شاعرغیرپارسی اشعارزیبای دیگر شاعران ترکیه ای

[Camila]

هر کس لحظه هایی دارد گاه بارانی و گاه طوفانی
عشق کمی خیس شدن است
با خود ببر مرا در میان آن بارانهای دور

هر کسی شعری دارد و ترانه ای
عشق کمی ریتم گرفتن است
با خود ببر مرا به ریتم آن شعرهای دور

هر کسی شبی دارد و قصه ای
عشق کمی در رنج بودن است
با خود ببر مرا به آن شبهای دور

هجری اوزگورن

 

[Camila]

تو امیدی یا خیال ؟
همیشه نام تو
ورد زبان من است
تو ابری یا مه ؟
دستم به تو نمی رسد

سودابه شفا

 

[Camila]

دریا آرزوی آبی من است
با آوای مغمومش
و باد کلام شیرینم
که گونه ات را می بوسد و
لای گیسویت می پیچد

شب سکوت توست
و روز لبخندت
شب هایی که بی تو می گذرند
از گیسوی تو درازترند

فکرت قوجا

 

[Camila]

به خاطر داری
مرا دیدی و فرار نکردی
اما رنگ رخسارت گریخت
از آن موقع شفاف ماندی
مثل شیشه
از آن موقع شیشه ای
در هواپیما ، در قطار
در پنجره ام ، در قاب عینکم
حتی در شرابی که نوشیدم
بطری اش از تو بود
از درون تو
به دنیا نگاه می کنم
چه خوب که رنگ و رویت رفته
وگرنه کور می شدم

فکرت قوجا

 

[Camila]

هر چیزی را می توانی پاره کنی و
دور بیاندازی
اما روزی داخل کتابی
نامه ایی یا عکسی پنهان شده
غافگیرانه به تو شلیک می کند
تو خواهی مرد
اما خاطره ها ابدی اند

کادیر آیدمیر

 

[Camila]

نگذارید زنان زیبا
ترانه های غمگین بخوانند
این سه درد
وقتی کنار هم می ایستند
بیشتر می شوند
زن ، زیبایی و ترانه

آوازِ ترانه های غم انگیز را
بگذارید زنان زیبا بخوانند
این سه درد
وقتی کنار هم می ایستند
کامل می شوند
زن ، زیبایی و ترانه

ای رویایی که تمام عمر آدمی را در بر گرفته ای
نکند اندوه
آن روی دیگر شادمانی ست ؟

شُکری ارباش

 

[Camila]

و نمی‌دانی ماسه چیست
دریا را ندیده‌ای که
ببند چشم‌هایت را به زمان بیندیش
دریا در یک چشم تو
و ماسه در چشم دیگر توست

تو نمی‌دانی سنگ چیست
از کوهی بالا نرفته‌ای که
برو به‌سمت درستی‌های هر چند کوچک
کوه زیر یک پای تو
سنگ زیر پای دیگر تو

تو نمی‌دانی خاکستر چیست
آتشی نسوزانده‌‌ای که
دراز کن دستهای‌ات را به‌سوی آسمان
در دستی آتش
در دستی خاکستر

تو نمی‌دانی خون چیست
نه مرده بودی و نه کشته
بخواب بر روی زمین بدین‌گونه که
مرگ در یک طرف تو
و خون در طرف دیگر تو

تو نمی‌دانی عشق چیست
مرا دوست نداشتی که
گریه کن تا جایی که می‌توانی
تمام زیبایی‌ها در توست
و عشق در من

امید یاشار اغوزجان

 

[Camila]

بیدار شو دلم
زمان جدایی فرا رسید
باد سیلی می‌زند
بر تن لرزانم
شب‌ها بلند هستند ؟
یا من فقیرم ؟
که با نان و شعر و ش*ر..اب
روزگار می‌گذرانم

بیدار شو دلم
زمان جدایی فرا رسید
بگذار مرگ هم بمیرد
و من آخرین مرده باشم
کوچه مانند یک گره
به دور گردنم پیچیده است
آنان که اشتباه زندگی کردند ، درست خواهند مرد
این است قانون من

احمد ارهان

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Camila]

‍من اگر بمیرم ، غروب‌هنگام خواهم مرد
برفی سیاه بر شهر می‌بارد
راه‌ها با قلب‌ام پوشیده می‌شوند
از میان انگشتان‌ام
آمدن شب را می‌بینم

من اگر بمیرم ، غروب‌هنگام خواهم مرد
بچه‌ها به سینما می‌روند
چهره‌ام را در گُلی دفن می‌کنم
می‌خواهم گریه کنم
قطاری از اعماق می‌گذرد

من اگر بمیرم ، غروب‌هنگام خواهم مرد
می‌خواهم سر برداشته و بروم
یک شب به ده‌کده‌یی وارد می‌شوم
از میان درختانِ زردآلو
رفته و به دریا نگاه می‌کنم
تئاتری را تماشا می‌کنم

من اگر بمیرم ، غروب‌هنگام خواهم مرد
ابری از دوردست‌ها می‌گذرد
یک ابر سیاه دوران کودکی
یک نقاش سوررئالیسم
شروع به تغییر دادنِ جهان می‌کند
صدای غریوکش پرنده‌گان
رنگ دریا و پلشتی
با هم یکی می‌شوند

شعری برای تو می‌آورم
کلمه‌های‌اش خروشیده از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Camila]

چرا می ترسی ؟
چرا نیمه های شب از خواب می پری ؟
مرگ ، آن چه را که زندگی خواهی کرد
می تواند از تو بگیرد
نه آن چه را که زندگی کرده ای

فصیل حسنو داغلارجا