برگزیده رمان مخاطب | دلناز نیازی(ترانه) کاربر انجمن یک رمان

DELNAZ_N (TARANEH) · 25/3/21

کد رمان: 3893
ناظر: Abra_.
تگ: برگزیده

با تشکر از آرزوی مهربونم برای طراحی جلد:
Arezoo.Tavakoli

خلاصه:‌
ما گناه را نمی‌بینیم، مگر آن‌که زنی مرتکب آن شود.
"غاده السمان"
همگی چشم‌هایشان را می‌بندند و بی‌محابا از خدای بالا سَرشان، داوری می‌کنند. انگُشت افتراء* به سوی دخترک عفیف* داستان رها می‌کنند و او را متّهم می‌نامند و چه دشوار است زمانی که پدر، به فرزندی که از گوشت و...

Łacrîmosã · 26/3/21

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

[COLOR=rgb(184, 49...

DELNAZ_N (TARANEH) · 26/3/21

مقدمه:
مخاطب بعضی حرف‌ها گوش‌ها نیستند،
قلب است. اگر نشنید، اصرار بی‌فایده‌ست...!

زن که باشی...مهربانی‌ات دست خودت نیست! خوب می‌شوی، حتی با آنان که چندان با تو خوب نبوده‌اند؛ دل رحم می‌شوی، حتی در مقابل آن‌هایی که چندان به تو رحمی نداشته‌اند!
"زن که باشی"
درباره‌ات قضاوت می‌کنند؛ درباره لبخندی که بی‌ریا نثار هر احمقی کردی! درباره تار‌های موهایت...که بی‌خیال از نگاه شک‌آلوده احمق‌ها از روسری بیرون ریخته‌اند. درباره روحت، جسمت، تو و زن بودنت؛
عشقت، قضاوت می‌کنند...!
"فروغ فرخ زاد"

DELNAZ_N (TARANEH) · 26/3/21

فصل اوّل:
انزجار

کفش‌های پاشنه بلند سپید رنگ عروسی‌اش را از پاهای ظریف و دخترانه‌اش در آورد و پس از جمع کردن دامن سیم‌گون لباس عروس، با قدرت بیشتری دوید. باران با شدّت می‌بارید. آرایشِ منحوس رخساره‌اش بهم ریخته بود و موهایی که به طرز زیبایی آماده شده بود به تورِ چرندِ سپید رنگ، متصل بود. آسمان غُرش می‌کرد و تنِ نحیفِ او را بیشتر می‌لرزاند! شده بود همانند آواره‌ها، هِی از آن کوچه به کوچه دیگری! تنها روشنایی کوچه‌ها و خیابان‌ها، تیر‌های چراغ برقی بود که از خودش نورِ زرد و نارنجی رنگ تولید می‌کرد. پاهای برهنه‌اش روی سنگ ریزه‌های زمین با شتاب می‌دویدند. شیشه خرده‌ها و خاک‌روبه‌های روی زمین در پاهایش فرو می‌رفتند؛ امّا گویی صدایش در گلو...

DELNAZ_N (TARANEH) · 28/3/21

لبخند نفرت‌باری زد و از رویِ مُبلِ سلطنتی قرمز رنگی که نشسته بود بلند شد و به طَرفِ دخترکی که بی‌حال و بی‌جان، روی زمین اُفتاده بود قدم برداشت. مقابلش ایستاد و هر دو دَستش را به پُشتش بُرد و در هم قلاب کرد.
- به من میگن مالک دختر جون، مالکِ سالاری! از مادر زاییده نشده کسی که بخواد من و دور بزنه. حالا تو یه الف بچّه، من و سَرِ سفره عقد قال می‌ذاری؟
چشم‌های مخمور از خوابش را به اجبار باز نگه داشته بود. خود را عقب کشید و با گُستاخی در چشم‌های نافذِ چمنی رنگ و خوف‌ناکش خیره شد و با لَحنی که سعی می‌کرد، هیچ‌گونه ضعفی را دارا نباشد خطاب به او گفت:
- دلیلی واضح‌تر این‌که‌ ازت خوشم نمی‌یاد. آقایِ مالکِ سالاری؟
بر خلافِ آن‌که تصّورمی‌کرد حال آن خویِ...

DELNAZ_N (TARANEH) · 29/3/21

از پُشت ‌میز سیاه رنگ اداری بلند شد و خطاب به رفیق و چندین و چند ساله‌اش گفت:
آراد: آرمین بسه! تا کِی می‌خوای مثل این افسرده‌ها به قابِ عکسِ دلارا و فیلم و عکس‌هاتون نگاه کنی؟
پوزخند کوچکی گوشه لبش جا خشک کرد و از رویِ مُبلِ سه نفره چرمِ قهوه‌ای رنگِ شرکتِ آراد بلند شد.
- فکر نکنم بهت اجازه داده باشم تو کارام دخالت کنی! درسته آراد؟
نفس عمیقی کشید و بازدمش را کلافه خارج کرد. به سَمتِ پنجره سَراسری اتاق رفت و به ساختمان‌های مسکونی و شهر پُر دود و دَم تهران خیره شد و زیرِ لب غُرید:
- مرتیکه غد!
اعتنایی نکرد و به سَمتِ دَر پا تند کرد که با صدای آراد سَر جایش ایستاد.
- داداش، من به خاطرِ خودت میگم. داری از بین میری. این عشقِ مسخره رو تمومش کن!
پلک‌هایش...

