شعر مجموعه اشعار پایان در آغاز تو بود | رها سلطانی کاربر انجمن یک رمان

[*RaHa._]

«در لحظه‌هایی که کسی نیست، پیداست»

در لحظه‌هایی که کسی نیست، پیداست
وقتی نفس‌ها بی‌صدا می‌شوند، راست

او سایه‌ی چیزی‌ست شبیه غریزه
در تار قلبی که به تردید، مبتاست

هر شب خودش را به سکوتش می‌سپارد
چون خواب افتاده در آغوش رویاست

هرچند که رفته‌ست، ولی مانده با ما
انگار که پایان یک قصه، پیداست

 

[*RaHa._]

«پایان در آغاز تو بود»

پایان، در آغاز تو بود، ای رویا
رفتی، ولی ماندی، درون این دنیا

هر رد تو، شعری‌ست که کامل نشد
هر زخم تو، لبخند پنهان فردا

بی‌آن‌که بخواهی، شدی واژه در باد
شعر از تو پُر است، اما خودت ناپیدا

برگرد اگر مانده‌ست در تو آهی
حتی غزل آخر شدی... اما زیبا

[پایان]
تقدیم به نامی که
نه تکرار شد و نه فراموش.
و به تمام صداهایی
که هرگز شنیده نشدند،
اما شعر شدند... .