مشاعره مشاعره‌ی واژه نما

[Farnazsh]

صبح

دوباره از دل شب صبح بی‌مثال زده
دوباره لشکر ممکن به این محال زده
به غم خبر بده میلاد شوق نزدیک است
که خواجه نیت‌ خوش کرده، نیک فال زده

فال

حافظ کجای کاری؟ فالت غلط در آمد
گفتی غمت سر آید، این عمر هم سرآمد

 

[PANIZ KARIMI]

فال

حافظ کجای کاری؟ فالت غلط در آمد
گفتی غمت سر آید، این عمر هم سرآمد

حافظ

از دست رفته بود وجود ضعیف من
صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باز
حافظ نهادِ نیک تو کامت برآورد
جان‌ها فدای مردم نیکونهاد باد

 

[_ماه_]

فال

حافظ کجای کاری؟ فالت غلط در آمد
گفتی غمت سر آید، این عمر هم سرآمد

غلط
همچو وحشی رفت جانم درهوایش حیف ، حیف
خو گرفتم با جفای او غلط کردم ، غلط

 

[_ماه_]

حافظ

از دست رفته بود وجود ضعیف من
صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باز
حافظ نهادِ نیک تو کامت برآورد
جان‌ها فدای مردم نیکونهاد باد

من
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ، ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ، ﺩﻝ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ

 

[Farnazsh]

من
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ، ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ، ﺩﻝ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ

دل

دل در گِروش باشد و وصفش نتوانی
لعنت به من و زندگی و عشق جوانی

 

[PANIZ KARIMI]

دل

دل در گِروش باشد و وصفش نتوانی
لعنت به من و زندگی و عشق جوانی

وصف

شاعری هستم ردیفش را به اخمت بسته است
عین لبخندی که در دیوانه پیدا می‌کنی
وصف اخمت گفتن‌م طعم جنون دارد ولی
ربط این دیوانگی‌ها را تو معنا می‌کنی

 

[_ماه_]

وصف

شاعری هستم ردیفش را به اخمت بسته است
عین لبخندی که در دیوانه پیدا می‌کنی
وصف اخمت گفتن‌م طعم جنون دارد ولی
ربط این دیوانگی‌ها را تو معنا می‌کنی

جنون
جنون و عقل مکرر شده است، راه دگر
میان عقل و جنون اختیار باید کرد
ز دوستان موافق جدا شدن سخت است
مشایعت به نسیم بهار باید کرد

 

[PANIZ KARIMI]

جنون
جنون و عقل مکرر شده است، راه دگر
میان عقل و جنون اختیار باید کرد
ز دوستان موافق جدا شدن سخت است
مشایعت به نسیم بهار باید کرد

بهار

ای دیر یافته
با تو سخن می‌گویم
به سان ابر که با توفان
به سان علف که با صحرا
به سان باران که با دریا
به سان پرنده که با بهار
به سان درخت که با جنگل
سخن می‌گوید

 

[_ماه_]

بهار

ای دیر یافته
با تو سخن می‌گویم
به سان ابر که با توفان
به سان علف که با صحرا
به سان باران که با دریا
به سان پرنده که با بهار
به سان درخت که با جنگل
سخن می‌گوید

باران
اشک و باران با هم از روی نگاهش می‌چکند
او سرش را می‌برد پایین... خیابانِ شلوغ
عابران مانند باران در زمین گم می‌شوند
او فقط می‌ماند و چندین خیابانِ شلوغ
او فقط می‌ماند و دنیایی از دلواپسی
با غمی بر شانه اش سنگین... خیابانِ شلوغ

 

[Farnazsh]

باران
اشک و باران با هم از روی نگاهش می‌چکند
او سرش را می‌برد پایین... خیابانِ شلوغ
عابران مانند باران در زمین گم می‌شوند
او فقط می‌ماند و چندین خیابانِ شلوغ
او فقط می‌ماند و دنیایی از دلواپسی
با غمی بر شانه اش سنگین... خیابانِ شلوغ

باران

بی رحم ترین قطعه پاییز چنین است
باران بزند شعر بیاید تو نباشی