در حال تایپ رمان ریشه‌های مستور | عسل کاربر انجمن یک رمان

[asi"]

نام رمان :

ریشه های مستور

نام نویسنده:

عسل

ژانر رمان:

درام، عاشقانه

کد رمان: 5822
ناظر: پرینز
خلاصه: در دل روزمرگی‌های زندگی، چیزی در سکوت درونی همچنان می‌لرزد؛ رازهایی که در سایه‌ها پنهان مانده‌اند. در گذر زمان، احساساتی نهفته، بی‌آنکه حتی به آن‌ها توجه شود، به تدریج مسیر جدیدی را پیش روی زندگی می‌گشایند. در جستجوی حقیقتی گمشده، گذشته و حال به هم می‌پیوندند و هر قدم، دروازه‌ای به سوی کشفی تازه باز می‌کند. در این میان، عشقی فراموش‌شده، به شکلی غیرمنتظره سر برمی‌آورد و قلبی که سال‌ها در سکوت فرو رفته بود، دوباره به تپش درمی‌آید. زندگی به گونه‌ای که هیچ‌گاه انتظارش را نداشت، تغییر می‌کند.

 

[Armita.sh]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[asi"]

مقدمه: در میان روزهای پر از سکوت، گاهی یادها به طرز عجیبی زنده می‌شوند. خاطراتی که در دل زمان گم شده‌اند، به ناگاه خود را نشان می‌دهند، و راهی که هیچ‌گاه پیش‌بینی نمی‌شد، در برابر چشم‌ها باز می‌شود. در این مسیر، عشقی پنهان و حقیقتی تلخ، همچون دو سایه‌ی بزرگ، سرنوشت‌های افراد را شکل می‌دهند. این داستان از کشف‌هایی است که از دل گذشته می‌آیند، از لحظاتی که زندگی را به مسیری تازه و پیچیده می‌کشاند، جایی که هیچ‌چیز از قبل مشخص نیست.
در دل سکوت، یادها بر می‌خیزد،
چشم‌ها به آینه‌ی زمان می‌نگریزد.
نامه‌های ناتمام در دل خاک خوابید،
در دل‌ها چیزی برای گفتن می‌سازد.
عشق در خنده‌ای پنهان می‌ماند،
در غم‌های بی‌صدا، حقیقت به زبان می‌آید.
راه‌هایی که نرفته، سرنوشت می‌سازد،
و هر گام، در دل تاریخ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[asi"]

بوی بارانِ دیشب هنوز در کوچه‌ها مانده بود. خورشید، از پشت سقف‌های شیروانی سرک کشیده و روی حوض آبی حیاط، لرز لرز طلا می‌پاشید. دار قالی، زیر دستان مادر، آهسته ناله می‌کرد. چای تازه‌دم، روی لب طاقچه جا خوش کرده بود و صدای زن‌های همسایه، از کوچه‌ی پشتی، با بوی نان گرم در هوا می‌چرخید.
نورا، چارقدش را روی موهایش جابه‌جا کرد و کفش‌هایش را جلو پله‌ها جفت کرد. هنوز رد خواب در چشمانش بود، اما نسیم خنک صبح، کم‌کم سنگینی شب را از تنش بیرون می‌کشید. از خانه تا دکان پدر، چند کوچه فاصله بود. هر صبح، از کنار همان دیوارهای گچی، همان پنجره‌های چوبی، همان درخت توتی که شاخه‌هایش تا دل کوچه می‌رفت، عبور می‌کرد. و هر صبح، صدای همهمه‌ی مردها، از جلوی مسجد، در گوشش می‌پیچید.
همیشه این‌طور بود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.