همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

♥️ﭼﺸﻤﻢ ﺯ ﻏﻤﺖ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻘﻴﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﻔﺖ

♥️ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻞ ﺯ ﺭﺍﺯﻡ ﺑﺸﮑﻔﺖ

♥️ﺭﺍﺯﯼ، ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺯ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻬﻔﺖ

♥️ﺍﺷﮑﻢ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﮕﻔﺖ....


#رودکی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

اشعار شهریار عاشقانه
«« آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس»»
«« آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس »»
«« گله ئی کردم و از یک گله بیگانه شدی»»
«« آشنایا گله دارم ز تو چندان که مپرس »»

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

جفا مکن که جفا رسم دلربائی نیست
جدا مشو که مرا طاقت جدائی نیست

مدام آتش شوق تو در درون منست
چنانکه یکدم از آن آتشم رهائی نیست

وفا نمودن و برگشتن و جفا کردن
طریق یاری و آئین دل ربائی نیست

عبید زاکانی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

چه بود هستی فانی که نثار تو کنم؟
این زر قلب چه باشد که به کار تو کنم؟

آنقدر باش که خالی کنم از گریه دلی
نیست چون گوهر دیگر که نثار تو کنم

صائب تبریزی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

ای دیدن تو حیات جانم
نادیدنت آفت روانم

تا گوش همی شنید نامت
جز نام تو نیست بر زبانم

سنایی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

تکیه کردم بر وفای او غلط کردم ، غلط
باختم جان در هوای او غلط کردم، غلط

عمر کردم صرف او فعلی عبث کردم ، عبث
ساختم جان را فدای او غلط کردم ، غلط

دل به داغش مبتلا کردم خطا کردم ، خطا
سوختم خود را برای او غلط کردم ، غلط

اینکه دل بستم به مهر عارضش بد بود بد
جان که دادم در هوای او غلط کردم ، غلط

وحشی بافقی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید
دگر تلخ است کامم، شربت دیدار می‌باید

ز جام عشق او مستم، دگر پندم مده ناصح
نصیحت گوش کردن را دل هشیار می‌باید

مرا امید بهبودی نماندست، ای خوش آن روزی
که می‌گفتم: علاج این دل بیمار می‌باید

بهائی بارها ورزید عشق، اما جنونش را
نمی‌بایست زنجیری، ولی این بار می‌باید

شیخ بهایی

 

[.:|Reihane|:.]

.|شعر سنگ قبر سهراب سپهری.|

به سراغ من اگر می‌آیید،

پشت هیچستانم.


پشت هیچستان جایی است

پشت هیچستان رگ‌های هوا پر قاصدهایی است

که خبر می‌آرند، از گل وا شده دورترین بوته خاک...


آدم اینجا تنهاست

و در این تنهایی، سایه نارونی تا ابدیت جاری است.


به سراغ من اگر می‌آیید،

نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من.


​

 

[.:|Reihane|:.]

.|شعر سنگ قبر پروین اعتصامی.|

ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﯿﻬﺶ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﺍﺳﺖ
ﺍﺧﺘﺮ ﭼﺮﺥ ﺍﺩﺏ، ﭘﺮﻭﯾﻦ ﺍﺳﺖ

ﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﺰ ﺗﻠﺨﯽ ﺯ ﺍﯾﺎﻡ ﻧﺪﯾﺪ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ، ﺳﺨﻨﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ

ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ، ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺳﺎﺋﻞ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﻭ ﯾﺎﺳﯿﻦ ﺍﺳﺖ

ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺯ ﻭﯼ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ
ﺩﻝ ﺑﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﻟﯽ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﺳﺖ

ﺑﯿﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﯿﺮﺩ
ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﭼﺸﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﯿﻦ ﺍﺳﺖ

ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻭ ﺯ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﺳﯽ
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﻫﺴﺘﯽ، ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ

ﺁﺩﻣﯽ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ
ﭼﻮﻥ ﺑﺪﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺭﺳﺪ، ﻣﺴﮑﯿﻦ ﺍﺳﺖ

ﺍﻧﺪﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻗﻀﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ
ﭼﺎﺭﻩ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺗﻤﮑﯿﻦ ﺍﺳﺖ

ﺯﺍﺩﻥ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ
ﺩﻫﺮ ﺭﺍ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺭﻩ ﺩﯾﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ

ﺧﺮﻡ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻨﺖ ﮔﺎﻩ
ﺧﺎﻃﺮﯼ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺗﺴﮑﯿﻦ ﺍﺳﺖ
​

 

[.:|Reihane|:.]

.|شعر سنگ قبر فروغ فرحزاد.|

من از نهایت شب حرف می‌زنم

من از نهایت تاریکی

و از نهایت شب حرف می‌زنم

اگر به خانه من آمدی برای من

ای مهربان چراغ بیاور و یک دریچه


که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم
​