در حال تایپ رمان به فکرتم (ti penso) | گندم سرحدی نویسنده‌ی افتخاری انجمن یک رمان

Gandom.S · 12/3/24

کد رمان: 5591
ناظر: ℛℴℎ

خلاصه:
روزی خواب‌ و خیالِ ماهور، دخترک پرغرور درهم شکسته شد و مردی سرنوشت او را تغییر داد. پس از آن روز بانوی جوانِ ناپخته برای فرار از بختی که دیگران به آن دچار شدند همه چیز را رها می‌کند و در تلاش برای تغییر گذشته‌اش در مسیر پر پیچ و خم رنج‌ها و عاشقی‌ها قدم برمی‌دارد.

AROHI · 12/3/24

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و...

Gandom.S · 12/3/24

Ti penso
تقدیم به عشاق...

به نام خدا

نفس توی سینه‌اش حبس شده و سراسیمه می‌دوید. تابلوی مترو را که دید‌‌، وقت را تلف نکرد. از روی پله‌برقی که به سوی پایین در حرکت بود، دوید. بار دیگر کیفش را محکم روی شانه‌اش گرفت و وارد سالن بزرگ مترو شد. لحظه‌ای ایستاد و نگاهی به اطرافش انداخت. سمت چپ، سمت راست و باجه‌ی فروش بلیط را دید. نگاه دیگری به پشت سرش انداخت؛ بدون شک تا دقایقی دیگر آن مرد به داخل مترو هم می‌آمد. آن سوی سالن ازدحام جمعیتی را دید که به انتظار آمدن مترو بودند. به خودش گفت بهترین کار این است که خودش را به آنجا برساند و در میان مردم پنهان شود.
با نگاه دیگری به پشت سرش به سوی باجه دوید ، همزمان گفت:
- آقا، یه بلیط مترو بهم بدید لطفاً.
مرد خونسردانه نگاهش کرد و پوزخندی...

Gandom.S · 13/3/24

دخترک وحشت‌زده دستش را روی دهانش گرفت و با دیدگان بهت زده موبایلی را نگاه کرد که اکنون روی ریل ولو شده. سپس سربلند کرد و با نگرانی به مردجوانی خیره شد که حالا با ابروهای درهم کشیده به صورتش می‌نگریست.
آب گلویش را قورت داد و ناشیانه دستی به پیشانی عرق کرده‌اش کشید.
- من، من خیلی متأسفم. ببخشید، نمی‌خواستم... .
مرد هیچ کاری نکرد، فقط به صورتش زل زده بود. نگاهی خشمگین! باید بیشتر توضیح می‌داد، ابراز تأسفش ابدا کافی نبود. لحظه‌ای به پشت سرش اشاره کرد و گفت:
- راستش من...یکم عجله داشتم که...باور کنید نمی‌خواستم... .
مرد جوان نگاه تیز و غضبناکش را برنمی‌داشت. احتمالا دلش می‌خواست در این لحظه سر از تن او جدا کند. درست همین لحظه صدای نزدیک شدن قطار به گوش رسید و ازدحام جمعیت به سوی...

Gandom.S · 13/3/24

- خواهش می‌کنم بگید؛ خسارتش ‌رو جبران می‌کنم.
مرد جوان با همان چهره‌ی جدی که اکنون کمی بی‌حوصله به نظر می‌رسید، نگاهش کرد و لب‌هایش را به آرامی تکان داد.
- گفتم که مهم نیست! امروز روز شانسم نبود. وقتی همه چیز تو هم بپیچه، پشت سر هم بد میاد. اون موبایل کاری بود و خیلی برام مهم نبود.
حرفش که تمام شد نگاهش را گرفت و با صدای ضعیف زیر لب زمزمه کرد:
- خلاص شدن از دست اون موبایل اونقدرها هم بد نبود!
چه کسی جز خودش می‌دانست رهایی از شر آن شی نفس گیر حتی خوشحالش می‌کرد. تصور یک روز درهم برای مردی مثل او اصلاً راحت نبود آن هم وقتی تمام کارهایش نیمه ماند و مجبور شد مسیرش را به سمت مقصدی پیش بینی نشده عوض کند. نفس عمیق کشید و دوباره به نقطه‌ای نامعلوم نگاه کرد.
حرف مرد توی ذهن بانوی...

Gandom.S · 14/3/24

زنی پشت در ایستاده بود که شاید نقطه‌ی آغاز همه چیز او بود! زنی که فقط دیدارش تنش را می‌سوزاند. بی‌میل و رغبت در را به طور کامل باز کرد هم‌زمان نگاهش به پشت سر زن ثابت ماند. لکسوس سفیدرنگ؛ ماشینی که به نظر از او مهم‌تر می‌آمد! نگاهی به سرتاپای همیشه مرتبش انداخت. چه چیز توی زندگی بیش از این آراستن‌ها و لباس‌ها و زیورآلات گران قیمت برایش اهمیت دارد؟! به گمانش هیچ.
چشم‌های زن روی دخترک ثابت ماند و کم‌کم از قطره‌های اشک درخشید. جگرگوشه‌اش را چند روز به چند روز می‌دید. حتی گاهی جواب تماس‌هایش را هم نمی‌داد! نمی‌دانست چرا محکومش می‌کند و به کدام دلیل مجازات می‌شود؟ طاقت نیاورد و در یک لحظه دو دستش را دور دخترک گرفت و او را به آغوش کشید.
- ماهور؟ خوبی عزیزم؟
دخترک یک لحظه از خودش...

