عاشقانه‌ها عاشقانه های زهرا سلیم

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

میان هر چه سیاهی است رنگ خواهد مرد
دلی که بوده برای تو تنگ خواهد مرد
به وسعت تو نبوده حدود عاشقی‌ام
درون برکه‌‌ی کوچک نهنگ خواهد مرد​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

گفتم از بی‌مهری‌ات گفتی که حالا بگذریم
حق که بی‌تردید با من بود اما بگذریم
معجزه از عشق می‌خواهی بمان ثابت کنم
بی عصا هم می‌شود از قلب دریا بگذریم
من اسیر تُنگ باشم یا که قلابت یکی‌ست
عشق می‌آید که ما از هر تقلا بگذریم
جنگ برپا کرده‌ای اما نمی‌دانی چرا
یا بکش یا عاشقی کن مثل من یا بگذریم
حیف از این دنیا که گورستان احساس من است
ای دل عاشق بیا از خیر فردا بگذریم
هر زمان که از تو گفتم شعر رنگ غم گرفت
آخرِ این شعر از اول بود پیدا، بگذریم
​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

من به اندازهٔ غم های دلم پیر شدم
از تظاهر به جوان بودن خود سیر شدم
عقل میخواست که بعد از تو جوان باشم و شاد
من ولی با غَمِ عشقِ تو زمین گیر شدم
بعد تو شادترین رخت تنم مشکی شد
طعنه ها خوردم و پیش همه تحقیر شدم
کاش می‌کشت مرا عشق تو اینبار اما
من اسیرم که چنین تابع تقدیر شدم
عشق برگشت انالحق زند اما بی تو
دید در حنجره اش بغض گلو گیر شدم
تا شدم رود تو هم صخره شدی در راهم
بی صدا ماندم و با درد تو تبخیر شدم
​