رتبه دوم اجتماعی رمان روژناک | مرضیه حیدرنیا (روجا) نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

روجا · 29/6/24

از غذا عقب کشید. اشتهایش کور شده بود. حس دوگانه‌ای در وجودش می‌لولید. زکریا وجدان خفته‌اش را بیدار کرده بود. خواست با نفرت تیشرتش را از تن بکند و دور بیندازد ولی نمی‌شد. مانند سنجاق به قلبش قفل شده بود. نباید عاشق سگ‌پاسبان ابوالعلی می‌شد. نباید مهر مردی را به دل می‌گرفت که تمام شواهد علیه او بود. حرف‌های زکریا در عین عجیب بودن تلنگری محکم بود که بداند مدت‌هاست با چه آدم‌هایی بُر خورده و خودش را به خواب زده است. زکریا می‌رفت تا در جناح داعش باشد و نه کسانی که علیه آنها می‌جنگیدند. پس یقیناً مرد خوبی نبود و دل بستن به او یعنی خ**یا*نت به عباد و خون دیگر بی‌گناهان که به خاطر افکار افراطی اینان کشته شدند.
-‌ ازم در مورد اِما پرسیده بودی!
غرق در افکار خود گفت:
-‌ چی؟ آها اون دختر...

روجا · 29/6/24

با این پست تو ذوق اونایی می‌خوره که از وا دادن زکریا ذوق کردن

طوری از خواب جست که حس کرد کمرش و جای لمس جان فدایی رگ‌به‌رگ شده است. زکریا پایین به همان حالت خواب بود و او روی تخت. وقتی فهمید این کابوس هم دنباله‌ی خواب‌های بی‌سر و ته‌ش بوده سرش را روی بالش بازگرداند و نفس عمیقی گرفت. امشبم همه‌جوره داشت تکمیل می‌شد.
-‌ چته تو؟
در همه‌ی ساعات شب مانند جغد بیدار بود و این موضوع که در بیداریِ جان فدایی، خیلی راحت به خواب می‌رفت او را می‌ترساند. ممکن بود مانند کابوسی که دید وقتی در خواب است فکرهای ناجوری به مغزش خطور کند و بلایی سرش بیاورد.کماکان سمت دیوار بود. زبانش نچرخید بگوید خواب بدی راجع‌به تو دیدم. زکریا هم...

روجا · 29/6/24

بیش از پیش به انرژی شما عزیزان احتیاج دارم تا فصل سختی رو شروع کنم.

جمله‌اش آهنگ یا رومی روم یا زنگی زنگ را کوک می‌کرد. نیمه شب چه مکالمه‌ی مسخره‌ای راه انداخته بودند! او ساکت شد و سرش را توی بالش و موهای پرش فرو برد و زکریا جای او با صدای شفاف‌تری ادامه داد:
-‌ چی از خواهرت می‌دونی؟
در حالی که در نیمه روشنایی مهتاب سرگرم ناخن‌های شکسته‌ی انگشتانش شده بود و فکر می‌کرد، پرسید:
-‌ چی باید بدونم؟
-‌ تو بگو.
بدون شک با وجود خوابی که دیده بود تا صبح نمی‌توانست چشم از زکریا بردارد و بخوابد، پس حرف زدن به صلاحش بود. پتو را تا روی چانه بالا کشید طوری که فقط سر انگشتان و صورتش پیدا بود.
-‌ با شوهر و بچه‌هاش که فکر می‌کنم...

روجا · 22/7/24

دوباره اومدم

فصل پنجم: منطقه مرزی سوریه.

فکر نمی‌کرد به همین راحتی بتوانند از مرز عبور کنند. مثل آن‌که امثال کورای با مرزبان‌ها زد و بند داشتند. برای ترک‌ها اهمیتی نداشت چه تعداد زن و مرد برای پیوستن به داعش وارد سوریه می‌شوند. جان فدایی می‌گفت به خاطر بمباران‌های شدید هواپیما و شرایط جنگی منطقه عده‌ای‌ در خاک ترکیه برای پیوستن به داعش تعلیم می‌بینند. سیاست ترک‌ها مانند سیاست آمریکایی‌ها یکی به نعل زدن بود و یکی به میخ زدن. در این سه روزی که در یکی از کتیبه‌های خانواده‌های داعش مستقر شده بود خبری از زکریا نداشت. آنهایی که تازه از مرز رسیده بودن را در خانه‌ها و...

روجا · 22/7/24

با دو خواهر الجزایری و زنی مصری هم‌خانه‌ شده بود که یکی از دو خواهر ام ماجد، زن الجزایری از این شرایط راضی به نظر نمی‌رسید. خبر که آوردند شوهرش در حمله‌ی هوایی کشته شده صدای فغانش به هوا رفت. زن چاق و هیکل‌مندی بود که سه فرزند داشت. بعد از شنیدن آن‌که باید به کتیبه‌ی بیوه‌ها منتقل شود از این شرایط سخت و فشاری که از روی اجبار بر او بود معترض شد. تصمیم گرفته بود به همراه خانواده‌اش به کشور خود برگردد. دو پسر نوجوانش را برای آموزش از او جدا کرده بودند و حالا فقط با تنها دختر و خواهر و خانواده‌ی خواهرش زندگی می‌کرد. بعد از چند روز صدای گریه‌هایش تبدیل شد به فحش و ناسزا و ورد خواندن دم گوش بقیه زن‌ها تا از این شرایط‌های سخت اعتراض کنند. در عوض او، زن جوان مصری که اسمش خدیجه بود...

