مشاعره مشاعره‌ی واژه نما

[PANIZ KARIMI]

چشم
بیماری چشمان تو بیمارم کرد
در دام غم و غصه گرفتارم کرد
یک روز امید زندگی داد به من
روز دگر از زمانه بیزارم کرد

زمانه

زمانه کیفر بیداد سخت خواهد داد
سزای رستم بد روز مرگِ سهراب است

 

[Farnazsh]

زمانه

زمانه کیفر بیداد سخت خواهد داد
سزای رستم بد روز مرگِ سهراب است

مرگ

مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است
در قفس با دوست مردن از جدایی بهتر است

 

[PANIZ KARIMI]

قفس

شنیده‌ام ز پنجره سراغ من گرفته‌ای
هنوز مثل قاصدک میان کوچه پر‌پرم
گلایه از قفس کمی... کمی عجیب می‌رسد
خودم قفس خریده‌ام برای این کبوترم

مرگ

مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است
در قفس با دوست مردن از جدایی بهتر است

 

[Farnazsh]

قفس

شنیده‌ام ز پنجره سراغ من گرفته‌ای
هنوز مثل قاصدک میان کوچه پر‌پرم
گلایه از قفس کمی... کمی عجیب می‌رسد
خودم قفس خریده‌ام برای این کبوترم

کبوتر

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه ی بامی که پریدیم، پریدیم

 

[PANIZ KARIMI]

کبوتر

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه ی بامی که پریدیم، پریدیم

کبوتر

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد،
چو کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی،
من نه رمیدم نه گسستم
باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم همه‌جا گشتم و گشتم

 

[Farnazsh]

کبوتر

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد،
چو کبوتر ل**ب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی،
من نه رمیدم نه گسستم
باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم همه‌جا گشتم و گشتم

روز

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار اخر شد 《حافظ》

 

[PANIZ KARIMI]

روز

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار اخر شد 《حافظ》

اختر

گذشتی تیز گام ای اختر صبح
مگر از خواب ما بیزار رفتی
من از ناآگهی گم کرده راهم
تو بیدار آمدی بیدار رفتی

 

[Farnazsh]

اختر

گذشتی تیز گام ای اختر صبح
مگر از خواب ما بیزار رفتی
من از ناآگهی گم کرده راهم
تو بیدار آمدی بیدار رفتی

صبح

چیزی به صبح نمانده برخیز که صبح
در مطلع لبخند سحرخیزان است

 

[ستین؛]

اختر

گذشتی تیز گام ای اختر صبح
مگر از خواب ما بیزار رفتی
من از ناآگهی گم کرده راهم
تو بیدار آمدی بیدار رفتی

خواب
شیشه‌ی پنجره را باران شست
از دل من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
می‌پرد مرغ نگاهم تا دور...
و ای باران... باران
پر مرغان نگاهم را شست
خواب رویای فراموشی‌هاست
خواب را دریابم
که در آن دولت خاموشی‌هاست... .

 

[PANIZ KARIMI]

صبح

چیزی به صبح نمانده برخیز که صبح
در مطلع لبخند سحرخیزان است

صبح

دوباره از دل شب صبح بی‌مثال زده
دوباره لشکر ممکن به این محال زده
به غم خبر بده میلاد شوق نزدیک است
که خواجه نیت‌ خوش کرده، نیک فال زده