عاشقانه‌ها عاشقانه‌های زهرا نامورسیکارودی

[ASaLi_Nh8ay]

به خستگی سپرده ام
بگو هوای زندگی است
به سادگی سپرده ام
بگو مسیر عاقلی است
نگاه می کنم به شهر
خمیده های مردنی
هوار تنگی هوس
ملالتی است آه کش
کجا پای مردمان
به راه مهر میکشد​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تماما از مسیرها
به شعبه های ناکجاست
کجاست جراتی وهمتی
کجاست نور تا که سایه گم شود
نفس بکش نفس کشِ
تمام آنچه ما نکرده ایم
نه دست بر دعا کشند
نه آه برهوا کشند
نه کس هوار میکشد
نه مُهر سکوت شکستنی
نه عاشقانه عاشقیم
نه مُرده ایم تا رویم
نه زندگان زنده ایم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

اراده ها به طنین اند
وجاده ها رهروترینند
کناره ها شادتریند
وآری زنده ترینند
بهارها به از این اند
وگلبرگ ها قرینند
نشسته پای قدومت
ستوده حال حضورت
زلال آبی احساس
فرابرس به گل یاس​

 

[ASaLi_Nh8ay]

فریب لحظه را بگذار
ز دستت از طلب بگذر
ز روحت از حذر بگذر
کمی اِنشان ز این انسان
دمی آغاز در انوار
و این آغاز را تکرار
صعود از اوج می‌خواهد
تکی که آسمان گردد
هجوم اوج می‌گردد
و انسان وار می آید​

 

[ASaLi_Nh8ay]

کسی انگار میگوید
کسی انگار میجوید
کلام املا کند در من
چه گویا میشود دفتر
کسی از اوج تنهایی فریبی با دلم دارد؟
کسی حرفی نمیگوید؟​

 

[ASaLi_Nh8ay]

آه راهی نگشود
پای در راه شگرف رفتن پرباور
گذری باید کرد
از ملول فریب شهر مردابی ها
حتی فانوس به دست
جان من بیداراست
همرهان در خوابند
شعشعه پا برجاست​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تا سحر میمانیم
وچه ماندن که فرو میمانیم
سحر ان پرسش نیمه شب ظلمانی است
آه راهی نگشود
پای در راه شگرف رفتن پرباور
گذری باید کرد
از ملول فریب شهر مردابی ها
حتی فانوس به دست
جان من بیداراست
همرهان در خوابند
شعشعه پا برجاست​

 

[ASaLi_Nh8ay]

به راه این نرفتن ها مرا بی سایه هولی هست؟
به راه این چه ماندن ها مرا پرسایه شوقی هست؟
چه کس لج دارد اینجا با تپیدن ها؟
دل بیمار من شاید سرسجاده رنگین شد
تپیدن عُجب گشته هوای دیو وانسان شد
برای حال دل گویا قیام قامتی برپاست
ولی با این تکاپوها منی گویم چه خستن ها
چه خسته ام آری ازاین ها​