در حال تایپ رمان نوای قلبم | الهه پورعلی کاربر انجمن یک رمان

[الهه پورعلی]

دل رو زدم به دریا و با اون دست زخمی گیتار رو دستم گرفتم.
کوکش کردم و با یاد نوا شروع کردم با احساس خوندن.
آهنگ که تموم شد همه کف زدن و کلی از صدام تعریف کردن، همه می‌فهمیدن که با عشق خوندم واسه همین یه جور خاصی نگاهم می‌کردن.
شروع کردیم به بریدن کیک و تقسیمش.
حالم خیلی بد بود.
من آدم مزخرف و بی‌رحمی بودم که ولش کردم اما اون هم بدجور بی‌رحمی کرد و رفت.
نگفت شاید این دیوونه دلش پیشش گیر کرده باشه؟
نگفت نمی‌تونه بدون اون زندگی بکنه.
نگفت تنهایی براش تولد می‌گیره.
تکه‌ای کیک گذاشتم دهنم، حتی کیک هم به دهنم عین زهر بود.
همون یه تیکه شد و دیگه نتونستم بخورم.
بچه‌ها فشفشه‌ها رو روشن کردن و جشنی گرفتن که اگه نوا بود واقعاً کیف می‌کرد.
حتی یکیشون هم نگفت این چه دیوونه بازی‌ایه!
نگفتن این چه جشنیه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[الهه پورعلی]

با سرعت هرچه تمام‌تر حرکت کردم.
مقصدی نداشتم اما داشتم با سرعت نور می‌رفتم، از شدت ناراحتی دندونم رو به هم میساییدم و چشم‌هامو هی می‌بستم.
خدایا من تاکی باید آواره کوچه خیابون می‌شدم.
به سرم زد برم پیش شکیب، یکی از بچه های باحال و مشتیمون بود، کارش خلاف بود اما الان به درد من خیلی می‌خورد.
زمان‌ مهمونی‌های خیلی گنده کارمون بهش می‌افتاد اما الان هم خوب بود برام.
سرخوش از افکارم برای لحظات رو به رو مسیرم رو تغییر دادم و به سمت خونه‌ش رفتم.
خونه که چه عرض کنم مکانی بود برای همه مرد‌های بی‌اعصاب که داخلش جمع می‌شدن و سعی می‌کردن چند ساعتی از زندگی سختشوت فاصله بگیرن.
خیلی وقت بود که پیشش نرفته بودم، هر بار امیر می‌فهمید، قاطی می‌کرد و نمی‌گذاشت برم.
اما الان که امیر پیشم نبود.
باید...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.