در حال تایپ رمان کالیدور | معصومه کاربر انجمن یک رمان

[Masoome.e]

نامور از دریا نفرت داشت... از این صخره و واقعیتش و بیزار بود! و این بیزاری آن دم خود را نشان داد که به تلافیِ دو روز شکنجه‌ای که زورِ درآوردنِ صدایش را حتی برای ناله‌ای دردمند و کم جان نداشت، از دردِ آنچه می‌کشید صدای فریادش را چنان به عرش رساند که لرزی به تنِ درخشانِ ستاره‌ها افتاد و امواجِ پریشانِ دریا هم هراسان‌تر شدند! فریادِ نامور را فقط هلالِ درخشنده‌ی ماه شنوا بود و تنهایی‌اش را شاهد! ماهی که در گوشه‌ی دیگر از پشتِ پنجره‌ای سراسری درخشید، همانجا که آرام مقابلِ مبلِ اِل شکل، چرم و سفید اندکی کمر خم کرده رو به میزِ گرد و شیشه‌ایِ مقابلش، لب به دندان گزید، سُر خوردنِ طره موهای مشکی و صافی که دو طرفِ رُخش را قاب گرفته بودند روی شانه‌های پوشیده با بلوزِ آستین کلوش و یقه گردِ آبی روشنی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Masoome.e]

از ردِ خونِ نشسته بر زمین بود که اشکِ آسمان درآمده، می‌بارید و گونه‌ی زمین را تر می‌کرد؛ اما این ردِ خون پاک نمی‌شد! صداهایی اکو مانند در فضا می‌پیچید و شبیه بود به فریادهای دو نفر. زمینِ نم گرفته جامه‌ی عزا به تن کرد، سایه‌ی ابرهای تیره به رویش افتاد و اطاعت کرده از فرمانِ گریانِ آسمان و عزادار شد. رعدی قلبِ آسمان را شکافت؛ اما جان از این فریادها گرفت؟ نه! از آسمان که گذشت، وصل شدن به زمین دو نفری را نشسته بر آن نشان می‌داد، یک مرد و یک زن که فریادهایشان گوش از زمین و زمان کر کرده بود، رعد و برقی دیگر زد و تصویری درونِ ماشین پدید آمد که مرد آشفته حال پشتِ فرمان بود و هرچه پدالِ گاز را می‌فشرد انگار بر سرعتش افزوده نمی‌شد که نمی‌شد! نگاهش با چشمانی که طرحِ دریایی طوفان‌زده و خروشان را به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.