مشاعره مشاعره‌ی واژه نما

[بَهآرنارنج]

سرشک
ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند

دستخوش جفا مکن آب رخم که فیض ابر
بی مدد سرشک من در عدن نمی‌کند

آب

صبح چون گلشن جمال تو دید
بر عروسان بوستان خندید
نام لعلت چو بر زبان راندم
از لبم آب زندگانی بچکید

 

[m.sina]

آب

صبح چون گلشن جمال تو دید
بر عروسان بوستان خندید
نام لعلت چو بر زبان راندم
از لبم آب زندگانی بچکید

گلشن
آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم
در چشم م**س.ت من نگر کز کوی خمار آمدم

سرمایه مستی منم هم دایه هستی منم
بالا منم پستی منم چون چرخ دوار آمدم

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[بَهآرنارنج]

گلشن
آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم
در چشم م**س.ت من نگر کز کوی خمار آمدم

سرمایه مستی منم هم دایه هستی منم
بالا منم پستی منم چون چرخ دوار آمدم

سرمایه

سرمایۀ دل نیست به جز اشک و به جز آه
پس دستِ‌ کم این آب و هوا را نفروشید

در دست خدا آینه‌ای جز دل ما نیست
آیینه شمایید، شما را نفروشید

 

[m.sina]

سرمایه

سرمایۀ دل نیست به جز اشک و به جز آه
پس دستِ‌ کم این آب و هوا را نفروشید

در دست خدا آینه‌ای جز دل ما نیست
آیینه شمایید، شما را نفروشید

اشک
فریاد که جز اشک شب و آه سحرگاه

اندر سفر عشق، مرا همسفری نیست

 

[بَهآرنارنج]

اشک
فریاد که جز اشک شب و آه سحرگاه

اندر سفر عشق، مرا همسفری نیست

عشق

آن را که در جان عشقی نباشد
دل بر کن از وی کو جان ندارد

ذوق فقیران خاقان نیابد
عیش گدایان سلطان ندارد​

 

[m.sina]

عشق

آن را که در جان عشقی نباشد
دل بر کن از وی کو جان ندارد

ذوق فقیران خاقان نیابد
عیش گدایان سلطان ندارد​

جان

جان و دلم از عشقت ناشاد و حزین بادا
غمناک چه می‌خواهی ما را تو چنین بادا

 

[بَهآرنارنج]

جان

جان و دلم از عشقت ناشاد و حزین بادا
غمناک چه می‌خواهی ما را تو چنین بادا

حزین

حزين از چرخشِ چرخِ زمانه و
روزگارى كه سخت ميچرخد و گاه
نميچرخد و گاهى له ميكند هر
چيزى كه در آن گرفتار ميشود​

 

[m.sina]

حزین

حزين از چرخشِ چرخِ زمانه و
روزگارى كه سخت ميچرخد و گاه
نميچرخد و گاهى له ميكند هر
چيزى كه در آن گرفتار ميشود​

زمانه

کوتاه کند زمانه این دمدمه را
وز هم بدرد گرگ فنا این رمه را
اندر سر هر کسی غروریست ولی
سیل اجل قفا زند این همه را

 

[Nazanin_N]

زمانه

کوتاه کند زمانه این دمدمه را
وز هم بدرد گرگ فنا این رمه را
اندر سر هر کسی غروریست ولی
سیل اجل قفا زند این همه را

قفس

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت
در قفس بودم، رهایم کرد و رفت
الناز اسفند فر

 

[Aydindot]

رفت
شد دست ز کار و رفت پا از رفتار
آن، بس که به سر زدیم و این، بس که به سنگ