مشاعره بیایید حرف دلمان را با مشاعره بیان کنیم

[Prince:)]

سرخوشم با حال و روز بی کسی های دلم
چونکه غیر از این نباشد راه دیگر پیش رو

تنها، تنهایی مثل قهوه ایی تلخی است که وجودت را تلخ می کند.
مثل آتیشی است که وجودت را خاکستر می کند.

 

[m.sina]

تنها، تنهایی مثل قهوه ایی تلخی است که وجودت را تلخ می کند.
مثل آتیشی است که وجودت را خاکستر می کند.

یک روز که خوشحالتر بودم
میایم و مینویسم
که این نیز بگذرد ....

 

[crazy.angel]

یک روز که خوشحالتر بودم
میایم و مینویسم
که این نیز بگذرد ....

در آن دنیا اگر قدری مجال همنشینی بود
به پای مرگ می‌افتادم و اصرار می‌کردم
‌
خدا عمر غمت را جاودان سازد که این شاعر
غزل در گوش من می‌خواند و من تکرار می‌کردم

 

[MAHLA.MI]

با دکتر علی شریعتی:نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد
نمی دانم پس ازمرگم چه خواهد شد
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم
چه خواهد ساخت
ولی بسیار مشتاقم
که ازخاک گلویم سوتکی سازد
گلویم سوتکی باشد
به دست کودکی گستاخ و بازیگوش
و او یکریز پی در پی
دم گرم خودش را بر گلویم سخت بفشارد
و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد
بدین سان بشکند در من
سکوت مرگبارم را.


قانون اینجارو نشکنم
اینم شعر:
بهار لحظه های من کسی مرا نگاه نکرد
به عشوه ی قشنگ گل تبسمی فدا نکرد
قیام پر قنوت گل به مرگ سجده کردن است
برای این شکستم دلی خدا خدا نکرد

 

[m.sina]

تو که از جنس نماندن بودی
پس چرا سنگ زدی برکه ارامم را ....

 

[crazy.angel]

تو که از جنس نماندن بودی
پس چرا سنگ زدی برکه ارامم را ....

از چیزهایی سخن بگویم،
که فقط می‌توانم با تو
از همین چیزها سخن بگویم
شعر همین است،
وصف خوب نان،
و حتی تشنگی…

 

[m.sina]

از چیزهایی سخن بگویم،
که فقط می‌توانم با تو
از همین چیزها سخن بگویم
شعر همین است،
وصف خوب نان،
و حتی تشنگی…

دلی دارم که هر چند بیازاری نیازارد
نه دل سنگ است پنداری
که ازردن نمیداند

 

[Tara Motlagh]

دلی دارم که هر چند بیازاری نیازارد
نه دل سنگ است پنداری
که ازردن نمیداند

من دلم می‌خواهد
خانه‌ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوست‌هایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هر کسی می‌خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست

 

[m.sina]

من چه سر سبزم امروز
نکند اندوهی سر رسد از پس کوه

 

[Tara Motlagh]

یاد تو
همان امید فرداهاست
که هر صبح
بهانه
حال خوب دنیای من است