در حال تایپ رمان مارانا | ملیکا دانایی کاربر انجمن یک رمان

[Melikadanayii09]

_ آره حق با تو، اماّ از این که آنقدر خونسرد هستید اینه که منو می‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ترسونه، چون به قدری جفت‎‎‎‎‎‎‎تون رو می‎‎‎‎‎‎شناسم، قول دادید نمی‎‎‎‎‎‎کشیدش یا بلایی سرش نمیارید درست، اماّ این دلیل نمیشه که بلایی سرش نیارید از هزار تا مردن بدتر.
الکس دستشو گذاشت روی ران پای دافنه و با لحن مهربونی گفت:
- دافنه حق با شهابه، قرار نیست اتفاقی بیافته، خواهش می‎‎‎‎‎کنم این بحث رو تمومش کن.
دافنه از حرص شده بود مثل لبو ولی با حرف الکس سکوت کرد و چیزی نگفت، الکس سرش رو طرف فاطیما و آنجلا کرد و با قاطعیت گفت:
- بعد از شام با شما دونفر به همراه شهاب و محسن، توی اتاق مخصوص کار دارم.
از شنیدن اتاق مخصوص زیاد تعجب نکردم، الکس دقیقاً برعکس من بود، من زیاد از این قایم موشک بازی ها خوشم نمی‎‎‎‎‎‎اومد و کل...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

الکس قهقه‎‎‎‎‎‎ای زد و رو به آنجلا گفت:
- نظرت اینه، بریم پیک‎‎‎‎‎نیک مامان؟
آنجلا اخم ریزی کرد و با غرور گفت:
- آره دقیقاً منظورم همین بود، مشکلی داری؟
الکس دوتا دست‎‎‎‎‎‎هاشو به نشانه‎‎‎‎‎‎‎ی تسلیم بالا آورد و با خنده گفت:
- نه مادر من، بنده غلط کنم مشکلی داشته باشم.
آنجلا پشت‎‎‎‎‎‎چشمی نازک کرد و گفت:
- خوب پس برنامه ریزی پیک‎‎‎‎‎نیک فردامون با من، قراره بعد از این همه مدت طولانی یکم بهمون خوش بگذره.
لرزش گوشیم رو توی جیب شلوارم حس کردم، گوشی‎‎‎‎‎‎‎مو از توی شلوارم در آوردم و نگاهی به صفحه‎‎‎‎‎‎اش انداختم، مادرم بود که داشت تماس می‎‎‎‎‎‎گرفت، از روی مبل بلند شدم و رو به جمع کردم و زیر لب گفتم:
- شما صحبت کنید منم چند دقیقه دیگه بر می‎‎‎‎‎گردم.
الکس خیلی زود پرسش‎‎‎‎‎گرانه گفت:
- چیزی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Melikadanayii09]

تک خنده‎‎‎‎‎‎‎ای کردم، سمت راست حیاط یه میز و چندتا صندلی بود، راهم رو کج کردم و رفتم سمت میز و صندلی‎‎‎‎‎ها.
- آره هم‎‎‎‎‎دیگه رو دیدیم.
یکی از صندلی‎‎‎‎‎‎هارو عقب کشیدم و نشستم، مامان با لحنی که همیشه‎‎‎‎‎ی خدا آروم بود گفت:
- همه چی رو مو به مو بهش گفتم، باور کن پسرم بر خلاف اون چیزی که بهت قول داده بودم، خیلی دلم برای وطنم و همون شخص که تو بهتر از من می‎‎‎‎‎‎دونی تنگ شده.
دلم برای این همه زجری که مادرم طی این چندسال کشیده بود به درد اومد، من چه‎‎‎‎‎‎‎‎‎قدر احمق و خودخواه بودم که نزاشتم این همه مدت مادرم طعم زندگی رو بچشه، اماّ الان عوض شدم و تمام تلاشم رو برای خوش‎‎‎‎‎بختیش می‎‎‎‎‎‎‎کنم؛ با شیطنت گفتم:
- می‎‎‎‎‎‎دونستی فردا قراره باهاش بریم پیک‎‎‎‎‎‎‎‎نیک؟
مامان خنده‎‎‎‎‎‎ای کرد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.