در حال تایپ رمان آواز ماه خاموش | حمیده نعیمی کاربر انجمن یک رمان

Hamiiidehh · 28/7/24

کد رمان: 5688
ناظر:

Ellery
«به نام قلم و رسالتش»

خلاصه: من دنیام! دختر نازپروده خاندان ملک جهان‌ها. از بچگی عاشق پسرعموم آرکان بودم تا اینکه بزرگ شدیم و اون بهم ابراز علاقه کرد
ولی بزرگترا نذاشتن و با ادعای دروغشون مجبورم کردن بشینم پای سفره‌ی عقد با مرد دیگه‌ای که ناجی‌ من بود و مدیونش بودم.
درست لحظه‌ای که عاقد برای بار سوم سوالش رو پرسید فهمیدم که همه‌ی حرف‌ها دروغ بوده اما…

Sara_D · 29/7/24

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش...

Hamiiidehh · 12/8/24

- بدو عروس خانم… انقدر ناز نکن برای داداشم.
صدای خنده‌اش را از پشت سرم شنیدم.
به سمتش نچرخیدم و به جای آن نگاهم روی آینه‌ی قاب طلایی اتاق ماند و لبخند را مثل ماسک روی لب‌های صورتی‌ام کشیدم.
آرایشم ملیح بود با این وجود چشم‌های سبزم درشت‌تر از همیشه بنظر می‌آمد.
نفس عمیقی کشیدم تا قدرت رفتن تا سر سفره‌ی عقد را پیدا کنم که صدای زنگ تلفنم بلند شد.
برای بار هزارم شماره‌اش را روی صفحه‌ی گوشی دیدم. قلبم دیگر با دیدن اسمش روی آن پایین نمی‌افتاد و تند هم نمی‌زد.
زحمت زیادی کشیده بودم برای این حس بی‌تفاوتی.
پس چرا هر بار بغض ته گلویم را چنگ می‌انداخت؟
پس چرا وقتی تماس می‌گرفت انگار کسی روی تنم چاقو می‌زد.
دیگر حتی عکسی هم از آرکان نداشتم که همراه با تماسش صفحه‌ی گوشی‌‌ام را پر کند و...

Hamiiidehh · 12/8/24

- دنیا اون زنه مادر تو نیست... دروغ بود همش. نه اون مادرته نه کیانوش پدرت! می‌فهمی؟
خشکم زد و چیزی صاف از وسط قفسه سینه‌ام سقوط کرد.
مادرم نبود یعنی چه؟
چند ماه بود بخاطر پیدا شدن او زندگی‌ام زیر و رو شده بود.
حالا این ادعای آرکان همه چیز را تغییر می‌داد؛
البته اگر راست بود.
من اینجا در لباس عروس و آماده برای رفتن سر سفره‌ی عقد و نشستن کنار مرد دیگری، او را وادار به هر کاری می‌کرد. افکارم وحشیانه به ذهن خسته‌ام هجوم آورده بودند.
اما اگر راست می‌گفت و کیانوش پدرم نبود پس خط بطلان کشیده می‌شد بر خواهر و برادری‌ای ‌که چند ماه پیش به من و آرکان نسبت دادند.
کشمکش درون مغزم را نمی‌توانستم کنترل کنم.
آمدم حرف بزنم که تلفن از دستم کشیده شد. چرخیدم و چهره‌ی نگران و کلافه‌ی رویا را دیدم.
- داداشم...

Hamiiidehh · 12/8/24

لباس عروسم آستین حلقه‌ای و دامنش فقط با چند چین به کمر لباس وصل بود اما نگاه او غرق تحسین بود. همیشه نگاهش به من همینطور بود و من خجالت می‌کشیدم از فکری که در سرم در حال شکل گیری بود.
از کنار خنچه‌های تزیینی نباتی رنگ رد شدم که انگار حسم را خواند که در نگاهش نگرانی موج زد. حق هم داشت. این ازدواج هیج وقت سر نمی‌گرفت اگر من مجبور نمی‌شدم آرکان را فراموش کنم.
اما آن تماس… ذهنم دوباره دقایق قبل را رج زد و چانه‌ام لرزید. زور بغضم داشت بیشتر می‌شد و‌ خودش را تا چشم‌هایم بالا می‌کشید. اگر کیانوش پدر من نبود پس من با آرکان نسبت خونی نداشتم و نیازی به فراموش کردنش نبود. هنوز انگار حرف‌هایش درست در جانم ننشسته بود که اقدامی نمی‌کردم.
شک داشتم به همه چیز. هم به آرکان و خبری که شنیده بودم و هم به...

Hamiiidehh · 20/8/24

چندماه‌قبل

- ته لاستیکات چسب ریختن؟ چرا نمی‌رسی پس؟
کلافه در کارگاه راه می‌رفتم و گوشی را میان انگشتان ظریفم می‌فشردم. پوفی کرد و جواب داد:
- ترافیکه… خودت بیای می‌بینی.
پلک بستم و نفسم را حرصی بیرون دادم. بابا کامران چند بار زنگ زده و من احمق منتظر رسیدن او مانده بودم. امشب نباید دیر می‌رسیدم. نه وقتی همه در آن خانه جمع بودند. صدایش در گوشی پیچید:
- نزدیکم چند دقیقه‌ی دیگه می‌رسم.
- بالا که نمی‌آی؟
با همه‌ی عجله‌ای که داشتم باز زبانم خودسرانه سوالش را پرسیده بود. حضور او را در کارگاه دوست داشتم و از طرفی نگران واکنش تندش هم بودم. همیشه نگران رفت و آمدهای این جا بود.
اگر تعارفش نمی‌کردم ممکن بود وارد بازی
«بالا کی بود که نخواستی من بیام»
بشویم.
چشمم روی بوم نصفه و نیمه‌ای افتاد که...

