در حال تایپ رمان النا و سایه‌های بی‌پایان | ماها کیازاده کاربر انجمن یک رمان

[pen lady]

صدای آن طرف تلفن قطع شد و بعد از چند لحظه پدرش با تردید پرسید:
- دختر آقای رستگار رو؟
نیم نگاهی به پشت سرش انداخت که هیچی ندید. ناگهان به خود آمد و فکر کرد وقتی که با غضب سوار ماشین شده‌بود و توجه‌ای به او نکرده، او همان‌جا در بیمارستان مانده‌بود. سریع ماشین را پارک کرد و همان‌طور که به غرغرهای پدرش از آن طرف خط گوش می‌داد، هول‌ کرده پیاده شد و به‌سمت صندلیِ پشتِ صندلی شاگرد رفت و درِ ماشین عقب را باز کرد. النا که در جاپایی نشسته و به در تکیه داده‌بود، با باز شدن در به عقب پرت شد که آریا سریع دستش را روی شانه‌ی او گذاشت و کنترلش کرد. دخترک ترسیده به پشتش نگاه کرد و بعد همان‌طور نشسته، خودش را در جاپایی به طرف دیگر کشید و پشت صندلی راننده قایم شد. آریا با دیدنش خیالش جمع شد و آهی کشید،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

مادرش ترسیده با صورتی پر از اشک، عقب رفت و تندتند کلمات را پشت هم چید:
- چی شده جان دلم؟ دلم هزارراه رفت عزیز دل مادر... منو کشتی.
چشمش که به خون خشک‌شده‌یِ روی لباس آریا افتاد، باری دیگر صدای گریه‌اش بلند شد. دستانش را مشت کرد و همان‌طور که به سی*ن*ه‌ی پسرش می‌کوبید، نالید:
- مگه قرار نبود که دیگه دعوا نکنی؟ تو بهم قول داده‌بودی آریا... تو قول دادی... .
آریا آرام و با خونسردی مشت‌های کوچک مادرش را گرفت و بوسه‌ی روی آن نشاند و با گوشه‌ی چشم اشاره‌ای به درون ماشین کرد، زمزمه‌مانند گفت:
- نمی‌خواستم دعوا کنم مامان، به‌خاطر اون مجبور شدم.
نازنین هق‌هق‌کنان با لبی آویزان همان‌طور که دستانش در پنجگان پسرش اسیر بود، به‌جلو خم شد و نگاهش را به درون ماشین دوخت. با دیدن دختری که در جاپایی فرو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

آریا از ماشین پیاده شد و سپس با لبخند مهربانی، دستش را به‌سمت النا گرفت که دخترک با بدعنقی اخمی کرد. دستش را روی قفسه‌ سی*ن*ه‌اش گذاشت و با دست دیگر آن را پوشاند و بچه‌گانه گفت:
- الان... نه.
آریا حیرت‌زده تک‌خنده‌ای کرد؛ منظور او را از جمله‌ی «الان نه» متوجه نشد. شاید اشاره‌اش به بیمارستان بود که آریا موقع رفتن به اتاق عمل دست او را گرفته‌بود. متواضعانه دستانش را کمی بالا گرفت و گفت:
- باشه... بیا پایین.
النا خود را به در رساند و آریا قدمی به‌ عقب برداشت تا او پیاده شود. دخترک ابتدا سرش را محتاطانه بیرون آورد و ریزبینانه اطرافش را پایید که نگاهش سمت رئیس دانشکده‌اش رفت. او را می‌شناخت، مردی سال‌خورده و محترمی که مدام پدرش را از آسایش او در دانشکده دل‌گرم می‌کرد. حس کرد گردی از مهربانی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

