روی سایت دلنوشته احساس بی قرار من | mahdiye.ahm کاربر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

من اگر از خاک سر بلند کنم باز هم تو را نمیبینم تو اگر در گورستان باز هم با شاخه گلی سر مزارم باشی تورا نمیبینم
میخندم به التماس هایت مانند خودت که مرا مسخره دلبر بی دلت کردی میخندم
فقط میپرسم آیا میارزید مرا از عشق حود به گور بسپری و حال برای بخشش به سراغم بیایی

 

[مهدیه احمدی]

باید به عشقت بگوبی چطوری دلبر مردم
تو به دلبری برس و من به زجه زدن
میدانم حسرت به دل مانده ای تا جوابت را بدهم
مانند خودم که حسرت آن لبخند قشنگت به دلم ماند که دوباره ببینمت
لبخندی که قول داده بودی جز من هیچ کس نبیند روی صورتت
آه، ای وای که چه زود حسرت به دلت ماند که چشمان بی اشک مرا یا شاید آنقدر حسرت به دل مانده ای که چشمان اشک بارمم بطلبی

 

[مهدیه احمدی]

کنار گورستان با پاهای برهنه و پیراهنی سفید به تن که دنباله اش خاک قبر های دیگر را جارو میکند قدم میزنم...
تعجب نکن آری همان پیراهن است که قرار بود بپوشم روز عروسی کنار تو قدم بزنم
حال ایراد ندارد قبول است تنها پوشیدم این وصیت خودم بود که قبل از دفن من مرا با لباس عروس به خاک بسپارند
تا من عروس خاک شوم نه عروس مردم .....

 

[مهدیه احمدی]

عروس خاک بودن لذتی ندارد چون عشقی ندارد
عروس خاک شدن تنها چیزی که دارد این هست آرزو به دل نماندی تا لباست را با عشق بپوشی
آری برای خاک پوشیدن همانند برای تو پوشیدن عشق دارد
چون برای دیگری نپوشیدم و آرزویش را به دل عاشق دل باخته ام گذاشتم

 

[مهدیه احمدی]

شاخه گلی که در دستت داری زمین بگذار نوشته روی قبر من حرف دلم به توست آن را بخوان بلند بخوان
بارها و بارها بخوان تا هیچ وقت از یاد نبری
تا شود ورد زبانت، تا بفهمی عمق درد من چقدر بوده
تا تو تنهایی مرا درک کنی
این جمله را قبل مرگم گفتم تا بنویسند رو قبر من برای تو
"تو نیامدی مرا خاک با خورد برد
شدم هم آعوش خاک سرد
آعوش گرم تو قسمت من نبود
دلم جایی را تا ابد می خواست
اما تو دلت مرا نخواست
من به جایی که مرا خواند رفتم
من به آغوش سرد خاک از دوری تو پناه بردم"

 

[مهدیه احمدی]

کشیده شدن دلم تنها سمت تو خواست من نه، خواست دلم بود
آن زمان کذشت که دلم رام نگاه سرکش تو بود
گذشته ها گذشته حال دلم که هیچ حتی خاطراتتم از با تو بودن پاک شده کنار من فقط خاک هست و بوی خاک نم زده را وقتی میفهمم که می آیی و خاک قبرم را میشویی امت دلم نمی لرزد که آمدی فقط لبخندی می زنم چون تمام حرفهای دل بی قرار من درست بود
چشم های اشک بار تو نشان از حواب های آشفته توست که من در خوابت هستم

 

[مهدیه احمدی]

پایانش خوش بود اما برای من اولش دلگیر آنهم برای من تو برعکس خوش بودی حال نگران
حالمان برعکس هم من الان احساس آرام دارم تو تو بی قرار من در دل خاکم و تو بیرون خاک
ببین چه حس بدیست احساس بی قرار .......

 

[فرزانه رجبی]

مشاهده فایل‌پیوست 74356

نویسنده گرامی:
اثر شما به فایل صوتی تبدیل شد​