در حال تایپ رمان هبه‌ی مینو | الی کاربر انجمن یک رمان

[Lili.Da]

نگاهی به اطراف کرد و آهسته پرسید:
- مادرت‌اینا کجان؟
با لحن خسته‌ای گفتم:
- مادرم رو فرستادیم بلکه یه‌کم بخوابه.
نیم‌خیز شدم و گفتم:
- مو برم برای شما چای بریزُم.
قبل انکه برخیزم گفت:
- نمی‌خواد بابا جان. مو مبین را با خوم می‌برُم. اینجا محیطش واسه بچه دلگیره.
سری به نشانه تایید تکان دادم و بعد ساک مبین را برداشتم و به دستش دادم و گفتم:
- غذاش رو خورده.
سر تکان داد و دست کوچک مبین را گرفت و از خانه بیرون رفت.
مبین معصومانه بی‌خبر از همه جا هنگام خارج شدن برایم دست تکان داد و خوشحال بود که قرار است بیرون برود.
به سمت آشپزخانه رفتم و دیگی از سبدی که کنار اجاق گاز قرار داشت؛ برداشتم. در کابینت گلبهی رنگ پایینی را باز کردم و با کاسه‌ای که درون سطل بود؛ برنج برداشتم و روی دیگ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Lili.Da]

به خاطر دارم که پنج‌سالم بود و شیدا ۱۳ ساله بود؛
آن روز مادر خانه نبود و آسمان گویا که از همه‌چیز خبر داشته باشد؛ ابری بود.
درون حیاط بودم و حوضی که وسط حیاط قرار داشت؛ پر آب بود.
قد و قواره من کوچک بود و شیطنت‌هایم بزرگ... آنقدر بزرگ که تاوان دویدن دور حوض به دنبال جوجه اردکی که شهزاد برایم خریده بود؛ شد افتادن درون حوض و دست و پا زدن برای ذره‌ای تنفس.
یادم می‌آید که این دست شیوا بود که من را از حوض بیرون کشید.
دست‌های بود که آب را از ریه‌ام بیرون فرستاد.
با عجز فریاد میزد:
- شیوا! شیوا تو رو جون مامان بلند شو‌.
نگران بود و من هم نگران حال او. من بی‌هوش نبودم و اما کاملاً هوشیار هم نیودم.
فقط یادم است که دکتر که سر رسید؛ از اقدام به موقع شیدا تقدیر کرد.
شیدا یک زمانی می‌خواست یک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Lili.Da]

راه‌روی طویل را طی کردم و در حالی که اختیار پاهایم را نداشتم و ذهنم در سیر و سفر بود؛ خود را درون حیاط یافتم. تر شدن صورتم باعث شد که به هوا بنگرم و دیدم که آسمان هم بغض کرده است.
اشک‌های آسمان هم باعث نشد از غمم کاسته شود. اصلا چه چیزی می‌توانست درد از دست دادن را تسکین دهد؟
قطره‌های باران بر لباسم بوسه می‌زدند و حسشان مانند در آغوش گرفتن شیدا بود. گویی شیدا آمده تا وداع آخرش را انجام دهد.
بی آنکه موقعیت را بسنجم روی زانوانم نشستم و به آسمان نگاه کردم.
حتی به معاون که از راهرو به سمت حیاط می‌دوید و صدایم می‌زد توجه نکردم.
حتی زمانی که معاون با تمام بی‌رحمی‌اش با خط‌کش به دستانم ضربه زد هم در عالم دیگر بودم.
شاید خدا دلش برایم به رحم آمد که مربی ورزش را فرستاد تا معاون را کنار بزند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.