Gandom.S · 15/3/24

مادر به بیرون سرک کشید. آشپزخانه‌ای کوچک با کف موزاییک‌های قدیمی و چند کابینت ساده‌ی قهوه‌ای فلزی، آن‌ هم توی حیاط و بیرون از اتاق اصلی دید! ابروهایش را درهم کشید و به سوی دخترک لجبازش برگشت. اگر می‌پذیرفت و کمی از پول‌های او را قبول کرده بود حالا شاید یک خانه‌ی بهتر یا حداقل آلونکی که نامش خانه باشد را می‌توانست بگیرد.
- هوا که سردتر بشه آشپزخونه، این بیرون...خونه‌ی بهتری پیدا نمی‌شد؟ یا حداقل یه محله‌ی بهتر رو انتخاب می‌کردی یا یه آپارتمان.
به صورت مادرش خیره شد، چقدر دل‌خوش است! البته حق دارد، زنی که تمام زندگی‌اش توی رفاه گذشته. البته او هم درست مثل مادرش بود. هنوز طعم رفاه و زندگی اعیانی زیر زبانش مانده؛ اما اکنون دیگر چاره‌ای نداشت. روی پایش ایستاده تا بجنگد! کاری که...

Gandom.S · 15/3/24

خندید! این بار آنقدر واضح که او حرفش را قطع کرد و دلخورانه به دخترش خیره شد. آخر مگر این مادر توانایی انجام کاری دارد؟ نه‌، محال است! ماهور هر روز به خودش می‌گوید بهتر است او را به دردسر نیندازد. با این فکر سر به چپ و راست تکان داد.
- نه، نیاز ندارم. خودم هنوز یه مقدار پس‌انداز دارم.
مکث کرد. به مادرش نزدیک شد و با دودست بازوهای او را گرفت. سپس با حرص کلمات را به زبان آورد.
- مامان؟ فقط و فقط، نذار اون آدرس اینجا رو پیدا کنه.
سکوت مادر دلش را ‌لرزاند. کاش مقالی به زبان می‌آورد و حداقل می‌گفت این اجازه را نمی‌دهد. کاش می‌گفت مقابل آن هیولا می‌ایستد! حتی شده به دروغ دلش را خوش می‌کرد؛ اما چیزی نگفت. فقط لب‌هایش را روی هم فشار داد و اجزای صورتش درهم پیچید.
- اون اذیتت می‌کنه...

Gandom.S · 17/3/24

- درسته که حتی نصف خونه‌ی قبلیم نمی‌شه، یکمم سرده؛ ولی اینجا فقط خودم هستم. اینجا ماهورم یه ماهورِ جدید! که می‌خواد زندگی تازه‌ای رو تجربه کنه، اینجا همه چیز فقط به خودم تعلق داره.
نگاهش به گوشه‌ی دیوار اتاق افتاد، گلدان‌ها و گل‌ها را که دید. لبخندزنان به سویشان رفت.
- همیشه دوست داشتم توی خونه‌ام پر از گل باشه؛ باید اینجارو گلستون کنم.
مانتویش را درآورد. آستین‌های بلوز یاسی خوش‌رنگش را بالا زد و دست به کار شد؛ گل‌دان آبی رنگ را برداشت. آن را از خاک گُلی که خریده بود پر کرد؛ و حسن یوسف خوشرنگ را داخل آن کاشت. گیاه‌ها را به خوبی نمی‌شناخت. غیر از آنکه چند روز قبل توی اینترنت جستجو کرد و چندتاشان را بررسی کرد. گندمی، گیاه سانسوریای زیبا و چندین گل کوچک، گلدان‌های دیگر را هم...

Gandom.S · 17/3/24

او میانه‌ی پله‌ها ایستاده، نرده‌ها را گرفته و کاملاً به داخل خانه‌ی طبقه‌ی پایین خم شده. کمی نزدیکش شد. وسط حیاط ایستاد و با چهره‌ی جدی نگاهش کرد.
- بله؟
مرد لبخند عریضی زد.
- خواستم بپرسم مشکلی که نداشتین، آره؟ جا افتادین؟ محل ‌رو شناختین؟ اگه آدرسی، چیزی خواستین به من بگین؛ کمکتون می‌کنم.
ماهور همزمان که با اکراه به زیرپوش سفید توی تن او نگاه می‌انداخت؛ به اجبار لبخند مصنوعی روی لبش نشاند.
- ممنونم! هروقت به کمک احتیاج داشتم، مزاحتمون می‌شم.
لبخند مرد صاحب‌خانه پررنگ‌تر شد.
- مراحمید.
به سرعت سر تکان داد و برای رها شدن از شر نگاه‌های ملوی مرد به آشپزخانه برگشت.
ایش؛ مرتیکه‌ی چندش.
لب‌هایش را کج کرد و با حرص ادای او را در آورد.
- به این‌جا عادت کردین؟ اه، لعنتی! حیف که وقت...

در حال تایپ رمان به فکرتم (ti penso) | گندم سرحدی نویسنده‌ی افتخاری انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Gandom.S

امضا : Gandom.S

AROHI

امضا : AROHI

Gandom.S

امضا : Gandom.S

Gandom.S

امضا : Gandom.S

Gandom.S

امضا : Gandom.S

Gandom.S

امضا : Gandom.S

Gandom.S

امضا : Gandom.S

Gandom.S

امضا : Gandom.S

Gandom.S

امضا : Gandom.S

Gandom.S

امضا : Gandom.S

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)