روجا · 22/7/24

دختر لاغر اندام و قد بلندی بود. سبزه رو و با ابروانی نیمه پیوسته. چهره‌اش او را به یاد دختران دهه شصتی ایرانی می‌انداخت. صدای گرفته‌اش به‌گونه‌ای بود که بشود از بین صدای نازک زن‌ها تمیزش داد.
I'm sorry, I don't know Arabic
-‌ متأسفم من عربی بلد نیستم.
در کمال تعجب خدیجه هم زبانش را عوض کرد. انتظار نداشت یک معلم قرآن به زبان بین‌المللی مسلط باشد.
Would you like to be in our training class?
-‌ دوست داری تو کلاس آموزش ما باشی؟
هم نمی‌خواست مستقیم جوابش کند و هم نباید نصیحت زکریا را پشت گوش می‌انداخت. دو پهلو گفت:
I like the sound of your Quran recitation
-‌ صدای تلاوت قرآنت رو دوست دارم.
سیمای خدیجه سرشار از مهربانی بود. پسر کوچکش به همراه او رحل قرآن را جمع می‌کرد و مرتب سر...

روجا · 22/7/24

اهمیتی نداد، خود را به مادر کودک رساند و گفت:
I am a doctor, maybe I can help
-‌ من دکترم. شاید بتونم کمک کنم.
زن نگاه گنگی میان او و شوهرش رد و بدل کرد و دستانش شل شد و شل شدن دستانش یعنی پیشکش کردن بچه تا بلکه امیدی به زنده ماندنش باشد. به سرعت کودک خیس از آب را از بغلش گرفت و روی زمین خواباند. انگشتانش را بهم چفت کرد و شمرده شمرده و آرام به سینه‌اش فشار آورد. صدایش به حدی بسامد پایینی داشت که فقط خودش می‌فهمید به چه زبانی تکلم می‌کند.
-‌ هزار و یک. هزار و دو. هزار و سه.
مقداری آب از ریه‌اش خارج شد ولی کماکان سرش کج بود و حرکتی نداشت.
-‌ هزار و یک، هزار و دو، هزار و سه.
زیر این همه نگاه بدبین و کنجکاو کنترل کردن اضطرابش کار سختی بود. یاد زمانی افتاد...

روجا · 23/7/24

هوای گرم و شرجی منطقه کلافه کننده بود. تنها وسایل خنک کننده‌ی خانه‌ها پنکه‌های دستی و هوایی بود که از پس خنک کردن خودشان برنمی‌آمدند. از طرفی اجازه نداشتند در خلوتشان هم لباس‌های آزاد بپوشند. باید ماندن در این خانه‌ها را به فال نیک می‌گرفت وگرنه در مناطق دیگر تازه‌واردشان را در اردوگاه‌ها و چادرهای صحرایی اسکان می‌دادند. بچه‌ها سرگرم بازی کردن در نشیمن کوچک خانه بودند و او فقط تماشا می‌کرد. کاری نداشت جز نگاه کردن به آنها. چندمین شبی بود که از زکریا بی‌خبر مانده بود. یعنی امکان داشت اتفاقی برای او بیفتد و یا فراموشش کند! زکریایی که او شناخت هر چه بود قالش نمی‌گذاشت. اما ممکن بود برایش اتفاقی بیفتد مانند شوهر ام ماجد که در اثر بمباران هوایی کشته شده بود. در آن صورت چه کاری از...

روجا · 23/7/24

یکبار به یک تروریست تکفیری کمک کرده بود برای هفت پشتش بس بود. نمی‌خواست تجربه‌ی ابوالعلی تکرار شود و عباد بازهم به خوابش بیاید؛ اما بیکاری و گیر افتادن بین این زن‌هایی که زبانشان را نمی‌فهمید باعث می‌شد شبانه روز به چیزهایی فکر کند که مانند مواد شیمایی تمام ذهنش را مسموم کنند. شب‌هایش همراه توهمات وحشتناکی می‌گذشت و روزها گیر افسردگی حاصل از بی‌خوابی می‌افتاد. باید هر طور که بود از این منجلاب خلاص می‌شد.
-‌ تو اون درمانگاه مجاهدین زخمی هم هستن؟
-‌ نه! پزشک زن فقط به زن‌ها خدمت می‌کنه تا وقتی که حکم عوض بشه و به ضرورت بیفتیم.
چه قانون دلنشینی برای شرایط او! این منطقه به دور از قیل و قال هواپیماهای ائتلاف و سوری بود و جبهه‌ی نبرد مجاهدین کیلومترها از این منطقه‌ امن فاصله...

روجا · 23/7/24

معلوم بود که نمی‌فهمد! تعبیر او از کافر با کافر آنها فرق می‌کرد. تا آن زمان این اندازه به افکار بیمارگونه‌ی خدیجه نزدیک نشده بود. یکهو عرق سردی تنش را پوشاند و حس کرد ممکن است هر لحظه لو برود و بر چسب کافر هم به او بچسبانند. به عقب برگشت و کنار پای دخترک که در حال و هوای زایمان درد می‌کشید و صدایی جز جیغ‌های پیاپی از او در نمی‌آمد نزدیک شد. پایین پاهایش که پتویی نازک را روی انداخته بودند و مدام در اثر جمع و باز شدن تنش مچاله می‌شد نشست. دقت که کرد این خانه خراب‌تر از دیگر خانه‌های کتیبه بود و نه وسایل زندگی به درد بخوری داشت و نه در و دیوارهای تمیز و پاکیزه‌ای که بوی نا ندهد. زن صاحب‌خانه خودش بچه‌های قد و نیم‌قد زیادی داشت که صدای بازیگوشی و شیون آنها بلند بود. چقدر خوب شد...

رتبه دوم اجتماعی رمان روژناک | مرضیه حیدرنیا (روجا) نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

روجا

امضا : روجا

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 11)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 0, کاربر: 0, مهمان: 0)