شعر مجموعه اشعار می‌تابد | الهام سواری کاربرانجمن یک رمان

[الهام.س]

امیدی در این دل می‌تابد که مگو
جان من را تازه می‌کند این عشق که مگو
روزنه‌ای از نور می‌کند ظلمت تنهایی‌ام را روشن
قلب من گرمایی دارد در وجودش که مگو
راهیست کوتاه از چشمت تا چشم من
جرقه‌ای برپا می‌کند عشقمان که مگو

 

[الهام.س]

روزی این عشق به تلاطم می‌افتد
روزی خواهی فهمید در دل شکستن کیست استاد؟
اما، آن روز دیگر دیر است قلبت پیش من گیر است
برعکس من، تو به التماس می‌افتی

 

[الهام.س]

مکن حال مرا زار ای دلدار
بده دستمالت را به یادگار
بوی تنت را می‌دهد این دیار
می‌کنم بو یادخاطرات بی‌شمار

 

[الهام.س]

روزی گرمای حضورت براین تن سرمازده می‌تابد
مهر تو همچون آبشاری ز این دل جاری می‌شود
حال بگو پایبند به زنجیر عشق کیستی؟!
روزی خورشید بی‌خیالی به این دل می‌تابد

 

[الهام.س]

گویند که تو رسوای دوعالم به عشقی
من عاشق رسوای توأم گرتو نباشی
من مشتاق دیدار تو در هر دم هستم
تو اما، نسبت به این عشق بیخیالی
من هر لحظه بیمار تو بودم در این عالم
تو شاه برتخت دل نشسته‌ام هستی درخیالم

 

[الهام.س]

شده‌ام شاخه گلی سرماه دیده
گاه باران گاه تگرگ بردامانم می‌زند
عشق، همانند چتری از سوی خدا
سایه‌ی مهر بر سرم می‌کشد
سایه‌اش اما، سرمایی ندارد
حال و هوایش همانند بهاراست