شاعر‌پارسی اشعار غبار همدانی

[سـایهـ سـار؛]

غبار همدانی » دوبیتی‌ها

توکه رخ لاله سان افروته دیری

چو داغ لاله ام دل سوته دیری

یکی فکر دل بی حاصلم کن

که چندین حاصل اندوته دیری

 

[سـایهـ سـار؛]

چه خوش بی در عدم ویرانه ای بی

مرا چون جغد در وی لانه ای بی

ببینم آنکه جائی بی به عالم

که آنجا نام آب و دانه ای بی

 

[سـایهـ سـار؛]

الهی چون گناهم را شمر نیست

یقین دانم که عذرم را ثمر نیست

ز لطفت این تمنّا دارم و بس

که بینم غیر من کس در سقر نیست

 

[سـایهـ سـار؛]

سر و کارم بدست نازنینی است

که در هر گوشه اش گوشه نشینی است

کسی کش غم بخاطر ره ندارد

چه غم دارد که او را دل غمینی است

 

[سـایهـ سـار؛]

تا پر نشد زبوی محبّت دماغ دل

چون لاله پرده بر نگرفتم ز داغ دل

افتاده عکس ساقی گلچهره در ش*ر..اب

گلها شکفته گشت بر اطراف باغ دل

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سـایهـ سـار؛]

________

غبار همدانی » مفردات

بوی آن موی معبر باز برد از هوش مارا

یار مستی میکشند این میکشان بردوش مارا

 

[سـایهـ سـار؛]

از دست گلچین بی روی گل ماند

چون پای بلبل در دیده ام خا

 

[سـایهـ سـار؛]

نزدیک شد که مردم چشمم به جای اشک

در انتظار دوست به دامن روان شود

 

[سـایهـ سـار؛]

این قامت رعنای تو این خانۀ ویران من

سرو سرای روستا طاووس خانۀ خار کن

 

[سـایهـ سـار؛]

گرچه دانم ز اشک خون باران من

لاله خواهد رست از بستان من