در حال تایپ رمان مارانا | ملیکا دانایی کاربر انجمن یک رمان

[Melikadanayii09]

خوب من الان چه‏‎‎‎‎‎‎‎‎جوری به این کمال بفهمونم که بلد نیستم چه‎‎‎‎‎‎‎طور چوبک‎‎‎‎‎‎‎هاشو دستم بگیرم، اگه با دستم بردارم فکر کنم تا آخر عمرش مسخرم کنه، برای همین غرورم رو گذاشتم کنار و با خجالت گفتم:
- میگم کمال.
کمال خیلی تیزتر از این‎‎‎‎‎‎‎حرف‎‎‎‎‎‎‎ها بود برای همین پقی زد زیر خنده و گفت:
- حاضرم قسم بخورم که می‎‎‎‎‎‎خوای بگی بلد نیستی چاپستیک‎‎‎‎‎‎‎‎هارو دستت بگیری، خوب دختر این که خجالت نداره، منم بلد نیستم.
با شنیدن جمله‎‎‎‎‎‎‎‎اش یه‎‎‎‎‎‎‎جورایی یکم راحت شدم و منم با خنده گفتم:
- پس چه‎‎‎‎‎‎‎جوری قبلاً می‎‎‎‎‎‎‎‎خوردی؟
کمال دستش رو آورد بالا و انگشت‎‎‎‎‎‎‎‎هاشو تکون داد و با ذوق بچه‎‎‎‎‎‎‎گونه‎‎‎‎‎‎ای ازش بعید بود گفت:
- این برکت خدا.
منم خجالت‎‎‎‎‎‎‎مو گذاشتم کنار و یکی از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

بعد از کلی تعارف تیکه‎‎‎‎‎‎‎‎‎پاره کردن بلاخره نیلا گلایه‎‎‎‎‎‎‎‎‎هاش از کمال تموم شد و با رهنمایی نیلا و دوتا بادیگارد سوار ماشین شدیم، توی ماشین از هیچ‎‎‎‎‎‎‎کدوم مون صدایی در نیومد.
***

حدوداً بعد از یک‎‎‎‎‎‎‎‎ساعت ماشین رو به روی یه برج بزرگ ترمز کرد و نیلا با خوش‎‎‎‎‎‎رویی گفت:
- رسیدیم، این‎‎‎‎‎‎چند رو که پیش‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ما هستین، اینجا اقامت می‎‎‎‎‎‎‎کنید.
کمال نفس عمیقی کشید و گفت:
- ممنونم، لطف‎‎‎‎‎‎‎‎تو جبران می‎‎‎‎‎‎‎‎کنم.
کمال از ماشین پیاده شد و اومد سمت در من و در ماشین رو باز کرد و زیرلب گفت:
- بفرمائید بانوی من.
اوه کی میره این همه راه‎‎‎‎‎‎‎‎‎رو، اماّ چیزی به روی خودم نیاوردم که فکر نکنه که زیادی از حد ذوق زده شدم، زیرلب تشکری آروم کردم و پیاده شدم، کمال به رسم ادب سریع...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

دور تا دور سالن پذیرایی پنجره‎‎‎‎‎‎‎های سراسری بود که نور زیادی وارد سالن می‎‎‎‎‎شد، فضای سالن پذیرایی اون‎‎‎‎‎‎قدرهاهم بزرگ نبود، یه دست مبل‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎مان راحتی به رنگ سفید شیری گرد و در فاصله‎‎‎‎‎‎‎‎‎های نچندان زیاد از هم چیده شده بودن، یه آشپزخونه‎‎‎‎‎‎‎‎ی کوچک هم سمت راست سالن بود که با گذاشتن میزناهار خوری از سالن جدا شده بود، سه‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎تا در دیگه‎‎‎‎‎‎‎هم سمت چپ قرار داشتن که اشتباه نکنم اتاق خواب باید باشه، نگاهم رو از خونه گرفتم و به کمال که اون‏‎‎‎‎‎‎‎‎هم مثل من خسته روی یکی از کاناپه ها نشست خیره شدم، کمال که متوجه‎‎‎‎‎‎‎ی نگاهم شد با بی‎‎‎‎‎‎‎حالی و لبخند کم‎‎‎‎‎‎‎‎‎جونی گفت:
- دخترجون بیشتر وقتی که توی هواپیما بودیم رو خوابیدی، چه‎‎‎‎‎‎طور الان بازهم خسته‎‎‎‎‎‎‎‎ای، من جای...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

