شعر مجموعه اشعار در آسمان این دیار ویرانگی می‌رقصد | محدثه رستگار کاربر انجمن یک رمان

[AROOS MORDE]

«به نام خدا»

نام مجموعه اشعار: در آسمان این دیار ویرانگی می‌رقصد
نام شاعر: محدثه رستگار.
قالب: قطعه.

***

مقدمه؛

ویرانه‌ی شهر دل من
مثال یک افسانه بود

خموش گشت دیاری که
سرشار از ترانه بود

زمانی زمستان نگاهم
سرزمین لیلی دلداده بود

مخروبه‌ی این دل خونین
روزی قصر یک شهزاده بود

رفتنش را نگاه می‌کردم
التماسی که بدون واژه بود

دلم ز کبریت‌‌های آشِنا
همیشه در حصار شعله بود

زمانی که رسیدم به خِرَد
احساسم تکه شده از گلوله بود​

 

[Kalŏn]

•| بسم رب العشق |•

ضمن عرض سلام و خوش آمد خدمت شما شاعر محترم؛ لطفاً قبل از شروع تایپ مجموعه اشعار خود، قوانین بخش را مطالعه کنید.
"قوانین بخش اشعار کاربران"
***
پس از ارسال بیست پست در دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست نقد بدهید و از دیدگاه دیگر کاربران درباره اشعارتان، آگاه شوید.
"تاپیك درخواست نقد و بررسی اشعار"
***
پس از گذشت بیست پست از دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست تگ دهید و از کیفیت اشعار خود آگاه شوید....​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[AROOS MORDE]

بخت شیرین دل من
گم شده در خاطره‌هاست

بغضِ نفس‌گاهم ابدی
لبخند از لبان من جداست

یادآوری می‌کُشد هردم مرا
نمکِ روی تمام زخم‌هاست

مگر می‌‌‌تواند تسکین یابد؟
قلبی که سرای رنج‌هاست

من، حسرت به‌دوش عالمم
بُطنم گورستانی از آرزوهاست

گریه‌ها در سینه‌ام حبس شدند
کمرم خم شده از خنجرهاست​

 

[AROOS MORDE]

این‌جا آبادی‌ ویرانه‌ای‌ست
مملو از بغض‌های بی‌شمار

این‌جا گورستان کهنی‌ست
مزار آن همه قول و قرار

عهدهای پر مهر دروغ!
خانه‌‌ای‌ست ز غم‌ها سرشار

آبشار درد این‌جا جاری‌ست
این‌جا شهری‌ست به نام دل‌فگار

جنازه‌‌ای اسیر آخرین نفس‌
در این وادی سرد بی‌بهار

جنازه کم‌کم جان می‌دهد
این شهر برایش گشته داغ‌دار

مُردم به همراه آرزوهایم
آری! کالبد من است این دیار​

 

[AROOS MORDE]

در هر کجای تقدیرم
تنها، بی‌وفایی بود

گریه‌های خاموشم
ز اندوه شیدایی بود

هر آرزوی قلب من
واقعه‌ی رسوایی بود

سرگذشت زیستنم
هم‌خانه‌ی تنهایی بود

وادی ویران بُطن من
روزی پر از زیبایی بود

هرچه را دوست داشتم
حکمتش در رهایی بود​

 

[AROOS MORDE]

در این آبادی ویران
طوفانی از راه رسید

وادی این دل خونین
اندوه زمستان‌ها کشید

بغض‌‌ دیرین نیمه‌شب
آخرش نفس‌گاهم را برید

کبوتر سعادت پر زد و
تا ابد از بام خانه‌ دلم پرید

هر آرزویی که در سینه بود
خنجری شد و قلبم را درید​

 

[AROOS MORDE]

انقدر خنجر خوردم از پشت
که درد رسید به استخوانم

پشت لبخند خویش
ویرانه‌ای در گوشه‌ جهانم

هنوز هم نفس می‌کشم اما
نمی‌توانم خود را زنده بخوانم

دلم اسیر یوسف‌رویی گشت
ز غم عشقش تا همیشه پریشانم

یا رب تو که خود آگاه بودی
که من به وصال او ناتوانم

پس چرا و به چه حکمت
عشقش را انداختی به جانم

برای هربار دل‌بستن‌ خویش
به اندازه‌ قرن‌ها پشیمانم

انقدر بغض درون گلو دارم
که به یغما رفته تمام تاب و توانم

دگر هرگز آرزویی ندارم
فقط مرا از این دنیا برهانم​