فقط یک روز از آشنایی او با مرد جوان مقابلش می‌گذشت؛ اما نمی‌دانست چرا قلباً حسی او را وادار می‌کرد که به او اعتماد کند. با این‌ که ظاهرش او را چون آدم‌های موذی و خلاف‌کار نشان می‌داد. زخم کوچک گوشه‌ی پیشانی‌اش، خال‌کوبی‌های زیر گردن و ساعد دستش، یقه‌ی باز و زخم‌های کوچک روی انگشتان کشیده‌اش را از نظر گذاشت و سپس نگاه به چشمانش انداخت. چشمان منتظر و مهربانش! مهربانی که انگار نثار دختر بچه‌ا‌ی کوچک می‌شد‌. النا لب‌هایش را غنچه کرد و با یک پرش از ماشین پیاده شد و خود را پشت آریا قایم کرد. احد با این که می‌دانست ممکن است رفتارهای عجیبی از دانشجوی جدیدش ببیند؛ اما انتظار این حد منزوی بودن را نداشت. برای همین با چشمانی گرد و دهانی باز نظاره‌گر اویی بود که پشت آریا، چنان پنهان شده بود که انگار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

امین، پدر النا، با بغضی سهمگین به‌سمت او یورش برد و دخترکش را سخت در آغوش گرفت. با عشق و ترس بوسه بر موهای پریشان عزیزش گذاشته و با صدایی لرزان زمزمه کرد:
- کجا بودی بابا؟ تو منو کشتی همه‌کسم... منو کشتی!
مادر النا هق‌هق‌کنان دست دخترکش را گرفت که النا با دیدن او، از آغوش پدرش در آمد و در بغل گرم و پر محبت مادر ریز نقشش فرو رفت. مادرش اشک‌هایش را پاک کرد و از النا جدا شد، با دست‌هایش صورت کشیده‌ی دخترش را قاب گرفت و گفت:
- من فدات شم مادر...
چشمان کشیده‌ و زیبایش پر از اشک شد، سرش را کمی کج کرد و با لرز صدایش ادامه داد:
- بمیرم برات نفس مادر، ترسیدی قربونت برم؟
النا با صورت خیس نگاهش کرد. لب پایینش چون بچه‌های خردسال آویزان بود و او را مثل دختربچه‌های معصوم کرده‌ بود. در جواب مادرش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

در خانه النا معذب بود. بالأخره یک روز تصمیم خروج از خانه را گرفت و حال با مکان‌های جدید و آدم‌های جدید آشنا شده. اکنون نیز در خانه‌ی بزرگ، مقابل غریبه‌هایی نشسته‌بود و مدام ناخن می‌جوید. پدرش وقتی حالات او را دید که با چشم‌های گرد که درون‌شان ترس، حیرت و کنجکاوی موج می‌زد، گوشه کنار خانه‌ی احد را دید می‌زند. لبخندی گرم زد و دستش را روی شانه‌اش گذاشت و او را محکم در آغوش گرفت. دخترک نگاهی به پدرش انداخت و سرش را بالا برد. امین با حدس این‌ که او قصد گفتن چیزی را دارد، سری کج کرد. النا آرام در گوشش زمزمه کرد:
- بابایی.‌.. میشه بریم خونه؟
محبوبه که کنار دخترش نشسته‌بود، زمزمه‌ی آرام او شنید و خیره‌اش شد. امروز آدم‌های زیادی را دیده‌بود و می‌دانست دیگر گنجایش اتفاق جدیدی را ندارد. حال باید در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

***
نازنین با دقت و ملایمت، آرام باند را دور بازوی آریا پیچید. آریا نگاهی به باند انداخت و با اعتراض گفت:
- مامان سفتش کن، باز میشه.
نازنین اخمی کرد و گره‌ای به باند زد؛ سپس به‌سمت کمد لباس پسرش رفت. در همان حال گفت:
- این‌قدر با من یکی به‌دو نکن. محکم ببندم زخمت درد می‌گیره.
کمد لباسش را باز کرد و پیراهنی آبی‌رنگ، از میان انواع پیراهن‌های اتو کشیده‌ی آن‌جا برداشت و گفت:
- مامانی حواست باشه اون دوستای دیوونه‌ت نزنن به بازوت که زخمش خون‌ریزی می‌کنه.
با این حرف انگار داغ دلش تازه شد. با حرص به‌سمت پسرش قدم برداشت و در حالی که پیراهن را تنش می‌کرد گفت:
- هر چی میگم نرو... نرو استراحت کن، گوشت بدهکار نیست. حالا نه این‌ که همیشه می‌رفتی و درسات رو درست حسابی می‌خوندی، این دو روز هم روش... ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