DELNAZ_N (TARANEH) · 31/3/21

نگاهی به دخترک درون آیینه کرد. چشم‌هایش به طور ماهرانه‌ای نقاشی شده بودند. سیمای دخترانه‌اش حال همگون به زن‌ها شده بود و لب‌هایش همانند خون! گویی سُربی سُرخ رنگ بر روی آن‌ها کشیده شده بود.
پوزخند کوچکی کنار لبش جا خشک کرد و خط موربی را بر روی گونه‌ش کاشت. از چهره خنده‌آوری که برایش درست کرده بودند، کراهت داشت. اویی که تا به حال نگذاشته بود بی‌گانه، تاری از موهایی که از کودکی پروردگار به آن‌ها پیچ و تابی زیبا داده بود را ببیند حال پیراهن کوتَه قدی را بر تن کرده و زینتی غلیظ بر رخساره داشت.
دیده از سیمای غرق نقاشی‌اش در آیینه گرفت و سَر به گریبان روی مُبل‌های نیلگون اتاقِ پنجاه متری‌ای که درونش جای‌گیر بود، نشست. از آشفتگی سَرِ اَنگشت‌هایش یخ زده بود...

DELNAZ_N (TARANEH) · 2/4/21

متحیر دَست‌هایش را به دیوار بند کرد و آرام لب زد:
- دِلی!
"فلش بک"
با کِشِ موی پاپیونی شکل، گیسوانش را جمع کرد و بالای سَرَش بَست. گُلِ سَرِ ستِ کِش هم به روی زلفانش زد و پس از سَر کردنِ شالِ لیمویی رنگ و برداشتنِ چادُرَش از خانه خارج شد. با دیدنِ سَمَندِ سیَه رنگی که تنها می‌توانست متعلق به آرمین باشد، تبسمی کرد. درب شاگرد ماشین را برگشود و سَوار بر اتومبیلی که او، آن را اسب سیَه رنگ آرمین می‌نامید شد. با نشستنش درون ماشین، آرمین چشم از تلفُنش گرفت و لبخند بر لب به او خیره شد.
- بالأخره تشریف آوردین؟
پلک‌هایش را چندین ‌بار با کرشمه بر هم زد:
- بله!
تَک خنده‌ای کرد و آرنجش را به شیشه پنجره تکیه داد.
- این بله بمونه واسه شب.
چادُرش را بر سَرش مرتب...

DELNAZ_N (TARANEH) · 5/4/21

خشم‌آلود بازویش را در دَست گرفت و از رویِ تخت بلندش کرد. پذیرش آن‌که پس از گذشته سه سال او را در هم‌چون جایی بیابد، عذابش می‌داد.
- این‌جا چه غلطی می‌کنی؟
دلارا که گویی از اعجابی که درونش دَست و پا میزد خارج شده بود، آژنگی میان ابروانش نشست و شروع به تقلا کرد.
- دخترای دیگه این‌جا چی‌کار می‌کردن؟
اعتنایی به تقلا‌هایش نکرد و کشان‌کشان او را از اتاق بیرون بُرد و در همان حال گفت:
- کی فرستادت این‌جا؟
فریادش در گلو حبس شد. دَستش را به چهارچوبِ دَر بَند کرد وگفت:
- صبر کن. لباسم مناسب نیست!
با این حرف، سَرِ آرمین به سَمتِ او چرخید. با نگرش پیراهن سرخی که بر تنِ او بود خشمگین پنجه‌هایش گره خوردند و زیرِ لب، لعنتی‌ای نثارِ روحِ شخصی که باعث و بانی این...

DELNAZ_N (TARANEH) · 9/4/21

دَست‌هایش از گرداگرد بازوان دخترک آزاد شد. تنفر! تنها معنایی‌ست که این حرف دارا بود. پلک‌هایش را مستحکم بر روی هم فشرد. پلک از دیده باز کرد و با دشوار‌ترین جمله رو به دلارای نُوین لب باز کرد.
- ازم متنفری؟
سَری تکان داد و نرمش ‌ناپذیر، با بی‌رحمی گفت:
- تنفر واسه یه لحظه‌ست. حالم ازت بهم می‌خوره!
گذشته، مُدام در ذهن دلارا ورق می‌خورد. تمامی حوادثی که تنها باعت و بانی‌اش آرمین بود... .
به نقطه‌ای از سالُن خیره شد. غرق در افکار پریشانش، ناخودآگاه جملاتی را بر زبان آورد:
- جای خالی آدما...اوّلش ترسناکه! بعدش غمگین، بعدش عادت، بعدش لذّت از تنهاییت...! و اون وقته که دیگه بعدش اصلاً برات بود و نبودِ فرد مقابلت مهم نیست!
آتش زد به رویا‌هایی که آرمین بعد...

برگزیده رمان مخاطب | دلناز نیازی(ترانه) کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

Łacrîmosã

ارشد بازنشسته + نویسنده افتخاری

امضا : Łacrîmosã

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

DELNAZ_N (TARANEH)

مدیر آزمایشی ادبیات

امضا : DELNAZ_N (TARANEH)

موضوعات مشابه