حدوداً بعد از گذشت نیم‎‎‎‎‎‎‎ساعت که برای شکم گرسنه‎‎‎‎‎‎‎‎ی من به سختی گذشت صدای در واحدی که داخلش بودیم اومد، با هیجان به کمال نگاه کردم و با ذوقی که خودمم تعجب کردم رو به کمال گفتم:
- اگه اشتباه نکنم، بعد از نیم قرن پیتزاها رو آوردن.
کمال تک‎‎‎‎‎‎‎خنده‎‎‎‎‎‎ای کرد و زیر لب همون جور که داشت بلند می‌‎‎‎‎‎‎‎شد گفت:
- ای وای از تو، دختر شکمو.
با شنیدن حرفش لبخند غمگینی اومد روی لبام، شهاب و الکس هم دقیقاً مثل همین حرف رو بارها بهم زده بودن، حتی قشنگ یادمه شهاب یه‎‎‎‎‎‎‎بار با خنده رو بهم کرد و گفت:
- به خدا اگر یه روزی قحطی غذا بیاد، مثل زامبی منو به سیخ می‌‎‎‎‎‎‎کشی و خونسرد کبابم می‎‎‎‎‎‎کنی.
منم اولش یه دل سیر بهش می‎‎‎‎‎‎‎‎خندیدم و بعدش می‎‎‎‎‎‎گفتم:
- آخه مگه دیونه‎‎‎‎‎‎م، کی تو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

به پیتزای خودم اشاره کردم و با لبخند گفتم:
- من بیشتر از این نتونستم بخورم، اگه بازهم جا داری می‎‎‎‎‎‎‎تونی سهم منم بخوری آقا خرسه.
نگاهی به پیتزام انداخت و با خنده‎‎‎‎‎‎‎ای که داشت به زور کنترلش می‎‎‎‎‎‎کرد تا قهقه نزنه گفت:
- یه جوری تو گفتی که گرسنمه، من ترسیدم پیتزای منو بخوری، برای همین با سرعت خوردمش که!
نتونستم خنده‎‎‎‎‎‎‎مو نگه دارم و قهقه‎‎‎‎‎‎ای زدم و گفتم:
- واقعاً که بردیا.
کمال وقتی دید اسم شو گفتم لبخندش پاک شد و به‎‎‎‎‎‎‎جاش چشم‎‎‎‎‎‎‎هاش غمگین شد، یکم مکث کرد و با اکراره گفت:
- خوب بعد تمام این ماجراها می‎‎‎‎‎‎خوای که چیکار کنی، برنامه‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ت برای آینده چیه؟
منظورش رو به درستی متوجه نشدم؛ خم شدم و جعبه‎‎‎‎‎‎ی پیتزا رو گذاشتمش روی میز عسلی و گفتم:
- چه جور...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

کمال فهمید دستش که روی شونه‎‎‎‎‎‎هامه من معذبم برای همین دستش رو برداشت و با ملایمت گفت:
- ببین دختر عمه، قسم می‎‎‎‎‎‎‎‎‎خورم خوش‎‎‎‎‎حالت می‎‎‎‎‎کنم، کاری می‎‎‎‎‎کنم شهاب رو فراموش کنی.
- بردیا تو واقعاً مرد بزرگ و کاملی هستی، اماّ این منم که غیز از شهاب نمی‎‎‎‎‎‎تونم به مرد دیگه‎‎‎‎‎ای فکر کنم.
باورم نمی‎‎‎‎‎شه، کمال با بغض گفت:
- تو بهم یه فرصت بده، نه این‎‎‎‎‎که فراموشش کنی ولی باهم روی زخم‎‎‎‎‎‎‎های قلبت مرحم می‎‎‎‎‎‎ذاریم.
چشم‎‎‎‎‎‎هام می‎‎‎‎‎سوختن، سرم رو خم کردم و روی شونه‎‎‎‎‎های کمال گذاشتم، با ناامیدی که توی صدام بود گفتم:
- من عمری ندارم بردیا، چرا می‎‎‎‎‎خوای خودتو پا بند دختری بکنی که دیر یا زود می‎‎‎‎‎‎میره؟
- همه‎‎‎‎‎‎مون یه روزی می‎‎‎‎‎‎‎میریم، باید بهت یادآوری بکنم که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

قبل از این‎‎‎‎‎‎‎که برم سمت اتاق اول رفتم سمت آشپزخونه تا ببینم اگر چیزی پیدا میشه برای صبحانه آماده کنم، اول از همه رفتم سمت یخچال و درش رو باز کردم، برخلاف تصورم هرچیزی که لازم زندگی بود توی یخچال پیدا می‎‎‎‎‎شد، لبخندی زدم و در فریزر رو باز کردم، با دیدن گوشت‎‎‎‎‎های بسته بندی شده بیشتر خوش‎‎‎‎‎حال شدم، دیگه از خوردن فست‎‎‎‎‎فود و غذاهای ناشناخته‎‎‎‎‎‎ی اینجا بهتر بود، یک بسته گوشت چرخ کرده برداشتم که یخش باز بشه، دوباره در یخچال رو باز کردم، مواد پن‎‎‎‎‎‎‎کیک رو برداشتم و گذاشتم روی میز ناهار خوری، در کابینت‎‎‎‎‎‎‎‎هارو باز کردم و هرچیزی رو که نیاز داشتم برداشتم، خوب هرچی که باشه بهتر از بی‎‎‎‎‎کار نشستن و بدون گوشیه، یک‎‎‎‎‎‎‎ربعی طول کشید تا پن‎‎‎‎‎‎‎‎کیک ها آماده شد، با کمی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