- با پسرت حرف بزن و بگو که آخرین بارش باشه که به من گیر میده؛ وقتی من سرم تو کار خودمه، اونم سرش تو کار خودش باشه.
محکم و جدی حرفش را زد و سپس با عصبانیت بیش‌تری از اتاق خارج شد و چند دقیقه بعد، صدای برخورد محکم در اتاقش آمد. نازنین ابرویی بالا انداخت و با تعجب نگاهی به دهان باز آریا انداخت:
- پناه بر خدا! باز چی شده؟
آریا دکمه‌ای را که مادرش بسته‌بود باز کرد و به‌سمت در رفت:
- معلوم نیست دوباره افشین چی بهش گفته.
مادرش دنبالش رفت و خواست باز نصیحت‌ها و توصیه‌هایش را شروع کند که آریا ناگهانی برگشت و بوسه‌ای روی پیشانی‌اش نشاند و با زدن چشمکی، سریع از خانه خارج شد. بازویش نسبتاً خوب شده‌بود و درد کمی داشت، برای همین می‌توانست رانندگی کند. آستین‌های لباسش را تا زد و سوار ماشین شد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

رد شد و به‌سمت پشتِ سلف و بوفه‌ی دانشگاه که فضای دنج خالی و سرسبزی برای مطالعه و وقت گذراندن با دوستان بود رفت. پسر جوان دلش می‌خواست دنبال دخترک برود که چون رز سرخی از مسیری که دو طرفش درخت و سبزه بود می‌گذشت؛ اما با دیدن چشمان منتظر دوستانش اندکی درنگ کرد. سپس برگشت و مسیر خلاف دلبر را پیش گرفت تا به‌سمت دانشکده‌ی مهندسی برود؛ زیرا قصد نداشت مضحکه‌ی دست آن‌ها شود. دارا و بردیا دو طرفش قرار گرفتند و با او هم مسیر شدند. چند ثانیه گذشت که بردیا رو به آریا با کنجکاوی گفت:
- پسر از وقتی که اون اتفاق برای تو و اون دختر عجیبه افتاده، دیگه نیومده دانشگاه.
کنجکاوی آریا نیز اندکی خودنمایی کرد؛ هرچند که او سعی کرد در ظاهر و تن صدایش مشخص نشود؛ اما این چند روز نگران حالش و شو‌‌ک وارد شده‌ به او...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[pen lady]

آریا دوید. از کنار سلف و از میان دختران و پسران که وارد آن‌جا یا از آن‌جا خارج می‌شدند گذشت. پشت ساختمان سلف کاملاً چمن‌کاری شده‌بود و گوشه‌گوشه‌ی آن نیمکت یا آلاچیق‌های کوچکی وجود داشت. درختان سرسبز دور تا دور مسیری که به نیمکت‌ها می‌رسید؛ چون سربازانی ایستاده‌بودند و تابلو‌های راهنمایی که مسیر دبلیو‌سی، ساختمان اصلی دانشکده‌ی مهندسی، دانشکده‌ی هنر و... را نشان می‌داد، کنارشان قد علم کرده‌بودند.
چشم گرداند که نگاهش به آن گل رز افتاد که روی نیمکتی نشسته‌بود و خانمانه پایش‌ را روی پای دیگرش انداخته‌بود. جزوه‌ی حجیمش روی پایش بود و آرام‌آرام خط می‌برد. مرد جوان لبخندی کوچک زد و نزدیکش شد. دخترک چنان تمرکز کرده و غرق در مرور مطالب بود که متوجه‌ی حضور آریا نشد؛ اما وقتی که احساس کرد کسی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.