در حال تایپ رمان تیره‌ی سرخ | آذربان کاربر انجمن یک رمان

Kalŏn · 20/3/19

کد رمان: 2013
ناظر: Taraneh.j

به نام او

خلاصه:
سال‌ها بود که در مزرعه، هیچ اتفاقی بزرگ‌تر از رسیدن فصل درو نیفتاده بود. زمین عادت داشت صدای باد را بشنود، رنگ گرمی به خود ببیند و غرق شادی مردم باشد. ناگهان شب، نور غریبی از میان ابرها گذشت و روی خوشه‌های طلایی سایه انداخت و کسی ندانست که آینده، ساکت و آرام از دل خاک بیرون کشیده می‌شود.

فرزانه رجبی · 21/3/19

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

[COLOR=rgb(184, 49...

Kalŏn · 22/10/25

مقدمه:
انگار هوا متفاوت‌تر از همیشه بود، باد کوتاه‌تر می‌وزید و نور دیرتر می‌نشست. سایه‌ها طولانی‌تر می‌ماندند و همگان را میان آغوش تاریک خود نوازش می‌کرد. انگار که این‌بار تاریکی تغییر کرده بود؛ اما به شکلی دیگر.

Kalŏn · 22/10/25

لایرا با قدم‌های سبک و آهسته، میان ردیف‌های بلند گندم‌های طلایی قدم می‌زد. دست‌های روشنش را گاهی به آرامی روی ساقه‌ها می‌کشید و گمان می‌نمود نوک انگشتانش با هر تماس، نرمی و خشکی گندم‌ها را با هم حس می‌کرد. چشم‌های جنگل‌گونش را بست و ایستاد. بوی خاک نمناک و عطر تلخ خوشه‌های رسیده هم‌زمان در هوا پخش شده بود.
نزدیک به غروب خورشید بود و نور براق و مهربانش، چون شمعی عطرآگین روی زمین پهن شده بود. سایه‌های بلند گندم نیز همچون راه‌روهایی باریک، روی پاهای لایرا می‌افتاد.
سرش را کمی خم کرد و شانه‌هایش را آرام و نرم، کمی کشید و قوس داد. خستگی کوچیکی روی شانه‌هایش حس می‌کرد.
لباسش ساده بود. پیراهنی نخی به رنگ کرم روشن که تا زیر زانو می‌رسید و دامنش روی ساق‌هایش به نرمی تکان می‌خورد...

Kalŏn · 23/10/25

باد سرد غروب روی صورتش نشست. لایرا صورتش را کمی بالا گرفت، چشم‌هایش را نیمه‌باز نگه داشت و نفسش را آهسته بیرون داد. لحظه‌ای مکث کرد، به صدای دوردست مزرعه به خش‌خش برگ‌ها و صدای پای خودش روی خاک نرم گوش داد. سپس با همان حس خوب و دست نیافتنی، آهسته و آرام، به راهش ادامه داد تا به راه باریکی رسید که او را مستقیم به در خانه می‌رساند، جایی که نور گرم و آرامش‌بخش از پنجره‌ها به استقبالش آمد.
به خانه که رسید، از در باریک چوبی خانه وارد شد. بوی همیشگی آشپزخانه و نان تازه، بلافاصله حس آرامش را در او زنده کرد. نور زرد و ملایم چراغ‌ها روی کف چوبی می‌افتاد و سایه‌های بلندشان او را دنبال می‌کردند. دستانش را تکان داد تا خاک و گرد مزرعه از لباسش بریزد و پیراهن کرم‌رنگش کمی به حرکت...

Kalŏn · 24/10/25

به اتاقش که رسید، آرام روی تخت نشست و کمی دراز کشید. دست‌هایش را پشت سرش گذاشت و نگاهش به سقف چوبی ساده‌ی اتاق دوخته شد. صدای خنده و صحبت‌های مادرش و سایلس از آشپزخانه هنوز به گوش می‌رسید.
چشمانش نیمه‌باز بود و گاهی به پنجره خیره میشد که نور کم‌رنگ غروب در حال محو شدن را مثل هر روز به چشم ببیند.
پس از گذشت دقایقی، تکان کوکی خورد. حس می‌کرد هر لحظه هوا کمی سردتر می‌شود؛ اما تخت گرم و نرمش جای امنی بود تا فقط نفس بکشد و منتظر بماند تا صبح شود. دستش را به آرامی روی بالش کشید و بالشش را صاف کرد.
پلک‌های خسته‌اش را که بست، بوی چوب، بوی گل خشک روی میز، نسیم سرد پاییزی که هنوز از پنجره وارد می‌شد و ضربان آرام قلب خودش را شنید. لحظه‌ای، همه‌ی دنیا بیرون از اتاق محو شد و فقط این...

