شاعر‌پارسی اشعار فخرالدین عراقی

[Hilary]

نرسد به هر زبانی سخن دهان تنگش​

نه به هر کسی نماید رخ خوب لاله رنگش​

لب لعل او نبوسد، به مراد، جز لب او​

رخ خوب او نبیند به جز از دو چشم شنگش​

لب من رسیدی آخر ز لبش به کام روزی​

شدی ار پدید وقتی اثر از دهان تنگش​

به من ار خدنگ غمزه فگند چه باک؟...​

​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

صلای عشق، که ساقی ز لعل خندانش​

ش*ر..اب و نقل فرو ریخته به مستانش​

بیا، که بزم طرب ساخت، خوان عشق نهاد​

برای ما لب نوشین شکر افشانش​

تبسم لب ساقی خوش است و خوشتر از آن​

خرابیی که کند باز چشم فتانش​

به یک کرشمه چنان م**س.ت کرد جان مرا​

که در بهشت نیارد به هوش...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

کردم گذری به میکده دوش​

سبحه به کف و سجاده بر دوش​

پیری به در آمد از خرابات​

کین جا نخرند زرق، مفروش​

تسبیح بده، پیاله بستان​

خرقه بنه و پلاس درپوش​

در صومعه بیهده چه باشی؟​

در میکده رو، ش*ر..اب می‌نوش​

گر یاد کنی جمال...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

باز غم بگرفت دامانم، دریغ​

سر برآورد از گریبانم دریغ​

غصه دم‌دم می‌کشم از جام غم​

نیست جز غصه گوارانم، دریغ​

ابر محنت خیمه زد بر بام دل​

صاعقه افتاد در جانم، دریغ​

مبتلا گشتم به درد یار خود​

کس نداند کرد درمانم، دریغ​

در چنین جان کندنی کافتاده‌ام​

چاره...​

​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

حبذا عشق و حبذا عشاق

حبذا ذکر دوست را عشاق

حبذا آن زمان که پردهٔ عشق

بیخود از سر کنند با عشاق

نبرند از وفا طمع هرگز

نگریزند از جفا عشاق

خوش بلایی است عشق از آن دارند

دل و جان را درین بلا عشاق

آفتاب جمال او دیدند

نور دادند از آن ضیا عشاق

داده‌اند اندرین هوس جان‌ها

چون سکندر در آن هوا عشاق

بگشادند در سرای وجود

دری از عالم صفا عشاق

ای عراقی، چو تو نمی‌دانند

این چنین درد را دوا عشاق

 

[Hilary]

بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک​

درین خرابه تو خود کی قدم نهی؟ حاشاک​

به لطف صید کنی صدهزار دل هر دم​

ولی نگاه نداری تو خود دل غمناک​

کدام دل که به خون در نمی‌کشد دامن؟​

کدام جان که نکرد از غمت گریبان چاک؟​

دل مرا، که به هر حال صید لاغر توست​

چو می کشیش، میفگن، ببند بر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک

درین خرابه تو خود کی قدم نهی؟ حاشاک

هزار دل کنی از غم خراب و نندیشی

هزار جان به لب آری، ز کس نداری باک

کدام دل که ز جور تو دست بر سر نیست؟

کدام جان که نکرد از جفات بر سر خاک؟

دلم، که خون جگر می‌خورد ز دست غمت،

در انتظار تو صد زهر خورده بی تریاک

کنون که جان به لب آمد مپیچ در کارم

مکن، که کار من از تو بماند در پیچاک

نه هیچ کیسه‌بری همچو طره‌ات طرار

نه هیچ راهزنی همچو غمزه‌ات چالاک

به طره صید کنی صدهزار دل هر دم

به غمزه بیش کشی هر نفس دو صد غمناک

دل عراقی مسکین، که صید لاغر توست

چو می کشیش میفگن، ببند بر فتراک

 

[Hilary]

دلی، که آتش عشق تواش بسوزد پاک

ز بیم آتش دوزخ چرا بود غمناک؟

به بوی آنکه در آتش نهد قدم روزی

هزار سال در آتش قدم زند بی‌باک

گرت بیافت در آتش کجا رود به بهشت؟

و گر چشد ز کفت زهر، کی خورد تریاک؟

مرا، که نیست ازین آتشم مگر دودی؟

فرو گرفت زمین دلم خس و خاشاک

کجاست آتش شوقت که در دل آویزد؟

چنان که برگذرد شعلهٔ دلم ز افلاک

ز شوق در دل من آتشی چنان افروز

که هر چه غیر تو باشد بسوزد آن را پاک

اگر بسوخت، عراقی، دل تو زین آتش

ببار آب ز چشم و بریز بر سر خاک

 

[Hilary]

گر آفتاب رخت سایه افکند بر خاک​

زمینیان همه دامن کشند بر افلاک​

به من نگر، که به من ظاهر است حسن رخت​

شعاع خور ننماید، اگر نباشد خاک​

دل من آینهٔ توست، پاک می‌دارش​

که روی پاک نماید، بود چو آینه پاک​

لبت تو بر لب من نه، ببار و بوسه بده​

چو جان من به لب آمد چه می‌کنم...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

​

تنگ آمدم از وجود خود، تنگ​

ای مرگ، به سوی من کن آهنگ​

بازم خر ازین غم فراوان​

فریاد رسم ازین دل تنگ​

تا چند آخر امید یابیم؟​

تا کی به امید بوی یا رنگ؟​

کی بود که ز خود خلاص یابم​

فارغ گردم ز نام و از...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.