کمال تک‎‎‎‎‎‎خنده‎‎‎‎‎ای کرد و گفت:
- راستی گرسنت نیست، بهتره بریم بیرون صبحانه بخوریم، آدرس بهترین صبحانه فروشی‎‎‎‎‎‎هارو نیلا برام فرستاد.
لبخند دندون نمایی زدم و گفتم:
- خوب از اون‎‎‎‎‎‎جا که معلومه، ذائقه‎‎‎‎‎‎‎ی بنده با غذاهایی خارجی خوب در نمیاد، حالا فرقی نداره چی باشه.
- باور کن الان مثل یه شیر زخمی گرسنمه، تایم این‎‎‎‎‎‎که بریم فروشگاه و وسایل صبحانه رو بخریم نداریم.
پشتم رو کردم به کمال و با مرموزی گفتم:
- اماّ آقا بردیا پارتی بزرگی داره؛ چون نیلا به فکر همه‎‎‎‎‎‎چی بوده.
دیگه واینستادم تا کمال حرفی بزنه، از اتاق بیرون اومدم و رفتم سمت آشپزخونه، از صدای قدم‎‎‎‎‎‎‎های کمال مشخص بود که اون‎‎‎‎‎‎هم داره پشت سرم میاد؛ کمال سوتی زد و با ذوق گفت:
- بابا دست خوش، ببینم جوجه تو از این...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

چند لقمه‎‎‎‎‎‎‎ای نون و پنیر خوردم، فلاکس رو برداشتم و برای خودم و کمال چایی ریختم، رو به کمال گفتم:
- شکر یا نبات؟
- خوب راستش هیچ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎کدام، ترجیح می‎‎‎‎‎‎دم چایی رو ساده بخورم.
بازهم غم لعنتی، همون سیاهی‎‎‎‎‎‎‎ای که حالا حالا نمی‎‎‎‎‎‎خواست دست از سر دلم برداره، با خاطره‎‎‎‎‎ای از شهاب باز حالم بد شد، خدای من مگه میشه من اون جفت چشم‎‎‎‎‎‎‎‎‎های کریستالی رو یادم بره، کمال چه‎‎‎‎‎قدر خوش‎‎‎‎‎خیال بود که با خودش گمان می‎‎‎‎‎کنه این قلب لعنتیه من می‎‎‎‎‎تونه از شهاب دست برداره؛ کمال متوجه‎‎‎‎‎‎ی حالم شد با مهربونی پرسید؟
- چیزی شده ملیکا، نکنه باز قلبت درد گرفته؟
به تلخیه سرنوشتم لبخند زدم و گفتم:
- این دردی که دارم میکشم، حتی از درد قلبمم بیشتره.
- ما می‎‎‎‎‎تونیم از پسش بر بیایم،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

سعی کردم که لبخند مهربونی بزنم، اماّ بیشتر دهنم کج شد تا این‎‎‎‎‎‎‎‎که شبیه به لبخند بشه؛ هردوی ما دیگه چیزی نگفتیم، من که حرفی برای زدن نداشتم، می‎‎‎‎‎‎ترسم حرفی بزنم بلکه کمال متوجه‎‎‎‎‎‎ی تصمیم پنهانی قلبم بشه، اماّ چیزی که خودمم نمی‌فهمم اینه که با این وجود که ‎‎‎‎‎‎می‎‎‎‎‎‎دونم تصمیمم چیه، دارم جوری رفتار می‎‎‎‎‎‎کنم که کمال به بودنم امیدوار بشه، خدای من گیج شدم، عقلم یه چیزی میگه ولی طبق معمول قلبم مخالف‎‎‎‎‎‎‎شو داد می‎‎‎‎‎‎زنه.
***
با هرقدم که به آسایشگاه نزدیک‎‎‎‎‎‎‎تر می‎‎‎‎‎‎شدیم قلبم بیشتر و بیشتر خودش رو به در و دیوار می‎‎‎‎‎‎‎کوبید، صورتم گر گرفته می‎‎‎‎‎تونم چهره‎‎‎‎‎مو به راحتی تصور کنم که تمام صورتم قرمز شده و هرکسی که منو ببینه به راحتی ترس و استرس توی وجودم رو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.