانده شده بودم، نمی‌دانستم باید برای کم‌شدن گریه‌اش چه‌کار کنم. کاری از دستم برنمی‌آمد؛ اصلاً بلد نبودم دلداری بدهم. وقتی خودم گریه می‌کردم بقیه چه‌کار می‌کردند؟
نزدیک‌تر رفتم و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[crazy.angel]

وقتی به خانه رسیدیم، پسرها داخل حیاط درحال روشن کردن زغال روی باربیکیوی گوشهٔ حیاط بودند. دکتر هم که با شنیدن صدای ماشین روی ایوان آمده بود، پرسید:
– کجا رفته بودید؟
– خرید کنیم.
– خریدات کو؟
– پشت ماشین. آوا، بیارشون.
بقیه به داخل رفتند اما مهراد با صدا کردنم، مانع بالا رفتنم شد. سوالِ تکراری.
– کجا رفته بودید؟
– خانم که گفت.
– تو هم بگو.
– بازار.
– توی بازار اتفاقی افتاد؟
– نه! چه اتفاقی؟
– قیافه‌هاتون یه‌جوری شده.
– خرید کردیم. خبری نبود.
این‌پا و آن‌پا کردم و پرسیدم:
– می‌تونم برم بالا؟
تا آن‌لحظه به او نگاه نکرده بودم، وقتی سرم را بالا گرفتم با پوزخند به قیافهٔ مستأصلم نگاه می‌کرد.
– بلد هم نیستی دروغ بگی آخه. برو.

خواستم از دستش فرار کنم که دکتر پایین آمد و به مهراد گفت که بالا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.