در حال تایپ رمان تدریج | Sanain کاربر انجمن یک رمان

sanain · 10/7/25

کد نظارت: ۵۸۸۲
ناظر: پرینز

خلاصه:
تدریج، داستان چشم‌هایی است که رفته‌رفته یاد می‌گیرند تشخیص دهند، گوش‌هایی که به مرور کلماتی که باید را می‌شنوند.
دریا زن جوانی است که در تلاش است با قصه پردازی‌های درست یا اشتباه خودش را از لابلای انبوه متراکم چراها بیرون بکشد.
دریا بعد از ازدواج احساس می‌کند در برابر این حجم از تغییر، نیاز دارد خودش و دنیای اطرافش را بیشتر بشناسد. درگیر ماجراهای پیش امده در خانواده همسرش می‌شود و دیدگاهش نسبت به یکسری از مسائل عوض می‌شود.

Abra_. · 12/7/25

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...

sanain · 13/7/25

پارت اول

پتو را تا روی گوشش بالا کشید. کمی پایین تر از زانویش سوز سرما را حس می کرد. انگار یک دسته ی هیئت توی سرش طبل و سنج می زدند. نیم خیز شد و پتوی ضخیم و سنگینِ دومی را هم روی پایش انداخت.
بعد دراز کشید، زیر سنگینی پتو، زانوهایش را جمع کرد توی شکمش و همینطور ماند. پرده ی چادر نمازی ای که سمیرا به تختش زده بود توی دیدش بود. کمی بالاتر روشن را می دید که یک وری خوابیده بود و دستش تکیه گاهِ سرِ سنگینش بود. موهای فری که هیچ وقت شانه شان نمیکرد تا مچش رسیده بودند. چشم هایش حالت زیرکی به خودشان گرفته بودند و همچنان که انگشتش تند تند روی صفحه گوشی ضربه می زد لبخند ریزی هم روی لبش بود. این لبخندها را چند روزی بود زیاد می دیدند. با سمیرا و طناز حسابی دستش می انداختند. روشن هم مثل وقت هایی که...

sanain · 20/7/25

پارت دوم

روشن گازِ بزرگی به لقمه زد و با دهان پر گفت:
-ناگت نیست که! سنگه! سنگ...
سمیرا زیر لب گفت:
-هرروز از دیروزش بدتره. رفیقای اونورم عشق میکنن. غذای سلفشون عالیه!
روشن یک پرِ خیارشور توی دهانش گذاشت:
-ارومیه؟
سمیرا سرش را بالا و پایین کرد.
یک خلالِ سیب زمینی که قیافه اش خیلی به خلال نمیخورد را برداشت. مانده بود و لاستیکی شده بود. غذا را پس زد و بطری دوغ را سر کشید.
-وای بچه ها! امروز منوچهری اومده بود شرکت.
دریا جرعه آخر دوغ را فرو داد:
-منوچهریِ تابش؟
روشن با هیجان گفت: نمیدونی دریا! اینقدر کامل و همه چی تموم به نظر می رسید که مات مونده بودم. حرف زدنشو ندیدی! دقیقا میدونه باید چی بگه و چیو به چی ربط بده. حرفم که میزد هی برمیگشت زل میزد تو چشای من. انگار می دید چه با اشتیاق نشستم...

sanain · 26/7/25

پارت سوم
بسته شیرینی را دست ثریا داد و گونه اش را بوسید. ثریا غر زد:
-کی باورت میشه که مهمون نیستی اینجا؟ این کارا چیه آخه؟
خندید و هستی را که با موهای به هم ریخته، چشم های پف کرده و تی شرت چروک و شل و ول از اتاق بیرون آمده بود در آغوش گرفت:
-اوضاع احوال چطوره مهندس؟
هستی پوف کشید و چشمهایش را در کاسه چرخاند و به ثریا که به سمت آشپزخانه میرفت اشاره کرد و لب زد:
-دیوونه م کرده!
دریا خندید:
-این روزا هم میگذره! سخت نگیر.
ثریا سینی پلاستیکی رنگ و رو رفته با استکانهای تا به تا را روی میز گذاشت. جعبه مقوایی شیرینی را باز کرد و پیش دستی را کمی به سمت دریا هل داد:
-چه خبر؟ همه چی خوب پیش میره؟ باز که لاغر شدی!
دریا مثل همیشه فکرو ذکرش درگیر استکانهای تا به تا بود و سلیقه ای که ثریا ابدا در خانه...

sanain · 4/8/25

پارت چهارم

کش موهایش را باز کرد و برس را برداشت:
-با غفوری تسویه کردی؟
حافظ بعد از مکثی که به نظر دریا کمی طولانی شده بود سرش را بالا آورد و با چشم هایی ریز شده از بی حواسی پرسید:
-غفوری؟
-همین مصالحیه
سری تکان داد:
-آره.عصری رفتم پیشش. حداقل این یکی وا شد از سرمون.
دریا سری تکان داد و حرفی نزد.
چند دقیقه ای در سکوت گذشت. دریا زمزمه کرد:
-کاش زودتر کارای خونه هم تموم شه. خیلی طولانی شد دیگه.
جوابی نشنید. چیزی توی دلش لرزید. به چهره در هم حافظ نگاه کرد. بعد از اینهمه سال پوست و اسکلت حافظ آن قدر برایش شفاف شده بود که می توانست خط به خط فکرهای توی سرش را بخواند. گند زده بود.
روی تشک نشست. حافظ با گوشی اش مشغول بود. کانال تلگرام اخبار را بالا و پایین می کرد. سرش را بین شانه و گردن او جا...

sanain · 24/8/25

پارت پنجم

درِ چوبی نیمه باز را کمی فشار داد. کسی در سالن نبود. کت فرشته به پشتیِ صندلش اش آویزان بود. وارد آبدارخانه شد. خانم روحی چای و کیک می خورد و سرگرمِ گوشی اش بود. با دیدنش سیخ نشست و سعی کرد خرده های کیک را از روی شالش بتکاند:
-سلام عزیزم. صبحت بخیر
دریا لبخندی زد:
-سلام صبحتون بخیر.
به میز فرشته اشاره کرد:
-با آقای کیوان جلسه دارن؟
خانم روحی سری بالا انداخت و گفت:
-نه نه! آقای کیوان هنوز نیومده. این آقا...
و انگشت اشاره اش را جایی نزدیک شقیقه اش توی هوا چرخاند. دریا خنده اش گرفت. مدیر فروشِ جدید را می گفت که موهای فر حجیمی داشت. سری به نشانه تصدیق تکان داد:
-آقای یاوری
- آره همون. بهش میخورد عصبانی هم باشه.
-خدا به خیر بگذرونه پس
خانم روحی شانه بالا انداخت:
-چای دمه. برات...

در حال تایپ رمان تدریج | Sanain کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

sanain

نو ورود

Abra_.

مدیر بازنشسته تالار کتاب

امضا : Abra_.

sanain

نو ورود

sanain

نو ورود

sanain

نو ورود

sanain

نو ورود

sanain

نو ورود

موضوعات مشابه