Kalŏn · 26/10/25

لایرا گاهی به اطراف نگاه می‌کرد؛ به نور چراغ که روی میز چوبی پهن شده بود، یا به بخار غذای گرم که روی بشقاب‌ها بالا می‌رفت و یا به سایلس که در حال قاشق زدن به غذا بود و گاهی لبخندی شیطنت‌آمیز به او می‌زد. حس می‌کرد در این جمع کوچک و ساده، همه‌ی جهان، برای چند لحظه متوقف شده است. حتی سکوت میان صحبت‌های کوتاه و لبخندها هم پر از زندگی بود، چیزی که در مزرعه و روزهای گذشته هم جریان داشت.
لایرا دستش را روی بشقاب گذاشت و نفس عمیقی کشید. حس می‌کرد گرمای آشپزخانه، صدای خنده و نگاه‌های پر مهر خانواده، تمام روزهای طولانی و سکوت مزرعه را جبران می‌کند. و شاید برای همین بود که دوست داشت این لحظه‌ی ساده و آرام، تا همیشه ادامه داشته باشد. همین جمع کوچک، همین صمیمیت، همین امنیت و حس تعلق...

Kalŏn · 26/10/25

فریماه که تا آن لحظه فقط سکوت کرده بود، فنجان چایش را بلند کرد، جرعه‌ای نوشید و گفت:
- پدر همیشه به سکوت احترام می‌ذاشت. شاید منظورش اینه که یکی از ما چیزی می‌دونه و تا وقتی نگه، حق نداره از مال دنیا سهمی بگیره.
و چشمانش به آرامی روی چهره‌ی هر کدام‌شان لغزید.
کمیل در سکوت نگاهش می‌کرد؛ با نگاهی دقیق و سرد، شبیه کسی که در ذهنش تکه‌های پازل را می‌چیند. همان‌طور که خیره‌ی تک‌تک آدم‌های حاضر در سالن بود، آرام گفت:
- یعنی باید بگردیم ببینیم کی گناهکارتره؟
مهری بی‌اختیار تسبیحش را محکم‌تر در دست فشرد.
دانه‌ها با صدای خش‌خش خفیفی از میان انگشتانش سر خوردند.
- خدانکنه پای گناه وسط باشه. بابا مرد مومنی بود. هرچی بود، حالا گذشته.
سهراب سرش را بلند کرد، عینکش را برداشت و شقیقه‌اش را...

Kalŏn · 26/10/25

- باید تا فردا تصمیم بگیریم چی‌کار کنیم.
- صبر کنیم تا وکیل بیاد.
- بشینیم فکرامونو بذاریم رو هم. شایدم باید رازای همو بدونیم!
اما شمیم دیگر گوش نمی‌داد. اعصابش تنش را تاب نمی‌آورد. در بازتاب پنجره، سایه‌ی لرزان خودش را دید و پشت سرش، انعکاس شوم شمع‌های سوزن. به نظرش رسید که خانه دارد به او نگاه می‌کند. شعله‌ها می‌لرزیدند.
بیرون رعد دیگری زد و در همان لحظه، صدای برخورد چیزی از طبقه‌ی بالا آمد. صدایی مبهم و فلزی‌مانند؛ مثل افتادن قاب عکس یا بسته شدن ناگهانی دری سنگین. همه سرشان را برگرداندند. سهراب اخم کرد.
- صابره؟
صابر از گوشه‌ی سالن، باعجله بیرون آمد و گفت:
- نه آقا من نیستم. از بالا اومد. از اتاق مرحوم آقا جلال.
سکوت بر تمام خانه سایه انداخت و همه برای چند ثانیه فقط گوش...

Kalŏn · 26/10/25

آهسته در را باز کرد. لولاها با ناله‌ای ضعیف صدا دادند. اتاق بزرگ بود و پر از سایه. کتابخانه‌ای از چوب گردو، میز تحریر سنگین و بزرگ و صندلی چرمی با پشتی‌ای بلند که هنوز رد بدن کسی را به دوش می‌کشید.
روی میز، یک ساعت جیبی باز بود و قربه‌ها ایستاده بر ساعت «یازده و چهل و پنج دقیقه». کنارش، عکسی با قاب‌نقره‌ای از او با همان نگاه نافذ و ابروهای پر وجود داشت. چشم‌های مردی که در عکس بود، انگار در نور لامپ به او زل زده بودند.
شمیم جلو رفت، دستش را روی قاب گذاشت. سرد بود. در همان لحظه، بادی از پنجره‌ی نیمه‌باز وزید و پرده را تکان داد.
پرده‌ی ضخیم کنار رفت و در آینه‌ی مقابل، برای لحظه‌ای تصویر خودش را دید؛ اما نه دقیقاً خودش. انگار سایه‌ای پشت سرش ایستاده بود.
برگشت. هیچ‌کس نبود. فقط...

در حال تایپ رمان تیره‌ی سرخ | آذربان کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

فرزانه رجبی

نویسنده افتخاری

امضا : فرزانه رجبی

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

Kalŏn

سرپرست ادبیات + نویسنده برتر + ناظر آزمایشی

امضا : Kalŏn

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 16)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)