اشعار رهاشده کاربران اشعار ناگفته هایی برای گفتن | زین العابدین کاربر انجمن یک رمان

[شرور]

چطور تونستی خودتو راضی کنی
بشینی و با دل من بازی کنی
بین من و انتخاب خودت بهتر کیست
دوست دارم کلاه خودتو قاضی کنی
​

 

[شرور]

پائیز اومد گلبرگ ها زرد شدند
پسرای دیروز ، امروز مرد شدند
قدیما همه جمع بودیم کنار بزرگترها
چه بسرمون آمد همه عاشق فرد شدند​

 

[شرور]

روز و شب حسرت شده کارم
رفتی و در نبودت دلی پر درد دارم
سالها عمر و جوانی صرف کرده ام
در پیری به برگشتنت امیدوارم​

 

[شرور]

زندگی ساخته ایم و افتاده در کل کلیم
عاشق بودیم و هنوز در فکر عشق اولیم
بسوزد آنکه ما را جدا کرد از عشقمون
در عشق سوختیم و تو زندگی ول معطلیم​

 

[شرور]

چقدر زود ، دیر میشود
جوان از زندگی سیر میشود
با دیدن مشکلات و سختیها
ادم در اوج جوانی پیر میشود​

 

[شرور]

صحبتی کردیم و بحث دوستی انداختیم
وعده ها داده و کاخ آرزوها ساختیم
ویران شد کاخمون با وزش یک تند باد
دوستی کنار گذاشته و بر همدگر تاختیم​

 

[شرور]

بشکسته این دلم ایمان ندارم بر خودم
گفته بودم که پیرم باور نداشتی تو گلم
زین زندگی گشته ام بیزار ندارم من قرار
عقل از سرم بردی اری باید بگویم من خلم​

 

[شرور]

بر سنگ مزارم بنویسید جوان بود اما پیر رفت
خوشحال و شاد آمده بود اما تنها و دلگیر رفت
خوب نبود خودش لیکن توصیه به خوبی کرد
گشنه و تشنه حقیقت بود اما از دروغ سیر رفت​

 

[شرور]

خسته و تنهایم افتاده در این خانه
یکی نیست تا بپرسد حال این دیوانه
یارب نظری کن زودتر برسان اجلم را
دلگیرم از گذشت عمرِ ثانیه به ثانیه​

 

[شرور]

چه کنم باورم شد آنچه را که گفته بودی
نمیدانستم که از دروغ برام تله ساخته بودی
آمدی آرام جانم بهم زدی و رفتی ، شاید
این انتقام بود از جائیکه قبلا سوخته بودی​