روی سایت پروانه ها می میرند|roro nei30 کاربر انجمن یک رمان

[roro nei30]

به نام خالق پروانه ها​

نام دلنوشته :پروانه ها می میرند
نویسنده: رضوان نیسی
مقدمه:
پروانه در مسیحیت نماد ظرافت ، پاکی و زن است! همه ی این لغات یک معنی را می دهند!
پروانه ها میمیرند!
در یک شب مهتابی!
پروانه ها میمیرند!
در یک وقت بی تابی!
پروانه ها میمیرند!
در عشق و ناکامی!
زن ها میمیرند!
پروانه ها میمیرند!...

 

[roro nei30]

شاید پروانه ی روحم مرد...
اما جالب است...
هنوز شمع را ...
با خورشیدم اشتباه میگیرم!

 

[roro nei30]

باران میبارید
و نفس های کودک گرفت
باران میبارید
و قلب دخترک گرفت
باران میبارید
و لباس های کودک تر شد
باران میبارید
و بچه گریه اش گرفت
باران میبارید
و بچه کبریت هایش مانده بود
باران میبارید
و بچه نه خانه داشت نه آغوش
و سرانجام
باران میبارید
و روح بچه را گرفت

 

[roro nei30]

امروز هم جمعه است!
تلخ است
ولی ...
نه به اندازه روزهایی که میخندم و می گریم
تلخ است
ولی...
نه به اندازه نفس های آخر یک فکر
تلخ است
به اندازه تمام وقت های بی وقت تلخی ها

 

[roro nei30]

تو و آن موی بلندت...
تو و آن ورد نگاهت...
تو و آن زمزمه آهنگت...
که اگر فاقد آنها باشد...
نفسم میلرزد...
خبرم می آید!
منو آن حس نهفتم...
منو آن موی پریشان...
خبرم می آید...
که اگر باد رهاند آن را...
میسپارم نوازد سازی!
یا اگر خاک رساند آن را...
میسپارم که رواند آبی!
که من دارم طلبی!
که اگر لحظه ای
آمد خنده ای
یادت آید عاشقی
که...
خبرش می آمد

 

[roro nei30]

!خنده اش زیباست
!می سازمش
!نگاهش زیباست
!میخواهمش
!دست هایش زیباست
!مینوازمش
!چشم هایش زندگیست
!من هنوز تشنه ی زندگی ام

 

[roro nei30]

زندگی چیست؟
این سوالی بود که از کودکیم داشتم...
پدرم میگفت زندگی را باید زندگی کرد!
برادرم میگفت زندگی هیچ نیست!
غریبه ای میگفت زندگی رفتن های بی برگشت است!
و سر انجام مادرم گفت زندگی بازی های کودکانه توست!
و من بالاخره فهمیدم زندگی چیست!
زندگی را باید زیست و گاهی باید بیخیال سختی ها باشی ،و گاهی باید رفت!
ولی من از جمله مادرم یک چیز دریافتم زندگی تعداد لبخند کسانیست که دوستشان داریم!

 

[roro nei30]

هیچ وقت گریه نکن!
خنده هایت را می کشند!
هیچ وقت تظاهر نکن!
نفس هایت می برد!
هیچ وقت عشق بی حد نورز!
ارزشش می رود!...

 

[roro nei30]

بالهایم شکست!
عشق از خانه ام رست!
ولی باز عاشقم
راست میگفت
نیمای شاعر
(در حبس و خلوتم
تا وارهم به مرگ
یا پر برآورم بهر پریدنی)

 

[roro nei30]

مثل اینکه عادت شده نمک پاشیدن!
آنها میترسند چشم بخورند!
نمک به زخم ما می ریزند!
آنها میخواهند چشم ها به سمتشان بیایند!
چشم اشکی می کنند!