Hamiiidehh · 20/8/24

دستی به چانه‌ی بلندش کشید، قدمی به سمتم برداشت و پرسید:
- ببخشید خانم… اسم این ساختمون رو می‌دونید؟ شماره‌ی پلاکش رو پیدا نکردم.
قلبم ریخت. بین این همه آدم چرا من را برای پرسیدن آدرس لعنتی‌اش انتخاب کرده بود. می‌ترسیدم لب باز کنم و همان لحظه آرکان سر برسد. حساسیت‌هایش را می‌شناختم با این حال نتوانستم مرد را بی‌جواب بگذارم و بدون آن که به او نگاه کنم زیر لب گفتم:
- ساختمان عرفان. پلاک دویست و سی و شش.
پشتم را به او کردم و پلک بستم. امیدوار بودم شرش را کم کند که دوباره مخاطبم قرار داد:
- زنگ خرابه؟
نمی‌دانم من را موقع خروج از ساختمان دیده بود و یا فقط دنبال بهانه‌ای برای صحبت بود؟
به سمتش چرخیدم و نگاهم را به زنگ‌های قدیمی ورودی ساختمان کشیدم. من هیچ وقت زنگ نمی‌زدم. در یا باز بود و یا...

Hamiiidehh · 20/8/24

دلم را هر بار با این رفتارهایش هزارپاره می‌کرد.
پلک بستم و قطره اشکی گونه‌ی استخوانی‌ام را نوازش کنان پایین غلتید. مگر چه کار کرده بودم که سزاوار چنین خشمی باشم؟
دستم را از روی دهانم برداشته و به رنگ قرمز خون روی انگشت‌هایم خیره شدم. چانه‌ام می‌لرزید اما آهسته و سرد گفتم:
- نگه دار.
در چشم‌هایش هنوز رگه‌هایی از خشم بود که به سمتم چرخید و پرسید:
- چی؟
صدایم را بالاتر بردم و سعی کردم لرزشش را کنترل کنم:
- بهت می‌گم نگه دار. اصلا اشتباه کردم منتظر توی وحشی شدم.
نگاهش ماتم شد و مردمک چشم‌هایش دو‌دو زد.
همیشه همین بود. عصبانیتش زود فروکش می‌کرد. فقط کافی بود اشک و یا صدای بلند من را بشنود.
اما این بار من قصد کوتاه آمدن نداشتم. او هر بار که دست رویم بلند می‌کرد، فقط تنم را زخمی نمی‌کرد؛...

Hamiiidehh · 3/9/24

صدای بوغ ممتد ماشین‌های پشت سرمان به نشانه‌ی اعتراض بلند شد و من سریع پیاده شدم. صدای فریادش بم شد وقتی در را بستم و بی‌توجه به او خلاف جهت ماشین‌ها پا تند کردم. او روی فرمان کوبید و من… مژه‌هایم را بر هم کوبیدم که نَدَوَم و خودم را داخل ماشینش نیندازم. تضاد بدی در وجودم بود. نه تحمل دوری‌اش را داشتم نه تحمل تحقیرش را.
اشک‌هایم همینطور روی صورتم می‌ریخت و انگار فراموش کرده بودم عجله‌ام برای چه بوده. قلبم از رفتار تندش مچاله شده اما مثل دیوانه‌ها باز هم برای آرامش آغوش خودش را می‌خواستم. ماشین‌ها همینطور از کنارم گذشتند و رفتند. قسمت باریک اتوبان بود و راهی برای کنار کشیدن نداشتم. بد جایی پیاده شده بودم. گاها صدای بوقی می‌شنیدم. شالم را جلو کشیدم و موهای مشکی‌ام را زیر آن هل دادم. سینه‌ام...

Hamiiidehh · 3/9/24

اخم‌هایم در هم رفت. سرم را برگرداندم و چشم‌غره‌ای نثارش کردم. نگاهش جدی بود و نمی‌توانستم افکارش را بخوانم. خسته بودم از این همه حساسیت. دلم می‌شکست هر بار که بی‌اعتمادی‌اش را می‌کوبید توی صورتم. لب‌هایم را بهم فشردم. خودم را تکانی داده، حرصی گفتم:
- ولم کن… باز می‌خوای وحشی‌گری کنی؟
فشار بازوهایم را بیشتر کرد. از زور درد جیغ خفه‌ای کشیدم.
- آی… دردم اومد آرکان.
- چی تو سرته؟ هان؟ می‌خوای منو دور بزنی عشق من؟
خشم تنیده لابه‌لای نت‌های صدایش را حس کردم. انتظار عصیان من را نداشت. وقتی داخل ماشین عذرخواهی کرد فکر می‌کرد مثل همیشه با صورتی اشکی خودم را در آغوشش می‌اندازم. اما این بار برخلاف انتظارش رفتار کرده بودم. خودم هم نمی‌دانستم چرا و از کجا این قدرت را در وجودم پیدا کرده بودم. قدرتی که...

در حال تایپ رمان آواز ماه خاموش | حمیده نعیمی کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Sara_D

امضا : Sara_D

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

Hamiiidehh

امضا : Hamiiidehh

موضوعات مشابه